" เค้าไม่ได้เป็นเด็กดีขนาดนั้นหรอก แต่พี่นั่นแหละทำแบบนี้เค้าก็ไม่กล้าดื้อไงล่ะ "

" รู้มั้ย ถ้าเป็นคนอื่น เค้าเสี้ยมให้ไปซื้อเค้กมาให้กินทุกวันละ " ยิ้มชั่ว

" ด้าย เค้าไปนั่งดูพี่ทำดีกว่า เป็นเค้กสตรอว์เบอร์รี่ครีมสดก็น่าสนใจนะ! "

แล้วก็ไถโรลเลอร์เสก็ตนำหน้าไป เพราะเป็นเป็นแมวแน่นอนว่าต้องว่องไว!

โดนพี่เพเนโลเปดุไปก็ทำหน้าเอแฮะะไปหนึ่ง จะว่าสำนึกผิดมั้ย ก็ไม่น่า…

" เค้กฝีมือพี่เหรอ!? พี่ทำเค้กเป็นจริงอ่ะ! "

ค่อนข้างทึ่ง(ไม่น้อย)ที่จะมีคนทำเค้กมาให้จริงๆ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ ขอรับไว้เป็นน้ำใจ~

" ฮึ่ม ได้! จริงๆแค่พี่ทำเค้กให้เค้าก็คุ้มทุนเกินไปแล้วนา ไม่ต้องพาเลี้ยงร้านนั้นก็ได้น่า "

" ในเมืองหรอ ได้น้า แต่พี่เดินไปสะดวกมั้ยอ่า " เอียงคอถาม

แม้ในโรงเรียนจะมีมอสโตรเลาจ์ก็เถอะ แต่ไม่อยากไปเห็นไอ้ตู้ปลาขนาดใหญ่นั่นเท่าไหร่ ขนลุก

" มีร้านเค้กที่นึงน้า เค้าชอบมากก อยู่ตรงย่านเชิงเขา แต่ตอนนี้คนเยอะแหง "

" หรือจริงๆแล้วพี่จะไปจิ้กเอาเค้กในปาร์ตี้งานวันเกิดไม่ได้เกิดก็ได้นะฮะ " หัวเราะ

" เผ่าอื่น? " เอามือกุมคางลูบไปลูบมา

" สำหรับผมทุกเผ่าก็เท่เหมือนกันหมดนั่นแหละน้า แต่ผมไม่ชอบเผ่าพวกแฟรี่มีผงเป็นการส่วนตัว… เรียกว่าไม่ชอบก็ไม่ได้น้าที่จริงแล้ว "

" แต่เป็นเพราะแพ้ผงเวทมนตร์น่ะ โดนเข้าทีไรจามจนเป็นไข้ทุกรอบเลย บรื๋อ " เค้าทำท่าเหนื่อยใจ ที่จริงพวกเฟย์มีผงก็เท่ แต่พวกผงนั่นน่ะ มันปลิวมาใส่ จนน้ำหูน้ำตาไหลหมดอยู่บ่อยๆน่ะนะ

" คิดเห็นแบบไหนหรอ~? " เอียงซ้าย เอียงขวา ขมวดคิ้วสักพักก่อนจะตอบออกมา

" บีสต์น่ะ เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีความหลากหลายด้านกายภาพมากเลย อย่างผมเป็นแมวดำใช่ม้า ก็วิ่งเร็ว ทรงตัวได้ดี แถมเขาบอกกันว่ามี9ชีวิตด้วยนะ " หัวเราะ

" นอกจากจะแบ่งสายพันธุ์ออกไปได้เยอะแล้ว ในสายพันธุ์นั้นก็มีการแบ่งวงศ์ย่อยลงมาอีก "

" ไม่อยากโม้หรอกนะ แต่จริงๆผมเป็นญาติห่างๆของพวกเสือแหละ " ภูมิใจ

" อ๋า การบ้านสินะ " เค้าอ๋อขึ้นมาทันใด

ถ้าเป็นแบบนี้ก็ต้องช่วยอยู่แล้ว ก็อีกคนบอกว่ามีค่าตอบแทนด้วย ปล่อยให้หลุดมือไปไม่ได้หรอก

" ได้สิ งั้นจบจากนี่พี่พาเค้าไปเลี้ยงขนมได้ม้าย❤️ " และคล้ายว่าจะทำหน้าอ้อนใส่(…)

บังเอิ๊ญ บังเอิญว่าตัวเค้านั้นกำลังไถโรลเลอร์สเก็ตเล่น ก็มาเจอพี่เพเนโลพีพอดี

ทักทายกันขนาดนี้ก็ต้องทักทายกลับสักหน่อย

" สวัสดีคับพี่เพ! " ก่อนจะฉงนใจกับคำถาม

" รบกวนหรอ โอ้ พี่จะเอาผมไปใช้แรงงานอะไรรึเปล่านี่ " เค้าหรี่ตา ทำท่าทีสงสัย

" ล้อเล่ง จริงๆก็ใช้เค้าได้เสมอแหล่ะ พี่มีอะไรรึเปล่า?? "

( แว้บมาแปะคับ อยากเห้นพี่ลิเวียนเป็นหนุ่มy2k😭❤️ )

( อยากเห็นพี่นูรีฮานเป้นแฟรี่🧚🏻‍♂️ )

( พี่โซนาต้าเป็นนักร้องสาวชาวเซี่ยงไฮ้🥺 )

( พิ่ฟอนโซสกินสีชมพู🥺 )

เหม่อลอยนานไปสักหน่อย รู้ตัวอีกทีพี่คนสวยก็ฟุบลงไปกับพื้นซะแล้ว…

แถมยังไม่มีท่าทีตื่นอีกต่างหาก!?

เฌอรีย์ไม่ใช่คนใจร้ายเลยถือวิสาสะประคองอีกคนให้ขึ้นมานั่งดีๆ แต่ถ้าปล่อยไว้แบบเมื่อกี้เดี๋ยวลงไปจูบพื้นอีกแหงๆ

เลยประคองศีรษะคนพี่ไว้ให้มาซบที่ไหล่เค้าเอง ไหนๆก็ไหนๆแล้วถือว่าเป็นการพักขาแล้วกัน

" เอ๋ ไม่ได้นะ วันเกิดต้องเป็นวันพิเศษซี่ " เจ้าเด็กนี่ทำหน้ายู่ ตอนจะยืนคิดอยู่ไม่นานก็พึ่งนึกได้ว่ามีโพสอิทติดตัวมา

…แต่จะให้โพสอิทเป็นของขวัญนี่ก็สิ้นคิดเกิ้น!!

" ผมขอถือวิสาสะนั่งแปปนึงน้า "

ก่อนเจ้าเด็กนี่จะนั่งหันหลังให้รุ่นพี่ ไปทำอะไรยุกยิกๆอยู่ข้างหลัง หางส่ายไปส่ายมา ท่าทางจะสนุกไม่ใช่น้อย

( ตุวแค่นิ้🤲🏻🤲🏻🤲🏻 )

( ตุวเท่าฝ่ามือพี่ซารันดอส🤲🏻 )

( มะแนะ )

เดิมเฌอรีย์ไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามายังสวนแห่งนี้แต่เพราะว่า

..หลง สถานที่ใหม่แน่นอนว่าเขายังไม่คุ้นชิน เดินไปเดินมาดันมาโผล่ที่นี่ซะได้

จนกระทั่งเดินไปตามทางก็เห็นกับใครสักคนที่เหมือนจะฝันหวานอยู่ใต้ต้นไม้ ไม่ได้ตั้งใจจะกวน แต่กะเข้าไปเดินเช็คอะไรนิดหน่อยก็พบว่า

พ พี่คนนี้สวยมากเลยนี่นา😭

เลยเดินไปอยู่ด้านข้างแต่ไม่ใกล้นัก ขอให้ชมความงดงามนี้อีกสักพัก

( 🥺🥺🥺)

"งานเลี้ยงวันเกิดไม่ได้เกิดอะไรนั่นน่ะหรอคับ งั้นพี่ก็อดกินเค้กสิ ทั้งที่วันเกิดแท้ๆ💧 " ทำหน้าคล้ายเสียดายแล้วเกาหลังคอแกร๊กๆ

" อื้ม " เขาพยักหน้า "สนุกกว่าที่ผมคิดนะ พวกพี่ๆก็น่ารัก เพื่อนๆก็เป็นกันเอง"

" เอ๊ะ เดี๋ยวสิ พึ่งนึกได้ ผมไม่ได้เอาของขวัญมาให้พี่นี่นา!?Σ（・□・；）" ก่อนจะทำหน้าแบบช็อคสุดขีด

( เค้ามาปัก🥺 )

" พี่เล่นไม่เป็นหรอ จริงปะเนี่ย?? งั้นว่างๆเค้าสอนให้มั้ย?? "เอียงคอซ้ายขวา ไม่มีเจตนาล้อเลียนแต่อย่างใด

" เค้าหล่อด้วยหรอ~? จริงมั้ยเนี่ย ปกติมีแต่คนชมแค่น่ารักนะ พี่เป็นคนแรกเลยชมเค้าว่าหล่อ" สรรพนามที่แทนตัวเองเริ่มเปลี่ยน เค้าทำท่าเขิน บิดซ้ายแล้วก็บิดขวา

" แต่เค้าว่าเค้าต้องไปแล้วล่ะ เห็นว่าต้องไปทัวร์หอสักอย่าง “

" งั้นคราวหน้าเจอกันน้า—! " ส่งจุ๊บ

( อ้าก แจ้งเตือนจม😭😭😭 )

( เย้ยเค้า ขอหน่อย นิสนึง😭 )

พอเลิกเรียนการมาไถโรลเลอร์เบลดเล่นถือเป็นเรื่องปกติสำหรับเฌอ ตอนแรกคิดว่าจะกลับหอพักจนกระทั่ง.

พี่หัวหน้าหอนี่นา! พี่อะไรนะ บริททานี่!

จะไถผ่านหน้าไปเลยก็กลัวเสียมารยาทเลยไถมาหยุดอยู่ข้างหน้าอีกคน

" พี่หัวหน้าหอ~ สุขสันต์วันเกิดนะค้าบ "

แต่พึ่งคิดได้ว่าไม่มีของขวัญติดตัวมา…

( เดินเต๊าะแต๊ะเป้นสภาพนิ )