(🤲🏻❤️✨)​

(หล่อคับ✨)​

โดนพูดกลับมาอย่างนั้น ทำเอาเขาหยุดท่าทีคุกคามอีกฝ่ายไปกระทันหัน

"ค ใครมันจะไปขอเพิ่มกัน"

"ชิ เพ้อเจ้อ... ฉันจะกลับไปอัดแกน่ะสิ"

"โอ้ย! เจ้าบ้านี่"

ยกมือกุมหัวแสร้งโอดโอย

"จะเรียกยังไงก็เรื่องของฉันหน่า ยุ่งจริงๆ"

ปัดมือที่แบมาทิ้งไป

"ไม่ให้ บัตรนี่ฉันเป็นคนเจอ อยากได้เอาตังมาก่อน"

"ไม่สน ยังไงวันนีัเงินนายต้องเป็นของฉัน ไม่ต้องมาขู่"

กอดอก เชิ่ดหน้าไม่มองแต่ตาเหลือบดูท่าทีอยู่

"โอ้ เป็นถึงเด็กคหกรรมแต่มีให้ฉันแค่อันเดียว?"

แสร้งทำหน้าประหลาดใจ จงใจขยับเข้าไปใกล้เพื่อกดดัน

"…"

"ค คิดว่าเอาของกินมาล่อแล้วฉันจะยอมง่ายๆรึไง"

"อย่าโง่ไปหน่อยเลยโอตะคุง คนอย่างฉันซื้อด้วยของกินไม่ได้หรอกนะ หึๆ"

ยืดอก! มั่นใจ! แสนเท่!

คว้ามือออกไปรับเหมือนไม่เต็มใจ

"ไม่ขอบคุณหรอกนะ"

"ถ้าไม่อร่อย ฉันจะคิดว่านายหาเรื่องให้ฉันได้กินของรสชาติห่วย"

"แล้วถ้าเป็นแบบนั้น นายได้เจ็บตัวแน่"

พูดขู่ไปงั้นแหละ อันที่จริงค่อนข้างพอใจที่ได้ขนมมาทานเล่นพอดี

"เดี๋ยว!"

"แล้วนี่ใช่ของนายรึเปล่า"

ยื่นบัตรให้ดู แค่ให้ดูเฉยๆ

"ไม่ให้หรอก"

ยิ้มแบบเป็นต่อ แลบลิ้นล้อเลียนให้ด้วย

เห็นคุณไม่กล้าตอบโต้ยิ่งได้ใจกำลังจะแสดงท่าทางข่มขวัญกลับต้องชะงักเพราะเจอสูตรคณิตชวนมึนงง

เหมือนโดนหมัดน็อคสมองเบลอไปชั่วขณะ

อะไรล่ะน่ะ...

ครู่นึงกว่าสติจะกลับมาดันเผลอแสดงสีหน้าโง่เง่าออกมาซะได้ เขาแสร้งทำโกรธกลบเกลื่อน

"ย ยังไงก็ช่างเถอะ! แกต้องรับผิดชอบเข้าใจมั้ย!"

"ใครอาสึกะ?"

ขมวดคิ้วมุ่นไม่พอใจ หมอนี่อยากโดนต่อยปากหรือไง

"แล้วไอ้นี่…ถ้าใช่แล้วจะทำไม"

พลิกบัตรเล่นไปมา ลอยหน้าลอยตาสุดๆ

หรี่ตาจ้องจับผิด มองอย่างกดดัน

ในใจแอบขำกับท่าทีลนๆนั่น แต่เขาต้องกลั้นมันไว้ไม่ให้หลุดออกมา

"เอามานี่ เจ้าบื้อ"

เอื้อมมือไปคว้าแย่งบัตรในมือคุณมาไว้เอง​

"แกทำบัตรฉันเป็นรอยหมดแล้ว"

"อย่าจ้องกันแบบนั้น ฉันจะคิดว่าเธอหลงสเน่ห์ฉันอยู่นะ"

ถูจมูก ยืดอก เขาเองก็เท่ไม่เบานี่นา( •̀ .̫ •́ )✧

"ก็หายกันหมดนั่นแหละยัยเซ่อ เธอจะออกไปหาเองหรือยืนเฉยๆให้มันมาหาล่ะ"

ล้วงเป๋าเกงออกมาโชว์ เห็นม่ะ ไม่มีเลย

"ไง ยัยนกยูง"

"ยืนบื้ออะไรอยู่ตรงนี้"

มองคุณที่เดินมาหา เลิกคิ้วให้ข้างนึง

มองบัตรในมือคุณ อ่าา... ถ้าดูจากรูปก็ดูเหมือนจะเป็นเขาล่ะนะ

"แกขโมยบัตรฉัน?"

รู้แหละว่าไม่ใช่ แต่แกล้งพูดไปงั้น