" อ่า..ได้ครับ ที่สวน "
เขาพูดทวนอีกครั้งแล้วหันหลังเดินไปหาบัตรที่ว่า
" อ่า..ได้ครับ ที่สวน "
เขาพูดทวนอีกครั้งแล้วหันหลังเดินไปหาบัตรที่ว่า
ทวนคำถามอีกครั้งก่อนสายตาจะล่อกแล่กไปมา
" หา..บัตรครับ"
เป็นความจริงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น
" คุณ ไม่หาต่อแล้วหรอ?"
ทวนคำถามอีกครั้งก่อนสายตาจะล่อกแล่กไปมา
" หา..บัตรครับ"
เป็นความจริงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น
" คุณ ไม่หาต่อแล้วหรอ?"
"ช ช่วยหาหรอครับ"
ใบหน้าขึ้นสีท่าทางมีความสุขกับมือนี่อยู่ไม่น้อย
"ผมไม่ได้..รบกวนรุ่นพี่ ใช่มั้ย?"
"ช ช่วยหาหรอครับ"
ใบหน้าขึ้นสีท่าทางมีความสุขกับมือนี่อยู่ไม่น้อย
"ผมไม่ได้..รบกวนรุ่นพี่ ใช่มั้ย?"
ท่าทางลนลานไม่น้อย
"แปลกจัง"
พึมพำกับตัวเองเล็กๆ ก่อนตาจะกดมองมือคู่สนทนาเหมือนอย่างปกติ
"ง งั้นต้องเริ่มหาจากตรงไหนสักที.."
ท่าทางลนลานไม่น้อย
"แปลกจัง"
พึมพำกับตัวเองเล็กๆ ก่อนตาจะกดมองมือคู่สนทนาเหมือนอย่างปกติ
"ง งั้นต้องเริ่มหาจากตรงไหนสักที.."
พูดออกมาตามตรงพร้อมหัวเราะแหะๆ เกาแก้มแก้เขิน
"ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดี"
พูดออกมาตามตรงพร้อมหัวเราะแหะๆ เกาแก้มแก้เขิน
"ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดี"
"อ่า ห้องประชาสัมพันธ์หรอครับ.."
นิ่งคิดอยู่ครู่นึงก่อนตาจะกดลงมองมือคู่สนทนา
" ไว้ผมจะ ลองไปดูนะครับ.."
"อ่า ห้องประชาสัมพันธ์หรอครับ.."
นิ่งคิดอยู่ครู่นึงก่อนตาจะกดลงมองมือคู่สนทนา
" ไว้ผมจะ ลองไปดูนะครับ.."
แต่ได้ไม่ทันไรก็ต้องหุบยิ้ม ท่าทางเลิ่กลั่ก
"เดี๋ยวสิครับ.. เมื่อกี้ผมดีใจแล้วนะ.."
แต่ได้ไม่ทันไรก็ต้องหุบยิ้ม ท่าทางเลิ่กลั่ก
"เดี๋ยวสิครับ.. เมื่อกี้ผมดีใจแล้วนะ.."
"อ่า..ครับ คุณมิอุมิก็เหมือนกันหรอ.."
"แปลกจังเลย ผมว่าผมก็เก็บไว้ในกระเป๋า.."
พึมพำออกมาราวกับพูดคนเดียว
"บางทีพวกเรา อาจจะ.ทำหล่นหาย?"
"อ่า..ครับ คุณมิอุมิก็เหมือนกันหรอ.."
"แปลกจังเลย ผมว่าผมก็เก็บไว้ในกระเป๋า.."
พึมพำออกมาราวกับพูดคนเดียว
"บางทีพวกเรา อาจจะ.ทำหล่นหาย?"
"อ อ่า รุ่นพี่ครับ.."
แต่ยังสบตากันได้ไม่เท่าไหร่ ดวงตาใต้แว่นก็ต้องลดลงมามองที่มือคู่สนทนาแทน
"คุณเห็นบัตรของผมบ้างมั้ยครับ?"
"อ อ่า รุ่นพี่ครับ.."
แต่ยังสบตากันได้ไม่เท่าไหร่ ดวงตาใต้แว่นก็ต้องลดลงมามองที่มือคู่สนทนาแทน
"คุณเห็นบัตรของผมบ้างมั้ยครับ?"