(ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ 😭💖💖💖)

"เหมือนได้รับการตรวจจากอาจารย์ว่างานผ่านแล้วเลย" ออกัสตินลากนิ้วไปตามรอยประทับก่อนจะหัวเราะเบาๆ

"ไม่ลืมแน่นอน ทุกครั้งที่ผมเปิดมาเจอหน้านี้ ผมก็จะจำช่วงเวลาที่ได้เจอกับคุณมาร์เทลล์ได้"

พูดแล้วก็ปิดสมุด กอดมันไว้กับอกราวกับเป็นสิ่งของล้ำค่า

"ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ เดี๋ยวผมคงต้องไปหาลายเซ็นจากรุ่นพี่คนอื่นต่อ"

"คุณมาร์เทลล์..." ออกัสตินเขียนชื่ออีกฝ่ายกำกับบนกระดาษก่อนจะลงมือวาดต่อ

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาก็พลิกสมุดให้มาร์เทลล์ดูภาพวาดของตนอย่างภาคภูมิใจ

"ทาด๊า~ ☆"

ออกัสตินพยักหน้ารับ เขารอให้อีกฝ่ายเตรียมตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเริ่มก้มหน้าก้มตาวาดภาพ โดยเงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่ายเป็นระยะ

"ว่าแต่รุ่นพี่ชื่ออะไรหรอครับ ผมออกัสติน"

เมื่อรับกระดาษคืนมา เขาก็อ้าปากตะลึงกับความสวยของตราประทับของ

"ขอบคุณมาครับ!" ก้มหัวขอบคุณ "ถ้าผมขออนุญาตยืมตัวรุ่นพี่สักครู่จะสะดวกไหมครับ ผมอยากวาดภาพคุณเก็บไว้เป็นความทรงจำ"

พูดจบออกัสตินก็หยิบสมุดภาพประจำตัวออกมา เขาเปิดผ่านหน้าทีละหน้าให้อีกคนเห็นภาพบนกระดาษคร่าวๆ ก่อนจะหยุดที่หน้าว่างๆแล้วเงยหน้ามองอย่างคาดหวังในคำตอบ

คล้ายกับเห็นแสงประกายสว่างจนตาพร่า ออกัสตินได้แต่กระพริบตาปริบๆตะลึงในออร่าความงามที่แผ่ออกมาจากตัวรุ่นพี่คนนี้

"ได้แน่นอนครับ!"

เขายื่นกระดาษให้ก่อนจะยิ้มสดใส

"ฝากด้วยนะครับ รุ่นพี่คนงาม!"

พอเห็นรุ่นพี่เดินมา ดวงตาของออกัสตินก็เป็นประกาย

"รุ่นพี่คนแรกของผม! เป็นเกียรติมากที่คุณมาหา"

"ผมของรุ่นพี่สีสวยมากเลยครับ ถ้ายังไงรบกวนเซ็นชื่อตรงนี้หน่อยนะครับ" ยื่นกระดาษให้แล้วยิ้มสดใส

(คุณก็น่ารักเหมือนกัน เห็นแล้วตกหลุมรักเลย 🥺💖💖💖)

(เดินเตาะแตะมาหา 🥺👉👈)

(ขอบคุณค่า ทางนั้นก็น่ารักเหมือนกัน เห็นเครื่องประดับแล้วเอ็นดูมาก 🥺💖)

(น่ารักสู้รุ่นพี่คนนี้ไม่ได้หรอก ที่หนึ่งในใจ 🥺💖💖💖)

(แต่น่าเอ็นดูไม่เท่าคุณแมวหรอก 🥺💖)

(ลูกทางนั้นก็น่ารักเหมือนกัน เอาใจไปเลย 😭💖💖💖)

(ขึ้นชื่อว่าหอพอมก็ต้องมีแต่คนหน้าตาดีอยู่แล้ว รวมถึงคุณด้วยคนงาม 😔🤟💖)