จะว่าฉันตื่นตูมก็ได้ แต่คนที่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่จะไม่มีวันเข้าใจ คือเขาต้องอพยพกัน บ้านช่องห้องหอ อาชีพการงานต้องทิ้งไปก่อนเพื่อรักษาชีวิต แล้วเขาจะอยู่กินยังไง ต้องอพยพนานเท่าไหร่ก็ยังไม่รู้
ไม่ใช่หนีภัยธรรมชาติด้วยแต่เป็นการหนีจากคนด้วยกัน หดหู่มาก ตอนกลางคืนมีรถทหารวิ่งผ่านหน้าบ้าน เปิดข่าวมาก็กลัวว่าผู้เสียชีวิตอาจจะเป็นคนรู้จัก
จะว่าฉันตื่นตูมก็ได้ แต่คนที่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่จะไม่มีวันเข้าใจ คือเขาต้องอพยพกัน บ้านช่องห้องหอ อาชีพการงานต้องทิ้งไปก่อนเพื่อรักษาชีวิต แล้วเขาจะอยู่กินยังไง ต้องอพยพนานเท่าไหร่ก็ยังไม่รู้
ไม่ใช่หนีภัยธรรมชาติด้วยแต่เป็นการหนีจากคนด้วยกัน หดหู่มาก ตอนกลางคืนมีรถทหารวิ่งผ่านหน้าบ้าน เปิดข่าวมาก็กลัวว่าผู้เสียชีวิตอาจจะเป็นคนรู้จัก