(ขอบคุณที่มาเล่นเช่นกันนะคะ เด็กๆน่ารักกันมาก ใจผปค.มะหงุงสุดๆ🥺💖🙌)

"โถๆ..คงเหนื่อยมากเลยสินะ..อยากให้คุณปู่คนนี้กอดปลอบรึเปล่าเอ่ย~"

ว่าแล้วตัวเขาก็ค่อยๆเคลื่อนตัวเดินวนอีกฝ่ายเล็กน้อย แอบดูกวนเล็กน้อยแต่มันคือความเคยชินของเขาเอง

"ข้าคิดว่าเจ้ากับท่านรองตัวน้อยเก่งมากๆเลยนะ พักเสียบ้างก็ดี.."

กล่าวจบร่างที่ลอยอยู่ก็ลงมายืนกับพื้นดั่งเคย

"เอ๋? แวบเดียวเองหรือ? เสียดายจัง..ข้าว่าจะชวนเจ้าเดินเล่นพักผ่อนแต่ข้าเข้าใจดี^^"

"เสร็จแล้วหรือ~"

พอได้ยินว่าข้าวมื้อดึกทำเสร็จเป็นอันเรียบร้อย เจ้าตัวก็รีบเดินไปดูผลงานที่คุณรูมเมทเป็นคนทำ

"ทำอะไรงั้นหรือ?"

ในตอนแรกเขานึกว่าจะทานได้แบบปกติทั่วไปแต่พออีกฝ่ายยื่นขวดซอสมะเขือเทศมาให้ ก็แอบตาวาวเล็กน้อย วาดรูปหรอ?

"ได้สิๆ ข้าอยากวาดนะ^^"

ว่าแล้วเขาก็รับมาบรรจงวาดรูปอย่างดี..ได้ภาพค้างคาวเกาหัวมังกร🌟 ดูจะภูมิใจสุดๆ

"เด็กดี..ดีแล้วๆ~"

พอเห็นท่าทีที่สงบลง มือเรียวก็ยกขึ้นลูบหัวดั่งนึกเอ็นดูช่างเป็นเด็กน้อยเสียจริง

"มิต้องขอโทษหรอก ข้าเข้าใจได้~"

"เอาล่ะ เจ้ามาทำอะไรที่นี่คนเดียวล่ะ? ใครๆเขาก็พากลับหอกันแล้วนะ~"

ว่าแล้วก็เริ่มถามคำถามที่เจ้าตัวสงสัยออกไป ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเป็นเด็กใหม่ด้วยรึเปล่านะ?

"เอ๋~ก็ใครๆก็ต้องพูดเช่นนี้นี่นา~ถ้ามันเกิดขึ้นจริง คงน่ากลัวแย่"

หาหรือไม่มันก็แค่คำหลอกเด็กไว้ไม่ให้กินขนมกลางคืนต่างหาก-คนแก่ก็งี้แหละ^^

ขนมที่ได้รับแบ่งมาจะตัวก็เก็บห่อใส่ถุงเป็นอย่างดีก่อนจะเกี่ยวก้อยสัญญากับคนตรงหน้า

"สัญญาสิ..ถ้าเจ้าทำได้บางทีคุณนางฟ้าอาจมาเพิ่มขนมด้วยนะ~"

"เอาล่ะ พร้อมกลับหอรึยัง? คุณปู่คนนี้จะได้ไปส่ง^^"

(สามารถต่อกลับหอหรือตัดจบได้เลยนะคะ🙌)

"หวา..มัวแต่เคลียร์งานอายุจะเพิ่มอีกปีทันตาเห็นเลยนะ~"

อดไม่ได้ที่อยากจะแซวอีกฝ่าย แค่ได้ยินคำว่างานเขาเองก็มิค่อยอยากจะแตะต้องมันเลย

"เอาเถิด..ข้าว่าข้าควรกลับแล้ว แม้ใจจริงอยากจะดูดวงจันทร์แสนงามก่อนน่ะ"

"ก็..พึ่งเห็นเวลามันล่วงไปเยอะแล้ว เกรงว่ารูมเมทจะรอข้านาน~"

สงสัยโดนล็อคประตูไปแล้วมั้ง--

"งั้นหรือ~ข้าต้องขออภัยละกัน อย่าถือสากับคนอายุ 500ปี เลยหนา~"

เจ้าตัวกล่าวทำมือปัดๆไปมาเชิงขอโทษก่อนจะลงไปยืนกับพื้นดีๆตามคำเรียกร้อง(?)ของอีกฝ่าย

"ข้าลงมาแล้ว~ ปกติข้าชอบลอยตัวเหนืออากาศเพราะมันสบายตัวน่ะ"

"แม้นจะโดนเข้าใจผิดว่าเหมือนพวกคุณผีก็เถอะนะ ฮะๆๆ"

"ข้านึกว่าทานได้เลย แต่ลืมว่ามันร้อนนี่นา;;"

เจ้าตัวก่อความผิด-เผยรอยยิ้มตามประสา ก็เพราะสิ่งที่เขาคิดในด้านการทำอาหาร มักจะสวนทางกับผลที่เขาทำออกมาอยู่เสมอ--

"ข้าจะพยายามระวังกว่านี้ละกัน~"

กล่าวก็คือเขายอมนั่งรอนิ่งๆ ไม่ทำอะไรทั้งสิ้นคงจะดีกว่า-วันนี้เขารู้สึกเผลอป่วนอีกฝ่ายไปเยอะมากๆ-

"แหมๆ สายตาเป็นประกายเชียว แน่นอนข้ามิขัดใจหลานตัวน้อย หรอก^^"

เขายืนยิ้มให้กับแววตาแสนน่าเอ็นดู ในเมื่ออีกฝ่ายมั่นใจว่าอยากเลี้ยงมากๆ เขาย่อมต้องตามใจ~

"แต่ว่าต้องเก็บไว้กินตอนเช้านะ อย่ากินหมดทีเดียวยามดึกล่ะ มิเช่นนั้นฟันเจ้าจะโดนคุณผีมาขโมยน้า~"

ว่าแล้วก็กล่าวเตือนเรื่องการกินฉบับคนแก่ไม่มีผิด-

"ข้าจะไปส่งเจ้าให้ถึงที่หมายเลย เมดวินคุง~"

ว่าแล้วร่างของเขาก็ลอยตามอีกฝ่ายไปติดๆ ถ้าให้เดินตามมีหวังเขาได้เมื่อยขาก่อนแน่ๆ- ก็เมดวินคุงสูงกว่ามากๆนี่นา-

"ไว้คราวหน้ามาเดินเล่นกันใหม่นะ ข้าจะชวนเจ้าคุยเยอะๆเลย ^^~"

(ตัดจบเลยนะคะะ หงุง🥺 ขอบคุณที่มาเล่นกับเจ้าเอเซลนะคะ🫶💖)

"โอ้? จริงด้วยสินะ~เมดวินคุงคงมิอยากเดินไปที่ใดเยอะนี่นา"

ว่าแล้วเขาจะหันกลับไปทางอีกฝ่ายก่อนจะกลับมาใช้มาโฮทำให้ร่างตนเองลอยตัวอีกครั้ง

"ข้าไปกับเจ้าดีกว่า~ หากข้าเดินต่อในโถงทางเดินข้าคงรู้สึกเหงาเป็นแน่แท้"

"อีกอย่าง มีข้าไปส่งเจ้าด้วย คงดีกว่าใช่ไหมล่ะ^^"

รอยยิ้มแสนสบายบ่งบอกว่าตอนนี้เขาตามใจอีกฝ่ายสุดๆ

"ข้าทั้งเท่ทั้งน่ารักงั้นหรือ? ช่างน่าดีใจเสียจริง~"

เขายืนยิ้มไม่ต่างจากคนแก่ สงสัยเพราะอีกฝ่ายตัวสูงกว่านิดหน่อย เลยเห็นคุณปู่คนนี้น่ารักแหละ~

"ข้าเองก็ยินดีที่เจ้าดีใจ"

"เอ๋? มิให้ข้าจ่ายงั้นหรือ??ข้าอุส่าจะเป็นคนเลี้ยงเจ้าแท้ๆ ช่างน่าเสียดายจัง"

ปกติคนอายุเยอะควรจะเป็นคนเลี้ยงไม่ใช่งั้นหรอ? หรือเขาเข้าใจไรผิดนะ-

"งั้นหรือ ข้าเขาใจแล้ว~"

ว่าแล้วก็ละออกมาอยู่ห่างๆ เหมือนว่าจะทำเด็กน้อยมูหู(?)เข้าให้แล้ว~

"เจ้าโกรธข้าหรือ? ก็เจ้าน่าเอ็นดูเช่นนี้ ข้าก็อดมิได้ที่อยากจะหยอกเจ้าหน่า~"

ว่าแล้วก็ยกมือป้องปากขบขันตามประสา^^

"ถ้าข้าเล่าเกรงว่ามันจะยืดเยื้อนี่สิ"

เจ้าตัวพูดพลางขบขัน ก็เรื่องเล่าคุยกับกำแพงที่บ้านย่อมไม่เกินจริงสำหรับเขาหรอก-

"งั้นหรือ~แสดงว่าจริงๆตรงนี้ก็เห็นสินะ"

"ข้านี่ก็หาไรดูไปเรื่อยเลย ตอนกลางคืนมิมีสิ่งใดให้ข้าทำมากนักเลย~"

เพราะเป็นพวกชอบนอนดึกแต่คนส่วนใหญ่พากันหลับมากกว่าจะให้ใครมาอยู่เป็นเพื่อนได้กัน

"เจ้าบ่นข้าอ่า.."

แม้จะโดนจากอีกฝ่ายแต่เขาก็ยังคงรอยยิ้มไว้เหมือนเดิม~

"ให้ดูซุปสินะ ได้เลย~"

ว่าแล้วเจ้าตัวก็รีบลุกพรวดตรงไปอยู่หน้าเตาเพื่อดูเจ้าซุปแสนน่ากิน

"น่ากินจังเลยนะ ข้าอยากกินแล้ว^^"

มือที่ว่างจับช้อนเพื่อคนซุปไปมา ก่อนจะลองตักทั้งช้อนมาชิมโดยไม่เป่า-ใช่ครับ ร้อนปาก--

"โอ๊ะ!-ปากข้า;;"

"เมดวินคุง เก่งขึ้นมากเลยนะ"

เรียวปากยกยิ้มดีใจให้กับคำพูดของอีกฝ่าย เพราะเขามักมีภาพจำว่าคนตรงหน้าพูดไม่เก่งเท่าไหร่นัก

"เจ้าตอบได้อยู่แล้ว~มันเป็นคำตอบตรงๆที่เข้าใจง่ายน่ะ"
"แต่ข้าเกรงว่าการที่เจ้ามาอยู่กับข้า ข้าพูดมากกว่าน้า~ฮะๆ"

อดไม่ได้ที่จะแซวตัวเอง ก็อีกฝ่ายชอบเพราะเงียบดีแต่กลายเป็นเจอเขาที่ชวนคุยไม่หยุดเลยนี่สิ-

"เจ้าอยากไปที่ใดเป็นพิเศษไหม?"