ชมรมวิทยาศาสตร์ || แมว
(คาร์ชอบเต๊าะไม่okบอกได้นะคะ)
(เนียนพูดคุยOK)
(ทักโค/โรล/เวิ่น OK)
(วาด>โรล)
(ผปค.อาจตอบช้าหน่อยนึงนะคะ)
doc : https://shorturl.asia/Ay6oQ
สึนะพูดด้วยรอยยิ้มแต่น้ำเสียงค่อนไปทางเว้าวอนอีกฝ่ายเล็กน้อย
“บัตรเสียด้วยกัน ก็ควรไปด้วยกันสิ”
สึนะพูดด้วยรอยยิ้มแต่น้ำเสียงค่อนไปทางเว้าวอนอีกฝ่ายเล็กน้อย
“บัตรเสียด้วยกัน ก็ควรไปด้วยกันสิ”
อีกทั้งยังอาสาจะช่วยเขาหาบัตรนักเรียนด้วย เป็นคนดีเกินไปแล้ว
“เห จะช่วยผมหาเหรอ เป็นเด็กดีจังเลยน้า~ ผมชอบ“
สึนะว่าพลางส่งยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
”เอาสิครับ แต่ผมเองก็นึกจุดหาจุดต่อไปไม่ออกแล้วเหมือนกัน มุเง็นคุงคิดว่าควรไปหาที่ไหนต่อดีครับ?”
อีกทั้งยังอาสาจะช่วยเขาหาบัตรนักเรียนด้วย เป็นคนดีเกินไปแล้ว
“เห จะช่วยผมหาเหรอ เป็นเด็กดีจังเลยน้า~ ผมชอบ“
สึนะว่าพลางส่งยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
”เอาสิครับ แต่ผมเองก็นึกจุดหาจุดต่อไปไม่ออกแล้วเหมือนกัน มุเง็นคุงคิดว่าควรไปหาที่ไหนต่อดีครับ?”
สึนะมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเลื่อนลอยพลางโบกมือเป็นสัญญาของการจากลา
เขาเป็นใครกันนะ
เขามาทำอะไร
เขาทำไปเพื่ออะไร
ถึงจะสงสัยแต่ก็ยอมรับว่าเป็นประสบการณ์การคุยกับคนแปลกหน้าที่สนุกดี
หวังว่าคราวหน้าจะได้ถามชื่อ และไม่โดนขายอะไรแปลกๆนะ
(ขอบคุณที่โรลด้วยกันนะคะ สนุกมากเลย บันเทิงมากค่ะ 😂😂😂🙏🙏🙏🙏)
สึนะมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเลื่อนลอยพลางโบกมือเป็นสัญญาของการจากลา
เขาเป็นใครกันนะ
เขามาทำอะไร
เขาทำไปเพื่ออะไร
ถึงจะสงสัยแต่ก็ยอมรับว่าเป็นประสบการณ์การคุยกับคนแปลกหน้าที่สนุกดี
หวังว่าคราวหน้าจะได้ถามชื่อ และไม่โดนขายอะไรแปลกๆนะ
(ขอบคุณที่โรลด้วยกันนะคะ สนุกมากเลย บันเทิงมากค่ะ 😂😂😂🙏🙏🙏🙏)
“รักผมน่าดูเลยนะครับเนี่ยโทโมจัง...”
ว่าพลางค่อยๆเลื่อนมือปิดประตูห้องน้ำ หลังจากนี้จะทำเป็นว่าไม่เคยมีสิ่งนี้เกิดขึ้น
บัตรเขาแค่พังจนไม่สามารถใช้ได้จนต้องไปทำใหม่แค่นั้นเอง....
...แค่นั้นแหล่ะ แค่บัตรพังเท่านั้น ไม่มีอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้แล้ว....
“รักผมน่าดูเลยนะครับเนี่ยโทโมจัง...”
ว่าพลางค่อยๆเลื่อนมือปิดประตูห้องน้ำ หลังจากนี้จะทำเป็นว่าไม่เคยมีสิ่งนี้เกิดขึ้น
บัตรเขาแค่พังจนไม่สามารถใช้ได้จนต้องไปทำใหม่แค่นั้นเอง....
...แค่นั้นแหล่ะ แค่บัตรพังเท่านั้น ไม่มีอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้แล้ว....
ชายหนุ่มหัวเราะพลางจินตนาการถึงบัตรนักเรียนที่ติดมาในกระบวยตอนแม่ครัวตักราดข้าว
แต่ก็แอบสยองพิกล....
”....งั้นวันนี้ผมยกแกงกะหรี่ให้เคนจังเลยละกันนะ...“
ชายหนุ่มหัวเราะพลางจินตนาการถึงบัตรนักเรียนที่ติดมาในกระบวยตอนแม่ครัวตักราดข้าว
แต่ก็แอบสยองพิกล....
”....งั้นวันนี้ผมยกแกงกะหรี่ให้เคนจังเลยละกันนะ...“
....หน้าเหมือนผมเลยล่ะ..........”
เป็นความเงียบ ที่ดังที่สุดในชีวิตของสึนะ
“....ผมเข้าใจความรู้สึกของนายแล้วล่ะโทโมจัง
.......เราไปขออาจารย์ทำบัตรใหม่กันเถอะ”
....หน้าเหมือนผมเลยล่ะ..........”
เป็นความเงียบ ที่ดังที่สุดในชีวิตของสึนะ
“....ผมเข้าใจความรู้สึกของนายแล้วล่ะโทโมจัง
.......เราไปขออาจารย์ทำบัตรใหม่กันเถอะ”
อ่า....เรียกเคนจังได้ใช่มั้ยนะ"
สึนะหันไปยิ้มถามความสมัครใจของอีกฝ่าย
"จะว่าไป กินข้าวเที่ยงหรือยังครับเนี่ย"
เหมือนชายหนุ่มจะพึ่งนึกขึ้นได้ว่านี่คือช่วงเวลาพักเที่ยง
"ท้องไม่อิ่มก็คงไม่มีแรงหาของหรอกนะ
ถ้ายังไม่ได้กินอะไร เราแวะไปโรงอาหารก่อนดีมั้ย ระหว่างทางก็มองหาบัตรไปด้วย"
อ่า....เรียกเคนจังได้ใช่มั้ยนะ"
สึนะหันไปยิ้มถามความสมัครใจของอีกฝ่าย
"จะว่าไป กินข้าวเที่ยงหรือยังครับเนี่ย"
เหมือนชายหนุ่มจะพึ่งนึกขึ้นได้ว่านี่คือช่วงเวลาพักเที่ยง
"ท้องไม่อิ่มก็คงไม่มีแรงหาของหรอกนะ
ถ้ายังไม่ได้กินอะไร เราแวะไปโรงอาหารก่อนดีมั้ย ระหว่างทางก็มองหาบัตรไปด้วย"
ไม่ใช่เพราะเขากำลังตั้งใจฟังสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังบอกเล่า
หากแต่เพราะภายในหัวของชายคนนี้นั้น
ได้ว่างเปล่าไปหมดแล้ว.....
ไม่ใช่เพราะเขากำลังตั้งใจฟังสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังบอกเล่า
หากแต่เพราะภายในหัวของชายคนนี้นั้น
ได้ว่างเปล่าไปหมดแล้ว.....
ชายหนุ่มใช้ความกล้าที่สั่งสมมาทั้งชีวิตกับการใช้ไม้สองท่อนกึ่งคีบกึ่งดัน สะกิดให้บัตรตกไปด้านข้าง ก่อนจะใช้ไม้ดันปุ่มล้างชำระ
แต่ทว่า
“อ่า.... โทโมจังครับ โทโมจังมีบัตรสองใบหรือเปล่าครับ
...ทำไมผมเห็นมันมีบัตรอีกใบอยู่ในนั้นด้วยน่ะ.........”
เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่อยากจะขอให้สัญชาติญาณตัวเองผิด
ชายหนุ่มใช้ความกล้าที่สั่งสมมาทั้งชีวิตกับการใช้ไม้สองท่อนกึ่งคีบกึ่งดัน สะกิดให้บัตรตกไปด้านข้าง ก่อนจะใช้ไม้ดันปุ่มล้างชำระ
แต่ทว่า
“อ่า.... โทโมจังครับ โทโมจังมีบัตรสองใบหรือเปล่าครับ
...ทำไมผมเห็นมันมีบัตรอีกใบอยู่ในนั้นด้วยน่ะ.........”
เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่อยากจะขอให้สัญชาติญาณตัวเองผิด
สึนะเหงื่อตกเล็กน้อย พลางคิดตามคำพูดของอีกฝ่าย
“อ่า...แต่ว่านะ..ผมไปหาคนเดียวแบบนี้ก็แย่น่ะสิ“
เขารีบเปลี่ยนสีหน้าพลางส่งยิ้มให้อีกฝ่าย
“ขนาดแค่ของผมใบเดียวหาตั้งนานยังหาไม่เจอเลย ขืนทำแบบนั้นมีหวังจนฟ้ามืดก็น่าจะหาไม่เจอแน่ๆ
อีกอย่าง....“
ชายหนุ่มค่อยๆเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย
”แบบนี้มันเหงานะ~ ปล่อยผมไปหาคนเดียวแบบนี้ อย่าใจร้ายเลย มาช่วยกันหาดีกว่าเนอะ“
สึนะเหงื่อตกเล็กน้อย พลางคิดตามคำพูดของอีกฝ่าย
“อ่า...แต่ว่านะ..ผมไปหาคนเดียวแบบนี้ก็แย่น่ะสิ“
เขารีบเปลี่ยนสีหน้าพลางส่งยิ้มให้อีกฝ่าย
“ขนาดแค่ของผมใบเดียวหาตั้งนานยังหาไม่เจอเลย ขืนทำแบบนั้นมีหวังจนฟ้ามืดก็น่าจะหาไม่เจอแน่ๆ
อีกอย่าง....“
ชายหนุ่มค่อยๆเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย
”แบบนี้มันเหงานะ~ ปล่อยผมไปหาคนเดียวแบบนี้ อย่าใจร้ายเลย มาช่วยกันหาดีกว่าเนอะ“
เขารู้จักการ์ดเกม แม้อาจจะไม่ได้รู้ละเอียดหรืออยู่ในแวดวงนั้นแต่เขารู้จักมันแน่นอน
แต่ที่สงสัยคือ
“เอ่อ...แล้วคุณจะพกมันมาทำไมเยอะแยะครับเนี่ย
เปิดร้านขายเหรอครับ?“
เขารู้จักการ์ดเกม แม้อาจจะไม่ได้รู้ละเอียดหรืออยู่ในแวดวงนั้นแต่เขารู้จักมันแน่นอน
แต่ที่สงสัยคือ
“เอ่อ...แล้วคุณจะพกมันมาทำไมเยอะแยะครับเนี่ย
เปิดร้านขายเหรอครับ?“
สึนะพูดขำๆพลางไล่เปิดหาดูทุกซอกทุกมุมในห้องน้ำ
“ไม่ใช้มือหยิบตรงๆหรอกครับ”
ปากว่ามือขยับ ชายหนุ่มไล่ดูไปจนถึงซอกเล็กๆพบไม้ยาวที่หักเป็นสองท่อน คาดว่านะจะเคยเป็นอุปกรณ์ทำความสะอาดมาก่อน
อย่างน้อยตอนนี้ก็พอจะนึกวิธีออกแล้ว
เหลือแค่ความกล้าเท่านั้นที่ต้องใช้
“ผมเจอไม้หักสองท่อนล่ะ”
สึนะพูดขำๆพลางไล่เปิดหาดูทุกซอกทุกมุมในห้องน้ำ
“ไม่ใช้มือหยิบตรงๆหรอกครับ”
ปากว่ามือขยับ ชายหนุ่มไล่ดูไปจนถึงซอกเล็กๆพบไม้ยาวที่หักเป็นสองท่อน คาดว่านะจะเคยเป็นอุปกรณ์ทำความสะอาดมาก่อน
อย่างน้อยตอนนี้ก็พอจะนึกวิธีออกแล้ว
เหลือแค่ความกล้าเท่านั้นที่ต้องใช้
“ผมเจอไม้หักสองท่อนล่ะ”
ชายหนุ่มหัวเราะเล็กน้อยกับปฏิกิริยาที่น่าเอ็นดูตามคาด ก่อนส่งยิ้มเป็นนัยว่าไม่มีอะไร แค่หยอกเล่นเท่านั้น
“หน้าตาน่ารักตรงกับบัตรในภาพแบบนี้ ไม่ผิดคนแน่ครับ”
สึนะว่าพลางส่งยิ้มหวานพร้อมยื่นบัตรให้
“ผมสึนะครับ สึนะ ไอ เรียกแค่สึนะก็ได้
ดีจังเลยน้าที่เจอบัตรตัวเองแล้ว ผมยังหาของตัวเองไม่เจอเลยเนี่ยสิ“
ชายหนุ่มหัวเราะเล็กน้อยกับปฏิกิริยาที่น่าเอ็นดูตามคาด ก่อนส่งยิ้มเป็นนัยว่าไม่มีอะไร แค่หยอกเล่นเท่านั้น
“หน้าตาน่ารักตรงกับบัตรในภาพแบบนี้ ไม่ผิดคนแน่ครับ”
สึนะว่าพลางส่งยิ้มหวานพร้อมยื่นบัตรให้
“ผมสึนะครับ สึนะ ไอ เรียกแค่สึนะก็ได้
ดีจังเลยน้าที่เจอบัตรตัวเองแล้ว ผมยังหาของตัวเองไม่เจอเลยเนี่ยสิ“
สึนะหัวเราะเล็กน้อยพลางเก็บหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์เข้าที่เดิม
“ถึงจะหาบัตรไม่เจอ แต่โดนคนน่ารักแกล้งแทนแบบนี้ก็ถือว่าคุ้มอยู่ครับ“
เขาส่งยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะแนะนำตัวกับอีกฝ่าย
“ผมสึนะครับ สึนะ ไอ เรียกแค่สึนะเฉยๆก็ได้
ไหนๆบัตรคุณก็ไม่ได้อยู่ที่ผม และบัตรผมก็ไม่รู้อยู่ที่ไหน มาเดินหาด้วยกันไหมครับ “
สึนะหัวเราะเล็กน้อยพลางเก็บหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์เข้าที่เดิม
“ถึงจะหาบัตรไม่เจอ แต่โดนคนน่ารักแกล้งแทนแบบนี้ก็ถือว่าคุ้มอยู่ครับ“
เขาส่งยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะแนะนำตัวกับอีกฝ่าย
“ผมสึนะครับ สึนะ ไอ เรียกแค่สึนะเฉยๆก็ได้
ไหนๆบัตรคุณก็ไม่ได้อยู่ที่ผม และบัตรผมก็ไม่รู้อยู่ที่ไหน มาเดินหาด้วยกันไหมครับ “