ฮึ่ม

“ใครจะกล้างอน คนที่อุตส่าซื้อกิ๊ปมาติดบนหัวให้เรากันเล่า..”

บ่นออกมาด้วยเสียงที่อู้อี้ พลางมองไปที่หน้าโคซาเมะ

“..ขอบคุณนะ ฉันจะดูแลกิ๊ปนี้อย่างดีเลยล่ะ!”

เด็กสาวยกยิ้มหวานอันแสนอ่อนโยนให้ ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องไปสนใจขนมเพื่อกลบความหน้าแดงที่เพิ่มมาทีละนิด

“โคซาเมะพูดเองนะ เดียวฉันก็เลือกทุกอันเลย ฮึ่ม”

ก่อนจะเดินก็ไม่ลังเลที่จะจับมืออีกฝ่ายไปด้วย

ฮิฮิ~ตนคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหันขวับเมื่ออีกฝ่ายบอกมีร้านโมจิแถวนี้

“ไหน ตรงไหน! โมจิงั้หรอ ตรงไหน!?”

ในขณะที่ให้ความสนใจกับสิ่งอื่น ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบนหัวเพิ่ม ก่อนจะหันไปทางโคซาเมะทันที

ตนถึงกับชงัก เมื่อหันไปเห็นกิ๊ปที่อีกฝ่ายติดให้ตน

อ่ะ..อ๋าาาาาา

สึกิโยะหน้าแดงกล่ำทันที ก่อนจะพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่แดงๆแบบนั้น

“โคซาเมะจังขี้โกง ซื้อมาตอนไหนทำไมฉันไม่เห็นกัน ฮึ่ม!”

สึกิโยะยังคงเพลิดเพลินกับการเลือกดูกำไลจนลืมสังเกตุคนข้างๆ

ไม่นานเธอก็หยิบกำไลชิ้นนึงขึ้นมาอย่างไม่ลังเลอะไร พร้อมกับจ่ายเงินค่ากำไลให้เรียบร้อยก่อนจะหันมายิ้มให้โคซาเมะ ด้วยหน้าที่แดงนิดๆ

“อันนี้ให้นายนะ“

มือขาวของสึกิโยะยื่นกำไล ที่มีลูกปัดสีฟ้าและขาวสลับไล่สีกันไปมา แถมมีที่พวงเล็กๆเป็นรูปปลาโลมากับร่ม

”เห็นไหม เห็นไหม~ กำไลอันนี้ ดูเหมือนโคซเมะจริงๆด้วย!“

ตนมองอีกฝ่ายก่อนจะยกยิ้ม พลางพยักหน้าเป็นการตอบตกลง

"อื้ม~ได้สิ!"

สึกิโยะยังคงยิ้มร่าต่อ ก่อนจะหันไปตอบอีกฝ่าย

"นึกไม่ออกแฮะ ว่าจะทานอะไรต่อดี.."

แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก ก่อนจะเหลือบไปมองร้านของที่ระลึก พร้อมกับวิ่งไปดูซุ้มร้านนั้นทันทีและไม่ลืมที่จะดึงมือโคซาเมะไปด้วย

"ไหนๆก็มาด้วยกันละ ฉันขอซื้อกำไลให้ละกัน ถือเป็นการตอบแทนที่นายเลี้ยงขนมฉัน^^"

สึกิโยะกล่าวพร้อมยิ้มหวาน

"พวกเขาไม่ว่าหรอก เดียวฉันจะขออนุญาติให้ เชื่อใจฉันนะโคซาเมะ"

เธอกล่าวพร้อมด้วยรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนก่อนจะกุมมืออีกฝ่ายไว้

พลางกล่าวเสริม

"แต่ถ้ามันไม่ได้จริงๆ ฉันจะเป็นคนเข้าป่า ไปหามาให้โคซาเมะเองนะ^^"

"ฉันสัญญา!"

เมื่อพูดจบ ก็หันไปมองตามทางที่มีผู้คนต่างเดินไปมาในแต่ละร้านค้า

ก่อนจะฮัมเพลงเบาๆให้ฟัง

ใช่ไหมล่ะ ใช่ไหมล่ะ~!

“นี่ๆ โคซาเมะ ชอบว่ายน้ำใช่ไหม?”

“ถ้ามีโอกาสฉันจะขอไปยืนให้กำลังใจละกันนะ~”

ตนกล่าวออกมาด้วยเสียงเริงร่า พลางกับกินไทยากิไปจนหมด พร้อมกับพูดเสริม

“รอบหน้า ถ้าว่างๆฉันจะพานายไปเดินป่า ของกิจกรรมชมรมคนป่านะ^^”

ตนกล่าวชวนไว้ล่วงหน้าถึงแม้จะไม่รู้ ว่าจะได้ว่างไปตอนไหน เพราะเห็นอีกคนบอกชอบดูพืชไม้

เธอรับฟังเรื่องรางของโคซาเมะด้วยความสนใจ ก่อนจะอ้าปากกว้างๆอีกครา

อืมมมม~?

“มีแต่สิ่งที่ทำให้นายยิ้มได้ทั้งนั้นนี่นา!”

ก่อนจะมาสดุ้งกับคำถามเดิม ที่ถูกถามกลับมา ก่อนจะเงียบไปชั่วครู่

“ฉันชอบฟังเพลงที่พี่ชายร้องน่ะ ถึงแม้ช่วงนี้เขาไม่ค่อยร้องแล้วก็เถอะ..”

“อ๋า เปลี่ยนไปอย่างอื่นดีกว่า นี่ๆโคซาเมะรู้ไหม ฉันชอบเล่นปืนของเล่นด้วยนะ!”

ตนกล่าวอย่างมั่นใจ แต่ทางบ้านคงมองว่าไม่งามแน่ๆ

ฮึ่ม!

ตนทำเสียงออกมาเล็กน้อยก่อนจะรับขนมจากมืออีกฝ่ายเข้ามาทาน

เมื่อเห็นว่าอีกคนทานเข้าไปแล้ว ก็ไม่ลังเลอะไร จึงอ้าปากกว้างและงับเข้าไปเต็มๆคำ

งื้ม~ เสียงที่บ่งบอกว่าอร่อยแค่ไหนโดยไม่ต้องสืบสาว

”อื้มๆ อร่อยสุดๆเลยล่ะ^^“

”นี่ๆ โคซาเมะจังเวลาว่างชอบทำอะไรหรอ?“

ตนเปิดบทสนทนา ระหว่างกินไทยากิไปด้วยเพื่อไม่ให้เงียบ

เมื่อได้ยินคำว่าเต็มที่ ก็ทำเอาตนหูผึ่งทันที

“จริงนะ! พูดแล้วนะ!”

“ถ้าฉันอ้วนขึ้นมา โคซาเมะจังต้องรับผิดชอบความผิดนี้นะคะ!”

สิ้นประโยคก็เอียงคอมองป้ายที่ระบุไส้ต่างๆของไทยากิ ก่อนจะหันไปมองโคซาเมะทันที

“ขอไส้ถั่วแดง แบบเดียวกับโคซาเมะจังละกัน^^”

กล่าวจบก็ยกยิ้มตอบให้อีกฝ่ายอย่างร่าเริง

เห๋?

“ทำไมถึงมีมั้งด้วยล่ะ? ถ้าชอบอะไรนายก็ต้องตอบให้ชัดเจนกว่านี้สิ โคซาเมะจัง!”

ตนกล่าวตอบ หลังได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยขนมที่ชอบออกมา ดูไม่ค่อยแน่นอนเท่าไร ก่อนจะขานต่อ

“ฉันน่ะ ชอบทั้งโดรายากิ โมจิ และดังโงะน่ะ ชอบกินมากๆด้วยล่ะ!><”

”แต่ว่านะ ถ้ากินเยอะมากไปก็จะอ้วนเลยนานๆกินที แฮะ-“

หัวเราะออกมาเล็กน้อย ก่อนจะชี้ไปตรงร้านไทยากิที่อยู่ตรงหน้า เป็นการบอกโดยนัย

เธอยิ้มร่าออกมาทันทีหลังได้รับคำตอบของโคซาเมะ

ก่อนจะรีบดึงมืออีกคนขึ้นมาจับไว้

อื้ม! เสียงขานรับ

“งั้นเรามาเริ่ม จากโซนขนมก่อนดีไหม? แล้วค่อยไปดูซุ้มแถวอื่นต่อด้วยกัน^^”

“ว่าไปนั่น นายชอบกินอะไรงั้นหรอ?”

ฉันกล่าวถามด้วยความอยากรู้ ก่อนจะค่อยๆ เดินจูงมืออีกฝ่ายเดินเข้าซุ้มไปในงาน

อ๋าาาาาาา

ฉันยืนอ้าปากนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเสนออีกทางเลือก แบบดูเท่าเทียมกับเป๋าตังค์เราทั้งคู่

“งั้น เอาเป็นช่วยกันออกเงินแทนดีไหมโคซาเมะจัง?”

”จะได้ดูแฟร์ๆกับนายด้วย“

เธอกล่าวออกมา เพราะไม่อยากพึ่งเงินอีกคนมากเกินไป ถึงจะมีของที่น่ากินเยอะก็ตามทีเถอะ เห้อ..

เธอนิ่งไปพักหลังถูกชม ก่อนจะส่ายหน้าไปมา เพื่อเรียกสติตัวเองไม่ให้หน้าแดงไปกว่านี้

“ชมแต่ฉัน ว่าไปนั่น นายเองก็แต่งตัว…ดูดีเหมือนกันนะ”

พูดจบก็ก้มหน้ามองตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะยกยิ้มให้กับอีกฝ่าย

หลังฟังโคซาเมะพูดจบ ตนก็เริ่มชี้นิ้วไปที่ร้านค้าในงานพร้อมคลี่ยิ้มเล็กน้อยออกมาให้คนตรงหน้าเห็น

“งั้น”

“ไปกินขนมในงานด้วยกันไหม? เดียวฉันจ่ายเอง😌✨”

ไม่ช้าและไม่นาน ก็ได้มีเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาอย่างช้าๆ จากทางด้านหลัง ก่อนจะมีเสียงของเด็กสาวกล่าว

"งาย~ โคซาเมะจัง มาทำอะไรตรงนี้หรอ? นี่นายมายืนรอใครรึป่าว🤔"

ตนกล่าวถาม พร้อมเอียงคอมองอีกฝ่ายอย่างสงสัย ว่าทำไมเพื่อนคนนี้ของเธอถึงมายืนหล่อๆตรงแถวต้นไผ่ได้

เวลาแบบนี้ คนส่วนมากควรจะเดินเข้าไปในงานกันแล้วนี่นา ทำไมเขาถึงยืนอยู่จุดนี้กันนะ ว่าไปนั่นก็ถามเจ้าตัวต่อดีกว่า