(ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ถ้ารุ่นพี่มีอะไรให้ช่วยบอกได้เลยเช่นกันนะคะ//โค้งขอบคุณ

งั้นขอเรียกรุ่นพี่ว่า “รุ่นพี่สึบากิ” ได้มั้ยคะ🥺)

(รอเลยค่ะ✨)

(ไม่ยกให้หรอกนะคะ //บีบแก้มฮารุตันด้วยความหมั่นเขี้ยว)

(ฮารุตันเวอร์ชันแบดบอยเกิร์ล🥺)

(//แกล้งคีบไข่หวานของฮารุตัน)

โทกิเนะเริ่มกินข้าวปั้นฝีมือมิเรย์ แต่พอได้ยินคูจังพูดออกมา เธอพูดด้วยความเขินเล็กน้อย

“ฉันจะรับผิดชอบเองค่ะ ( ⸝⸝´꒳`⸝⸝) ”

ปกติเธอกินเก่งและกินเยอะแล้ว แต่พอต้องพูดอะไรแบบนี้ก็อดเขินไม่ได้ แม้จะเกิดเหตุการณ์อะไรแบบนี้บ่อยๆอยู่แล้ว แต่ก็อดเขินไม่ได้อยู่ดี

“ไว้เจอกันใหม่ค่ะรุ่นพี่ฮิซาเมะ“

”ขอให้เป็นวันที่ดีค่ะ🍀“

โทกิเนะกล่าวเสียงนุ่มและโค้งขอบคุณ เธอรู้สึกขอบคุณรุ่นพี่มากๆที่เข้ามาช่วย
เธอยืนโบกมือให้รุ่นพี่จนลับตา

(ฮือ ขอบคุณที่มาโรลด้วยกันนะคะ รุ่นพี่ฮิซาเมะน่ารักมากเหมือนกันค่ะ รุ่นพี่ใจดี🥺🤍)

“ไว้พบกันใหม่นะคะ ทสึรุโอกะซัง
ヾ(˶ᵔ ᗜ ᵔ˶)”

โทกิเนะโบกมือลาและมองตามเพื่อนสาวจนลับหายจากสายตาไป

“เอาล่ะ เราก็กลับไปช่วยทุกคนดีกว่า”

โทกิเนะมุ่งหน้ากลับสู่ห้องของตัวเอง

(ขอบคุณที่มาโรลด้วยกันนะคะ🥺 ดีใจ แล้วก็ have a nice day นะคะ🍀)

โทกิเนะที่ได้รับการติดเข็มและคำอวยพรจากรุ่นพี่กล่าวอย่างดีใจ

“ขอบคุณนะคะ การได้เจอรุ่นพี่ที่เข้ามาช่วยติดเข็มกลัดให้ ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีเลยค่ะ”

“ฉันเองก็ขอให้รุ่นพี่ ตั้งวันนี้พบเจอแต่เรื่องราวดีๆ เช่นกันนะคะ”

เธออวยพรรุ่นพี่กลับไปด้วยความจริงใจพร้อมรอยยิ้ม

“ฉันโคคุโตะ โทกิเนะ ยินที่ได้รู้จักค่ะ รุ่นพี่ฮิซาเมะ ❀⸜(˶´ ˘ `˶)⸝❀ “

กล่าวด้วยเสียงนุ่มและโค้งตัวเล็กน้อย

“ของฉันเรียบร้อยแล้วเหมือนกันค่ะ ได้คุณรุ่นพี่แมวช่วยไว้ล่ะค่ะ“

”ดีใจมากตอนที่รุ่นพี่มาช่วยติดให้
(╥ᴗ╥)“

พูดไปเอนตัวไปคลอเคลียคูจังไปด้วย

“เอาสิคะ ไปกับทุกคนทีไรมีเรื่องน่าสนใจเกิดขึ้นตลอดเลยค่ะ”

ได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆเป็นอะไรที่เธอชอบอยู่แล้วด้วย

โทกิเนะยิ้มอย่างดีใจ เธอรู้สึกขอบคุณรุ่นพี่ตรงหน้าเป็นอย่างมาก ในที่สุด (੭꒦ິ ^꒦ິ)੭

“รบกวนด้วยนะคะ”

เธอยื่นเข็มกลัดให้เด็กหนุ่มตรงหน้าและยืนนิ่งๆเพื่อให้รุ่นพี่ติดได้อย่างถนัด