Aklıma geldikçe ağlıyorum. Allah razı olsun var olun.

Bugün hayatta kaldıysam o insanların hakkını aramam lazım. Kansız pisliklerden değil de vatan için çabalayanlardan olmalı, böyle insanları da o mevkilerde görmeliyim diyorum.

Öylesine bir iç dökme yazısı oldu. Allah bir daha yaşatmasın.

En başta kendin hazır olacaksın. Çok şükür ki yardımsever bir toplumda yaşıyoruz. Bazı olaylara duyarsız salak gibi kalanlarımız var evet ama ben o çabaları ve yardımları gördükten sonra üç beş ahmak yüzünden halkın hakkını yiyemem.

Yani anlatacak çok şey var tabi ama özetle akrabalar arkadaşlar vs biraz yalan oluyor herkes dağılıyor. Devlet zaten :) köstek olmasa o da yeter

Komşulardan falan duyduğumuza göre hareket ettik en sonunda camiye sığındık çorba vs imam yardım çağırıp ayarlıyordu bi şeyler.

Ne battaniye ne bi kazak ne bi su yardım namına bi şey alamadık ilk 2 gün falan. Yalnız başımızayız dememin sebebi bu. Eğer annemgil eve çıkıp da sonradan evden yorgan falan almasaydı daha öyle sürünürdük.

Biz şehrin bir ucundaydık yardımlar diğer ucunda yoğunlaşmıştı. Arabamızda benzin de çok yoktu yol açık mı gitsek mi bilemedik öyle böyle derken gittik.
Yemin ediyorum 12 saat sıra beklediğimiz halde çadır sırası gelmedi.

Çok anksiyetik davranıp abarttığımı düşündüğümden hazırlamadım söylediğimde de pek karşılık alamadım ailemden. O yüzden ne derlerse desinler basit de olsa hazırda eşyanız bulunsun.
İlk depremden sonra en yakın toplanma alanına gittik çünkü normalde yardım gelse buralara gelir diye düşündük

sarılmışlar. Yazarken ellerim titriyor ama çıkan cesetlerin çoğunun böyle çıktığını gördük yapmayın hazır olun kendinizi korumaya çalışın. Ev çok sallandığından ayakta durmak pek mümkün olmuyor zaten çok dolanmadan en yakına tutunun. Keşke diyorum çantamız hazır olsaydı.

Yaz dönemi hafif şiddette depremler oluyordu her seferinde bi yerlere çöküyordum hemen. Babam sakin ol bi şey yok abartma diyordu da annem böyle sakinleştiğimi bildiğinden karışmayın diye uyarıyordu. Deprem anında küçük kardeşimi alıp hemen yatağın yanına çöktük. Annemgil koridorda birbirlerine

Ben maraşlıyım ve depremi bizzat yaşadım. 2020de olan depremden sonra anksiyete bozukluğu yaşadığım için ilaçlı tedavi de gördüm. O zaman maraşta büyük bir deprem olacağını söylüyorlardı arada kaynadı tabi. Yooh yeea o kadar da olmaz dediler gördük o kadarını Ben normal değildim ama onlar da değildi

Geçmiş olsun