En acısı konuşup paylaşabileceğim kimsem yok.

8 tanesi soldout olmuş, ben bunu yazana kadar 13 olur.

İki gündür bu videoyu gördükçe 12 yıl öncesine, 7 yıl öncesine gidiyorum. O tekmeleri, o hastaneyi hatırlıyorum, asla unutmadım. Ama çok değişik bir yerden dokundun bana. Tarif edemiyorum, tamamen bana ait.

Annemi kaybedeli 6 yıl olacak, ben çok değiştim, hayatım çok değişti. Memnunum olduğum yerden, olduğum kişiden. Bazı hayallerime ulaştım, yaklaştım, bazılarına ise hala çok uzağım. Ama eskisi kadar dönüp geriye bakmıyorum, hayatla da barışıyorum. Keşkelerime de sahip çıkıyorum.

Cerrahpaşa'ya koydum canımın yarısını.
O zamanlar bilmiyordum, yıllar sonra ben de canımın yarısını Cerrahpaşa'da bırakacaktım. Ara sıra kafamın içinde çalar, evde yalnızken durduk yere söylemeye başlarım hatta. İki gündür daha sık çalıyor. Bu tesadüfe gülümsüyorum.

Çalmaya başladı, kanalı değiştirmedim dinledim. O şarkı bana öyle bir dokundu ki, bugün oldu hala şaşırıyorum. Gittim indirdim, listemin en sonunda volkan konak. Kuzenler görüp şaşırıyor, dalga geçiyorlar sen dinler miydin lan diye. Başka şarkısını bilmiyorum merak da etmedim.

Listede ikea'yi gördüklerinde ne yapacaklar acaba :) neyse ya suyu bulandırmak istemiyorum, bu konuda biraz doluyum herkesi uyarmaya devam.

Umarım her köşe başında yer alan markaların kimler olduğunu öğrendiklerinde insanlar bu inadı besler ve gerçekten devam edebilirler. Ama yani çok acayip, bugün öğreniyor bu üç beş sermayedarın her köşeyi kaptığını ve yandaşçılık oynadığını.

Bütün hafta "görece" iyi beslendim çünkü mide falan kalmayacak hafta sonu. Yataklara düşebilirim dönünce. Gerçi salı günü de baya önemli pek çok açıdan. HAYIRLISI BE NE OLACAKSA OLSUN.