doc : https://bit.ly/3YgRYWS
ยิ้มปลงๆ ตบบ่าเห็นใจพวกเดียวกัน
"ไว้ข้าจะให้หลานๆมาสอนแล้วกัน"
ยิ้มปลงๆ ตบบ่าเห็นใจพวกเดียวกัน
"ไว้ข้าจะให้หลานๆมาสอนแล้วกัน"
แฟรี่แห่งพฤษภาเอ่ยตามมาด้วยเสียงหัวเราะ
"ให้ตายเถอะ ข้าละชอบจริงๆ"
เขายื่นมือถือให้ดูรูปที่ตนถ่าย มันทั้งเบลอบ้าง มัวบ้าง นิ้วยังบ้าง สั่นบ้าง ดูยังไงก็อาการหนักกว่าเห็นๆ
แฟรี่แห่งพฤษภาเอ่ยตามมาด้วยเสียงหัวเราะ
"ให้ตายเถอะ ข้าละชอบจริงๆ"
เขายื่นมือถือให้ดูรูปที่ตนถ่าย มันทั้งเบลอบ้าง มัวบ้าง นิ้วยังบ้าง สั่นบ้าง ดูยังไงก็อาการหนักกว่าเห็นๆ
เอวาที่ไม่ค่อยละเอียดอ่อนจึงนึกเพียงแค่ว่าอีกฝ่ายอายเพราะมีคนมาป้อนข้าวเป็นเด็กๆ ก็นะ รุ่นพี่หนิหนา
"อร่อย~ ของเจ้าเบาท้องกว่า"
เคี้ยวแก้มย้วย เป็นแฮมสเตอร์มีความสุข
"กินอีกไหม?"
ทำท่าจะตักป้อนเพิ่ม แน่นอนว่าคำใหญ่กว่าเดิมแต่พอคนรักจะกินก็เลี้ยวเข้าปากตัวเองแทน โดนหลอกแล้ว!
เอวาที่ไม่ค่อยละเอียดอ่อนจึงนึกเพียงแค่ว่าอีกฝ่ายอายเพราะมีคนมาป้อนข้าวเป็นเด็กๆ ก็นะ รุ่นพี่หนิหนา
"อร่อย~ ของเจ้าเบาท้องกว่า"
เคี้ยวแก้มย้วย เป็นแฮมสเตอร์มีความสุข
"กินอีกไหม?"
ทำท่าจะตักป้อนเพิ่ม แน่นอนว่าคำใหญ่กว่าเดิมแต่พอคนรักจะกินก็เลี้ยวเข้าปากตัวเองแทน โดนหลอกแล้ว!
หลบทางให้พลางโบกมือบ้ายบาย ดูสิ ได้หลานเพิ่มอีกคนแล้ว น่ารักจริงๆ
[จบโรลแน่ววว เองดู้ววว]
หลบทางให้พลางโบกมือบ้ายบาย ดูสิ ได้หลานเพิ่มอีกคนแล้ว น่ารักจริงๆ
[จบโรลแน่ววว เองดู้ววว]
รับทาตักกินต่อแล้วยื่นมือถือไปให้อีกคนตัดสินเอาเองว่ารูปพอใช้ได้ไหม
ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อย มีแค่บางรูปที่ดูดีหน่อยสักสองรูปท่าจะได้
"เครื่องมือสมัยนี้สะดวกแต่ซับซ้อนเหมือนกันนะ"
รับทาตักกินต่อแล้วยื่นมือถือไปให้อีกคนตัดสินเอาเองว่ารูปพอใช้ได้ไหม
ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อย มีแค่บางรูปที่ดูดีหน่อยสักสองรูปท่าจะได้
"เครื่องมือสมัยนี้สะดวกแต่ซับซ้อนเหมือนกันนะ"
"ร้านนี้อร่อยแฮะ"
ตักป้อนคนรักบ้าง เพราะถึงจะเป็นข้าวผัดเหมือนกันแต่คนละแบบ! ของเขาเบค่อนทะเล
"ร้านนี้อร่อยแฮะ"
ตักป้อนคนรักบ้าง เพราะถึงจะเป็นข้าวผัดเหมือนกันแต่คนละแบบ! ของเขาเบค่อนทะเล
อย่างที่เอวาใช้คือแนวเรียบตามประสาคนแก่ ส่วนอีกฝ่ายหม่ยถึงเป็นพวกขนฟูมีอะไรห้อยเต็มไปหมด
"แต่ข้าว่ามันเกะกะตอนเก็บนะ"
อย่างที่เอวาใช้คือแนวเรียบตามประสาคนแก่ ส่วนอีกฝ่ายหม่ยถึงเป็นพวกขนฟูมีอะไรห้อยเต็มไปหมด
"แต่ข้าว่ามันเกะกะตอนเก็บนะ"
เขาเอ่ยตอบแล้วมองดูนักเรียนแต่ละคนที่ค่อยๆแยกไปตามหอพักตัวเอง
"สมัยพวกเราไม่มีของแบบนี้กนิเนอะ สะดวกจัง"
เขาเอ่ยตอบแล้วมองดูนักเรียนแต่ละคนที่ค่อยๆแยกไปตามหอพักตัวเอง
"สมัยพวกเราไม่มีของแบบนี้กนิเนอะ สะดวกจัง"
ไม่ได้ทวงอยู่แล้ว พออีกคนไปก็นั่งมองอะไรไปเรื่อยรอ ไถมือถือดูรูปแล้วนั่งลบรูปที่ใช้ไม่ได้รอ
คาบต่อไปวิชาอะไรนะ
ไม่ได้ทวงอยู่แล้ว พออีกคนไปก็นั่งมองอะไรไปเรื่อยรอ ไถมือถือดูรูปแล้วนั่งลบรูปที่ใช้ไม่ได้รอ
คาบต่อไปวิชาอะไรนะ
แฟนี่ตัวน้อยบินวนสำรวจผู้มาใหม่ ถ้าเป็นแฟรี่เหมือนกันและถ้าอีกฝ่ายมาจากหุบเขาหนามจะคาดหวังให้ช่วยสอนถ่ายรูปได้ไหมนะ
อืมม น่าคิดจัง
"เจ้าถ่ายรูปเป็นไหม?"
แฟนี่ตัวน้อยบินวนสำรวจผู้มาใหม่ ถ้าเป็นแฟรี่เหมือนกันและถ้าอีกฝ่ายมาจากหุบเขาหนามจะคาดหวังให้ช่วยสอนถ่ายรูปได้ไหมนะ
อืมม น่าคิดจัง
"เจ้าถ่ายรูปเป็นไหม?"
เขาไม่รู้ว่าพ่ออีกฝ่ายอายุเท่าไหร่เพียงแค่เขาพอใจจะเป็นคนแก่ที่เด็กๆพึ่งพา
"เอาจริง...เจ้าอาจจะต้องปรึกษาคนในหอเยอะๆแล้วล่ะ ข้าเองก็ปรึกษากว่าจะเลือกได้"
เลือกเองไม่เป็นหรอก
เขาไม่รู้ว่าพ่ออีกฝ่ายอายุเท่าไหร่เพียงแค่เขาพอใจจะเป็นคนแก่ที่เด็กๆพึ่งพา
"เอาจริง...เจ้าอาจจะต้องปรึกษาคนในหอเยอะๆแล้วล่ะ ข้าเองก็ปรึกษากว่าจะเลือกได้"
เลือกเองไม่เป็นหรอก
เขาเกือบเผลอมือลั่นไปแล้ว
"ฮะๆ ใช่ เหมาะใช่ไหม ข้าปลูกเองเลยล่ะ"
แฟรี่ตัวน้อยบินไปพรีเซ็นต์อย่างภูมิใจทั้งที่ตัวเองเสกเอาน่าจะง่ายกว่าแท้ๆ
"ข้าเอวา"
เขาเกือบเผลอมือลั่นไปแล้ว
"ฮะๆ ใช่ เหมาะใช่ไหม ข้าปลูกเองเลยล่ะ"
แฟรี่ตัวน้อยบินไปพรีเซ็นต์อย่างภูมิใจทั้งที่ตัวเองเสกเอาน่าจะง่ายกว่าแท้ๆ
"ข้าเอวา"
พูดไปก็ยื่นเงินให้เพิ่ม ตัวเองกินแป๊บๆก็ใกล้หมดแล้วล่ะ
"ฝากด้วยน้า"
อันนี้นับเป็นคนแก่โดนมิจฉาชีพปล้นรึเปล่านะ
พูดไปก็ยื่นเงินให้เพิ่ม ตัวเองกินแป๊บๆก็ใกล้หมดแล้วล่ะ
"ฝากด้วยน้า"
อันนี้นับเป็นคนแก่โดนมิจฉาชีพปล้นรึเปล่านะ
เยอะกว่าขนาดตัวมาก
เอวาลอยสูงเพื่อดูว่าร้านค้าไหนคนน้อย แล้วชี้ไปร้านข้าวผัดง่ายๆ
"เจ้าจะกินเพิ่มไหม?"
เขานึกเป็นห่วงคนรักที่กินน้อยพลางยื่นมือไปบีบแก้มอีกฝ่าย
เยอะกว่าขนาดตัวมาก
เอวาลอยสูงเพื่อดูว่าร้านค้าไหนคนน้อย แล้วชี้ไปร้านข้าวผัดง่ายๆ
"เจ้าจะกินเพิ่มไหม?"
เขานึกเป็นห่วงคนรักที่กินน้อยพลางยื่นมือไปบีบแก้มอีกฝ่าย
"ฮะๆ อะไรเนี้ย น่าอายจัง"
เขาหลุดหัวเราะวนกลับมาดูรูปที่ดูดีไม่น้อย
"ถ่ายเก่งจัง...ดูดีกว่าข้าตัวจริงอีก"
"ฮะๆ อะไรเนี้ย น่าอายจัง"
เขาหลุดหัวเราะวนกลับมาดูรูปที่ดูดีไม่น้อย
"ถ่ายเก่งจัง...ดูดีกว่าข้าตัวจริงอีก"
นั้นคือหนึ่งในความหมายแสนหวานของดอกลิลลี่แห่งหุบเขา
"อื้อ ยังเลย"
เขามาคลุกตัวอยู่ตั้งแต่พักเที่ยงเริ่ม ตนตอนนี้ใกล้คาบใหม่แล้ว
"ไม่รู้จะทันไหมนะ ข้ากินเยอะด่วยสิ"
พูดไปก็ดันๆคนรักให้เดินนำหน้าไป โดนมีตัวเองกอดคอไม่ห่าง
นั้นคือหนึ่งในความหมายแสนหวานของดอกลิลลี่แห่งหุบเขา
"อื้อ ยังเลย"
เขามาคลุกตัวอยู่ตั้งแต่พักเที่ยงเริ่ม ตนตอนนี้ใกล้คาบใหม่แล้ว
"ไม่รู้จะทันไหมนะ ข้ากินเยอะด่วยสิ"
พูดไปก็ดันๆคนรักให้เดินนำหน้าไป โดนมีตัวเองกอดคอไม่ห่าง
เขาเอ่ยถามแล้วยื่นมือถือไปให้ ถอยหลังไปยืนแถวพุ่มดอกไม้ ดูสมเป็นแฟรี่พืชจริงๆ
"ข้าว่าไม่น่า"
เขาเอ่ยถามแล้วยื่นมือถือไปให้ ถอยหลังไปยืนแถวพุ่มดอกไม้ ดูสมเป็นแฟรี่พืชจริงๆ
"ข้าว่าไม่น่า"
เขาตั้งใจทำผมให้ ไม่นานก็ออกมาสวยสดประดับด้วยดอกไม้สีม่วง
"อะไรเหรอ?"
จริงๆตรงกันข้าม เอวาไม่ใช่คนโรแมนติก เขาห่างความรักมานานจนจำไม่ได้แล้วว่าควรปฎิบัติต่อคนรักอย่างพิเศษกว่าคนอื่นแค่ไหน
เขาตั้งใจทำผมให้ ไม่นานก็ออกมาสวยสดประดับด้วยดอกไม้สีม่วง
"อะไรเหรอ?"
จริงๆตรงกันข้าม เอวาไม่ใช่คนโรแมนติก เขาห่างความรักมานานจนจำไม่ได้แล้วว่าควรปฎิบัติต่อคนรักอย่างพิเศษกว่าคนอื่นแค่ไหน
เขาทำตาวาวยิ้มกว้างทันที พอเห็นแบบนั้นก็นั่งกินสบายใจ
"ข้าน่าจะบอกให้เจ้าซื้อสอง ข้ากินค่อนข้างจุ"
เขาทำตาวาวยิ้มกว้างทันที พอเห็นแบบนั้นก็นั่งกินสบายใจ
"ข้าน่าจะบอกให้เจ้าซื้อสอง ข้ากินค่อนข้างจุ"
เขาหัวเราะ แฟรี่ตัวน้อยชอบเลี้ยงคนอื่นเป็นหลานจึงแทนตัวเองว่าปู่
"มีสิ นี้ไง"
เขาหยิบมือถือสีชมพูลายกระต่ายดำให้ดู
"เจ้าไม่มี?"
เขาหัวเราะ แฟรี่ตัวน้อยชอบเลี้ยงคนอื่นเป็นหลานจึงแทนตัวเองว่าปู่
"มีสิ นี้ไง"
เขาหยิบมือถือสีชมพูลายกระต่ายดำให้ดู
"เจ้าไม่มี?"
เขาลอยตามไปจนถึงโรงอาหาร คนเยอะอย่างที่คิดแต่ก็ไม่ขนาดเดินไม่ได้เป็นปลากระป๋อง
"นำไปเลย"
เอวายื่นเงินให้ ส่วนตัวเองก็ลอยสูงเพื่อมองหาที่ว่างเพื่อจองโต๊ะ
เขาลอยตามไปจนถึงโรงอาหาร คนเยอะอย่างที่คิดแต่ก็ไม่ขนาดเดินไม่ได้เป็นปลากระป๋อง
"นำไปเลย"
เอวายื่นเงินให้ ส่วนตัวเองก็ลอยสูงเพื่อมองหาที่ว่างเพื่อจองโต๊ะ
เขาเอวแล้วลอยอ้อมหลังไปช่วยทำผมให้ใหม่ เป็นเปียครึ่งหัวกึ่งรวบผม
"ข้าปลูกเอง แล้วก็...จะส่งให้แฟนดูน่ะ"
เขาเอวแล้วลอยอ้อมหลังไปช่วยทำผมให้ใหม่ เป็นเปียครึ่งหัวกึ่งรวบผม
"ข้าปลูกเอง แล้วก็...จะส่งให้แฟนดูน่ะ"