เตรียมนิเทศ - ศิลปกรรม | ม.6 | 159.5/43
doc : https://bit.ly/Taddao_NPN
📌 : https://bit.ly/pin-tuddao
pfp. by พระอบทิพย์ ขมิบแก้ว
ทัดดาวยิ้มกว้าง ก่อนจะชะงักค้างไปเล็กน้อยจนผมที่มัดจุกอยู่กระเด้งเบา ๆ เมื่อคนเพิ่งมาถึงเอ่ยมักเรื่องสีเสื้อ
“ก็แหม…แต่เสื้อตัวในเค้าสีขาวนะ”
นิ้วเรียวชี้เสื้อตัวใน หากจะให้อธิบายเข้าใจง่าย ๆ ก็คือ ทัดดาวใส่เสื้อซ้อนไว้สองชั้นล่ะนะ
“แค่เดรสข้างนอกเป็นสีฟ้าเท่านั้นเอง~”
พูดจบก็หมุนตัวโชว์ไปหนึ่งทีด้วยรอยยิ้มซุกซน
“วันนี้เธอก็เท่อีกแล้ว”
พูดจบก็ชูนิ้วโป้งให้ทั้งสองมือ
ทัดดาวยิ้มกว้าง ก่อนจะชะงักค้างไปเล็กน้อยจนผมที่มัดจุกอยู่กระเด้งเบา ๆ เมื่อคนเพิ่งมาถึงเอ่ยมักเรื่องสีเสื้อ
“ก็แหม…แต่เสื้อตัวในเค้าสีขาวนะ”
นิ้วเรียวชี้เสื้อตัวใน หากจะให้อธิบายเข้าใจง่าย ๆ ก็คือ ทัดดาวใส่เสื้อซ้อนไว้สองชั้นล่ะนะ
“แค่เดรสข้างนอกเป็นสีฟ้าเท่านั้นเอง~”
พูดจบก็หมุนตัวโชว์ไปหนึ่งทีด้วยรอยยิ้มซุกซน
“วันนี้เธอก็เท่อีกแล้ว”
พูดจบก็ชูนิ้วโป้งให้ทั้งสองมือ
จู่ ๆ ในหัวก็ไปรันคลิปในติ๊กต่อกขึ้นมาเสียงั้น มือเรียวปล่อยไม้กวาดในมือลงก่อนจะเริ่มขยับร่างกายเต้นตามที่ดูมา เพลงเซ็กซี่ทว่าทัดดาวกลับเต้นออกมาได้ดูแสบซนสะงั้น
“Here’s a—“
ร่างบางหันหลังเมื่อถึงท่อนที่ต้องทเวิร์ค ทว่าสิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของเธอกลับเป็นร่างที่คุ้นเคย
“อะ น้องเม่อ !”
“มาตั้งแต่ตอนไหนน่ะ !”
จู่ ๆ ในหัวก็ไปรันคลิปในติ๊กต่อกขึ้นมาเสียงั้น มือเรียวปล่อยไม้กวาดในมือลงก่อนจะเริ่มขยับร่างกายเต้นตามที่ดูมา เพลงเซ็กซี่ทว่าทัดดาวกลับเต้นออกมาได้ดูแสบซนสะงั้น
“Here’s a—“
ร่างบางหันหลังเมื่อถึงท่อนที่ต้องทเวิร์ค ทว่าสิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของเธอกลับเป็นร่างที่คุ้นเคย
“อะ น้องเม่อ !”
“มาตั้งแต่ตอนไหนน่ะ !”
"โย่ว น้องเดีย~ ขอเสียงหน่อยค้าบ"
"เอ้า ทรงอย่างแบด แซดอย่างบ่อย !"
"เธอไม่รัก ! ฉันก็คงต้องปล่อย "
"โย่ว น้องเดีย~ ขอเสียงหน่อยค้าบ"
"เอ้า ทรงอย่างแบด แซดอย่างบ่อย !"
"เธอไม่รัก ! ฉันก็คงต้องปล่อย "
ทัดดาวยังคงร้องเพลงไปเรื่อย ๆ ร่วมนาที ทว่าในจังหวะที่โยกหัวอยู่นั้น หางตาเธอกลับเห็นอะไรบางอย่าง จนต้องหันคอกลับไปมองให้เต็มตา
"ว้าก!"
นัยน์ตาโศกเบิกกว้างด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามาเห็น แถมยัง...นั่นอาจารย์นี่ !
"ฮะ ๆ อาจารย์~"
"เพิ่งมาใช่ไหมคะ แฮ่"
ค่อย ๆ วางไม้กวาดในมือลง พร้อมรอยยิ้มแหย ๆ
ทัดดาวยังคงร้องเพลงไปเรื่อย ๆ ร่วมนาที ทว่าในจังหวะที่โยกหัวอยู่นั้น หางตาเธอกลับเห็นอะไรบางอย่าง จนต้องหันคอกลับไปมองให้เต็มตา
"ว้าก!"
นัยน์ตาโศกเบิกกว้างด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามาเห็น แถมยัง...นั่นอาจารย์นี่ !
"ฮะ ๆ อาจารย์~"
"เพิ่งมาใช่ไหมคะ แฮ่"
ค่อย ๆ วางไม้กวาดในมือลง พร้อมรอยยิ้มแหย ๆ