เขาฟังอีกฝ่ายพูดไปก็พยักหน้ารับพร้อมกับดื่มน้ำไปเรื่อย ๆ ด้วยจนหมด

" แบบนั้นเองสินะครับ...หวังว่าจะมีวันนั้นนะครับ ^ ^ "

เห็นยูโตะลูบหัวตัวเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรพร้อมกับยิ้มให้นิด ๆ ก่อนที่เสียงกริ่งจะมาขัดเวลาสนทนาของทั้งสอง

" ผมว่าแยกย้ายกันไปก็ได้นะครับ วันนี้วันแรกเข้าห้องสายคงไม่ดีด้วย "

" วันอื่นยังมีอีก ค่อยมาคุยกันใหม่นะครับ ✨✨ "

" แหะ ๆ ใช่มั้ยครับ ๆ (⁠・⁠∀⁠・⁠)✨ "

เขายิ้มให้อีกฝ่ายตอนได้ยินคำตอบก่อนจะมองเขาต่อ

" อ๋า...แบบนี้นี่เองสินะครับ...ฟังดูก็ผ่อนคลายอีกแบบนะครับ ยูโตะมีที่ให้ไปเยอะกว่าผมอีก 555 "

"...เอ...สวนสาธารณะเหรอครับ ฟังแล้วอยากไปเลยครับ ถ้าต้นไม้เยอะ ๆ นะครับ (⁠・⁠∀⁠・⁠) "

พูดจบก็ยิ้มให้ก่อนจะยกน้ำขึ้นมาดื่มต่อ

(กี๊ด!!!มาแล้วครับ!)

" แหะ ๆ ค ครับผม (⁠・⁠∀⁠・⁠)💦"

เห็นท่าทีอีกคนก็ไม่กล้าขัดอะไรเยอะจึงยิ้มให้พร้อมกับหยีตาเล็กน้อย

" ผมก็คง...ดอกไม้ ทะเล ภูเขา ที่ที่บรรยากาศมันร่มรื่นน่ะครับ คิดออกมากสุดก็แค่นี้เลย แหะ ๆ "

" แล้ว ๆ ยูโตะซังล่ะครับ "

#THK_Jizosantakusan

[ กิจกรรม ]

お地蔵さんがいます !

เขาอยู่ตรงนั้น ! เขาอยู่ตรงนี้ ! เทพผู้พิทักษ์แสนเมตตาตัวน้อยอยู่กับคุณได้ทุกที่ภายใต้รูปแบบของที่คั่นหนังสือ ! กาลเวลาเปลี่ยน ฤดูผันผ่าน ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะมีโอะจิโซซังเสมอ ! ลองมาตามหาได้เลย !

ー สุ่มละ 100 เยน
ー สามารถติดแท็กชมรมหรือโควททวิตเพื่อเข้าร่วมเล่นกิจกรรมได้ทันที

ลิงค์ : th.shindanmaker.com/1237892

" แต่ลงทุนขนาดนี้ ไม่เป็นไรไม่ได้นะครับ 🥹 "

" เข้าใจแล้วล่ะครับ ถ้าอย่างนั้นโอเคครับ รอผมก่อนนะครับเดี๋ยวไปเก็บคราดก่อน"

เขาพูดจบก็พยักหน้าก่อนจะรีบวิ่งเอาคราดไปเก็บแบบ 4*100 ก่อนจะกลับมาแบบเหนื่อยหอบ

" แห่กๆๆ 💦 ป ไปกันครับ! "

โทยะพูดจบไปพร้อมกับอีกฝ่ายทันที ถือว่าเป็นการประเดิมวันแรกที่เรียกได้ว่าวุ่นวายแต่ก็รู้สึกดีที่ได้ช่วยเพื่อนในเวลาเดียวกัน

" ขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับเอย์โตะซัง ขอบคุณที่เสียสละตัวเองเพื่อผมและเพื่อนนะครับ 🥹 "

เขาพูดแบบตื้นตันมาก ๆ ก่อนจะรับบัตรมาจากอีกฝ่ายแล้วเก็บใส่กระเป๋าทันที

" ถ้างั้น มาช่วยกันหาต่อจนแน่ใจว่าไม่มีแล้ว แล้วหาของคนที่ตัวเองรู้จักก่อนส่งประชาสัมพันธ์ดีมั้ยครับ (⁠・⁠∀⁠・⁠)✨ "

พูดไปก็ยิ้มไปพร้อมออร่า

พอได้ยินว่าให้เขาง้างตรงนี้เขาก็พยักหน้าทันทีก่อนจะนำคราดนั้นไปเกี่ยวกับพุ่มไม้พร้อมกับง้างพุ่มนั้นออก จังหวะเดียวกับที่อีกฝ่ายนั้นง้างด้วยช่วยกันก่อนที่เอย์โต๊ะจะคว้าบัตรออกมาอย่างรวดเร็ว

" (⁠・⁠∀⁠・⁠) "

เขามองอีกฝ่ายก่อนที่หันมาถามแบบสดใสก่อนที่จะเพ่งไปยังบัตรนักเรียนนั้น

" (⁠・⁠∀⁠・⁠)💦💦 ค ครับ ////// "

พูดจบเขาก็ทำหน้าเขินอายออกมาทันทีเพราะไม่ชินเวลาเห็นตอนตัวเองผมดำ (มีต่อ)

เขามองบัตรนักเรียนของหลาย ๆ คนที่ออกมาก่อนจะเพ่งดูสักพักเผื่อมีของเพื่อนตัวเองจะได้รวบไปให้ทีเดียว

จนกระทั่ง

" เอ๋ คราดเหรอครับ "

พอได้ยินแบบนั้นขอก็มองอีกฝ่ายสักพักแล้วยิ้มให้เลย

" ทำไมผมลืมคิดเลย เดี๋ยวผมมานะครับๆ! "

เขารีบวิ่งไปสักที่ก่อนที่เวลาผ่านไป 5 นาทีกว่า ๆ เขาจะกลับมาพร้อมกับคราดในมือ 2 อัน

" เดี๋ยวผมกับเอย์โตะซังดึง แล้วช่วยกันหานะครับ ✨"

"แหะ ๆ เรื่องเล็กน้อยเองครับ ๆ (⁠・⁠∀⁠・⁠)💦 "

เขาพูดแบบจบก็มองอีกฝ่ายที่ขยับมือไปมา ๆ เห็นแบบนั้นก็สบายใจขึ้นมาหน่อย

" เอ๋...เข้าใจแล้วครับ ๆ ถ้างั้น..ผมช่วยด้วยนะครับ (⁠・⁠∀⁠・⁠)✨ "

" ม ไม่เกี่ยวกับผมหรอกครับ เป็นเพราะเอย์โตะซังแข็งแรงแล้วก็ใจสู้มากกว่านะครับ (⁠´⁠∀⁠｀⁠) "

เขาพูดจบก็ยิ้มให้แบบจดใจ๋เลย

(มีต่อนะครับ)

หลังจากนั้นก็...

" เอย์โตะซังจะพักหาบัตรมั้ยครับ มันคง..จะเจ็บน่าดูเลยนะครับ "

เขาถามแบบเป็นห่วง

" หรือว่าจะหาต่อครับ "

" แต่ถ้าจะหา เดี๋ยวผมช่วยด้วยนะครับโอเคมั้ย เดี๋ยวผมไปหาของมาง้าง ๆ พุ่มไม้ให้ จะได้ไม่โดนบาด นะ เอายังไงดีครับ (⁠・⁠∀⁠・⁠)✨ "

เขาล้างแผลด้วยน้ำเกลือ ซับให้แห้ง เช็ดรอบแผลด้วยแอลกอฮอล์
ก่อนจะปิดแผลด้วยผ้าก๊อช ทุกขั้นตอนนั้นเขาเบามือมาก ๆ พร้อมกับมองอีกฝ่ายไปด้วยสายตาลูกแมวตัวน้อยที่เป็นห่วงอีกฝ่าย ขึ้นจะมีประมวลผลอารมณ์ไม่ทันบ้างก็ตาม

" นี่...เสร็จแล้วนะครับ (⁠´⁠∀⁠｀⁠) ผมทำแรงไปมั้ยครับ "

เขาถามก่อนจะจับ ๆ ผ้าก๊อชดูว่ามันแน่นหรือไม่

" ถ้าวันนี้ทุกอย่างปกติแล้ว อย่าลืมไปล้างแผลที่บ้านอีกรอบนะครับ 🥹 "