ถึงจะถูกดันไหล่แต่ฮารุก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่แบบนั้น จ้องคนตัวเล็กกว่าอยู่สักพักก่อนจะส่งเสียงถอนหายใจออกมาเบาๆ

เพราะประโยคก่อนหน้านั่นแหละ

"เพราะแบบนี้ไง มายุจังถึงได้เหมาะกับเจ้านี่น่ะ"

ตัดสินใจคว้ามืออีกคนมาไว้ในมือ ฮารุวางเครื่องรางสีชมพูบนฝ่ามือของมายุ ก่อนจะดันเบาๆให้เจ้าตัวกำสิ่งนี้ไว้

"มายุจังน่ะ เหมาะกับการถูกรักที่สุดเลย"

"จะต้องสมหวังแน่นอน"

+