( ขอโทษที่มาช้าคับ คางุระจัง !! )

( หว่า- อยากเป็นนายน้อยที่นั่งรอรับการบริการจากพ่อบ้านหรือแม่ศรีเรือนมากกว่าน่ะคับ 🥹 )

"ฉันเอง.. ก็ต้องรีบแล้ว.."

โป๊ง- !

ชินลุกขึ้นพร่างเขวี้ยงกระป๋องกาแฟที่ว่างเปล่าลงถังขยะอย่างง่ายดาย ก่อนเดินกลับมานั่งบนมอเตอร์ไซค์เพื่อขับมุ่งไปยัง ณ จุดหมายต่อไป (?)

( ขอบคุณที่มาเปิดโรลให้เล่นกันนะคับ ♥ ✨)

"อือ.. ไว้เจอกัน.."

น้ำเสียงสุขุมกล่าวตอบคำอำลาของสึกิมูระที่เคลื่อนตัวออกจากภายใต้เสื้อคลุมผืนใหญ่ของตนเอง

ซึ่งในตอนแรกก็หวังเสนอตัวพาเธอส่งถึงบ้าน แต่อาจเพราะถูกอ่านความคิดอย่างง่ายดายเลยโดนปลีกตัวออกมาเสียก่อน

ถึงไม่รู้เหตุผลว่าทำไมกัน แต่เมื่อเธอตัดสินใจเช่นนั้น เขาก็ไม่จำเป็นต้องเอ๋ยถาม ต่อให้แอบรู้สึกกังวลอยู่บ้างก็เถอะ

(+)

"..กลมกล่อม"

"ฉันชอบรสกลมกล่อม.. อ่อนนุ่ม.."

"และกินง่าย.."

คำพูดที่ว่า "ขอแก้คัวคราวหน้า" ของสึกิมูระอาจสร้างความสะดุดต่อชินอยู่บ้าง แต่ก็ยอมบอกรสชาติที่ชอบของตนอย่างไม่ติดใจอะไร

ใบหน้าที่เปลี่ยนมาหงอยอย่างกระทันหันของสึกิมูระ ต่อให้ไม่ใช่คนช่างสังเกตแบบชินก็ยังรับรู้ได้

"อย่าเข้าใจผิด.. อาหารของเธอน่ะอร่อย.."

"ก็แค่ไม่ถูกปากฉันเท่านั้น.."

แล้วด้วยความแอบรู้สึกผิดต่อตนเอง ผู้ซึ่งเป็นเหตุให้รอยยิ้มของเธอต้องจางหาย จึงได้เอ๋ยปากชมออกมาเช่นนั้น

(+)

"อือ.. พอกินได้.. ถ้าไม่เย็นคงอร่อยกว่า.."

"แล้วก็.. ซอสเค็มไปหน่อย.."

ชินกล่าวกับสึกิมูระอย่างเที่ยงตรง พร่างเผยความรู้สึกต่อรสชาติแรกที่ได้สัมผัส ซึ่งคนที่ไม่กินอาหารรสจัดอย่างเขาถือว่านี่เป็นการชมว่าอร่อยแล้ว

หากสึกิมูระยืนกรานเช่นนั้น ชินก็ไม่มีความจำเป็นต้องกล่าวเตือนใด ๆ ต่อการกระทำ ณ ตอนนี้

...

แต่เมื่อจู่ ๆ เนื้อผัดมันฝรั่งได้ถูกเสิร์ฟพร้อมเสียง "อ้าม" ที่สุดแสนหอมหวาน เปลือกตาบนของชินก็หรี่ลงเล็กน้อยดั่งต้องการสื่อว่า "เอาจริงเหรอ ?"

อั่ม-

แต่สุดท้ายริมฝีปากสีแดงกำนี้ก็ยอมรับประทานแต่โดยดี ก่อนเผยภาพที่แก้มของชินกำลังเคี้ยวอาหารอย่างละเมียดละไม

(+)

"แล้ว.. ข้าวกล่องนั่น.. มื้อเที่ยงไม่ได้กินเหรอ.."

ชินที่บังเอิญสังเกตเห็นว่าข้าวกล่องบนตกของสึกิมูระได้เอ๋ยถาม

"คนอื่นจะคิดยังไง.. ฉันไม่ใส่ใจหรอก.."

คำตอบเมื่อครู่สะท้อนถึงอุปนิสัยของชินได้เป็นอย่างดี เพราะเขาไม่เคยแคร์สายตาหรือความคิดของคนอื่นที่มีต่อตนเอง แต่สึกิมูระไม่ใช่เขา นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมถึงได้กล่าวเตือนกัน

"ไม่ต้อง.. อุ่นพอแล้ว.."

แม้มือซ้ายที่ใกล้แนบชิดกับสึกิมูระอาจยังว่าง แต่ชินก็ต้องรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว เพราะชักเริ่มไม่มั่นใจว่าเธอแค่หยอกเล่นหรือทำจริงกันแน่

(+)