[ ฮ๊อบ คนแบบโซรันก็น่าจะลืมจริงๆนั้นแหละ ]

“อุก—-”

นอนอยู่ดีๆไม่ทันจะได้คิดต่อว่าข้าวเย็นวันนี้จะเป็นอะไร เขาก็ใกล้ถึงเวลาตายแล้วหรอ???

เขาขดตัวด้วยความเจ็บ ร้องโอดโอย

“โอยยย อะไรเนี่ย ฉันจะตายแล้วหรอ—”

เขากลิ้งซ้ายกลิ้งขวา จนเหลือบไปเห็นคู่กรณีเข้า

“นึกว่าผีที่ไหนซะอีก โถ่ๆ เดินระวังๆหน่อยสิ~~”

ในนํ้าเสียงนั้นไม่ได้มีความโกรธปนอยู่ในนั้นซักเท่าไร ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้เป็นอะไรมาก

“ไม่ล่ะ เดี๋ยวผ่านไปซักพักมันก็คงกลับมาหาฉันเองมั้ง?”

เขาผิวปากมองนกที่เกาะอยู่บนไหล่รุ่นน้องด้วยความอิจฉาลึกๆ เลยลุกขึ้นยืน หวังให้นกตกใจและบินหนีไปให้ไกลจากสายตาเขาสักที

[ ว้าก โดนเกรียน รอบหน้าไม่ปล่อยไว้แน่🫵🫵🫵 ]

ラテは美味しくな☕️ 10/04/25(Thu) 23:11:38

wwwwwwwwwwwwน่าสนใจดีนิ ขอบคุณสำหรับไอเดียนะ ! แต่หาแฟนหนุ่มนี่ยากกว่าแฟนสาวอีกนะ

บางทีฉันอาจจะโดนสาปให้ไม่มีใครไปตลอดชีวิตก็ได้ เศร้าจัง

[ ว้าก ไม่เป้นไรเลยค่ะ แต่คุณรุ่นน้องโดนจับได้ซะแล้ว แว๊5555 ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันเช่นกันครับผม🫡🫡 ]

หลังจากที่วางกล่องกับกองกล่องทั้งหลายเสร็จ โซรันยกมือปาดเหงื่อของเขาเล็กน้อย ก่อนจะหันไปตอบกับรุ่นพี่

"ผมเป็นเด็กดีจะตายไป ชิจังไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

ร่างสูงเอามือไขว้หลัง ใบหน้ายิ้มแย้ม

"ขอบคุณนะครับ รุ่นพี่ก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ"

เขาโบกมือให้รุ่นพี่คนแรกของเขา

"ไว้เจอกันในวันปฐมนิเทศนะครับ~"
ถึงแม้ว่าวันนั้นเขาจะต้องนั่งรอคาบเรียนอยู่ในห้องก็ตามเถอะ

"ก็ ม๊ายยย เชิง น่ะ"

ร่างสูงลุกลี้ลุกลนขึ้นมา เมื่อโดนขวางทางไว้ แต่เขาก็ไม่ได้ก้าวถอยหลังแต่อย่างใด เขาหลบตาอีกฝ่าย ในขณะที่ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้ม(แห้งๆ)อยู่

"โถ่เพื่อน อย่ายืนขวางกันอย่างงี้สิ ของมันหนักนะ~"

เขาโอดครวญ ก่อนจะเดินหลบโทวยะที่ยืนขวางเขาไว้

เขาค่อยๆเอนกายขึ้นนั่งกอดเข่าตัวเอง กระพริบตารัวเหมือนกำลังสงสัยอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะโพล่งออกมาพร้อมรอยยิ้ม

"รู้ได้ไงน่ะว่าฉันหาบัตรอยู่☆"

เขาพูดด้วยนํ้าเสียงออกไปทางตื่นเต้น ดูเหมือนว่าเขาจะมีสิ่งที่น่าสนใจอย่างอื่นมากกว่าบัตรนักเรียนแล้วในตอนนี้

เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเอนตัวเข้าไปใกล้ใบหน้าของเธอ

"ว่าแต่เธอใส่ผ้านั้นเธอมองเห็นด้วยหรอ"

เขาพูดด้วยรอยยิ้มตาหยี่

"มาซารู๊~~"

เขาเด้งตัวขึ้นมาทันทีหลังรู้ว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้น เขาค่อยๆคลายไปก่อนขาอีกฝ่าย ทำท่าทีร้องไห้ฟูมฟาย

"บัตรนักเรียนฉันหายล่ะสิ หาไม่เจอเลย โถ่แย่จริงๆ"

แต่ไม่ทันทีกางเกงของมาซารุจะเปื้อนนํ้าตา เขาก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาแล้วยิ้มให้ เหมือนกับว่าที่ฟูมฟายเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น

"มาซารุจังเห็นบัตรนักเรียนของฉันบ้างไหม"

เขายังนอนอยู่แบบนั้น เงาพาดผ่านตัวเขาทำให้การมองเห็นง่ายขึ้น เขายิ้มกว้างให้อย่างเคย

"ว๊า ไปเกาะที่นายแทนซะงั้น"

เขาพูดด้วยท่าทีเริงร่า แม้จะผสมปนเปกับความเสียดายบ้างก็ตาม

"หื้ม?งีบหรอ นี่ไม่ได้เรียกว่างีบนะนี่เรียกว่าพักเอาแรงต่างหาก"

"ว่าแต่เห็นบัตรนักเรียนของฉันไหม อยู่ๆก็หายไปซะได้ มั่นใจว่าเก็บไว้ดีแท้ๆ"

เขาเบ้ะปาก เท้ากระดิกไปมาเหมือนกำลังย้อนคิด ทวนความจำ

“ซะที่ไหนกันล่ะ อยู่ที่นี้ก็สงบดีออก“

”แถมมีอะไรน่าสนใจ เยอะแยะเลยด้วย“

จบประโยคเขาก็มองไปในป่า ก่อนที่จะหันกลับมามองคู่สนทนาของตัวเอง

”ยังไงหรอ จะเรียนซํ้าชั้นปีกับฉันอีกนึงปีก็ได้นะ~—-“

จนรู้ตัวว่าสิ่งที่เผลอพูดออกมานั้น ไม่ดีกับเขาเท่าไร จากที่พูดแล้วสบตาอยู่ก็หันกลับมามองทางเดินต่อ

”เดินมานานแล้วนะเนี่ย เมื่อไรจะถึงนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า“

เขายิ้มค้าง

[ เจ้าตัวอยู่บริเวณแถวๆหอสมุด/ลานจอดจักรยาน/อาคารเรียนหลักนะคะ!

ส่วนบัตรหายสามารถโมเมได้เลยค่ะ จะเจอที่ใต้ตู้กดนํ้า หรือ พุ่มหญ้าก็ได้ครับผม ]

“แย่จริง บินหนีไปซะแล้ว อดได้ช็อตสวยๆเลย”

นํ้าเสียงที่ดูเศร้า แค่กลับดูไม่ทุกข์ร้อนดังขึ้น

[ สามารถแค่เดินมาหยอกแล้วก็ไปได้ หรือจะมาทักถามกวนอะไรก็ได้เหมือนกัน! ]
[ สามารถโรลว่าตัวเองเป็นคนเจอบัตรของโซรันได้เช่นกัน ]

“โถ่ เพื่อนรัก นายก็ดูสิ ของฉันเยอะะะะะ ขนาดนี้ น่าเสียดายจังเลยนะ”

เขาตีหน้าเศร้า ส่ายหน้าอย่างน่าเสียดาย

”เอาเป็นว่า คราวหน้าละกันนะเพื่อนยาก“

ทั้งคู่ยังคงเดินไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย บรรยายกาศที่มีความรู้สึกแปลกๆผสมปนเปอยู่ ในตอนนี้มีความอึดอัดเล็กๆน้อยๆผสมเข้าไปด้วย

“ไปๆมาๆก็ปี 3 ซะแล้วน้า เร็วชะมัด”

จู่ๆเขาก็โพล่งขึ้นมาท่ามกลางเสียงใบไม้เสียดสีกัน

ความสงสัยเกิดขึ้นในใจของเขา แต่เขาก็ไม่พูดอะไรออกไป ก็นะ เกาะนี้มันก็เป็นอย่างงี้มาตั้งนานแล้ว

ทุกอย่างปกติดี

“อยู่ปี 1 ครับผม~ ชิรุจังคนจะเป็นรุ่นพี่ผมแน่ๆเลย“

สลัดความคิดออกไปก่อนจะหันไปตอบคำถาม‘รุ่นพี่‘อย่างตั้งใจ
ทำไงได้ล่ะ เฉลยตอนนี้ก็ไม่สนุกสิ

ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆจนถึงด้านหน้าหอพักที่มีกล่องวางอยู่แล้วประมาณ 2-3กล่อง

”2 กล่องนี้เป็นเซ็ทสุดท้ายแล้วล่ะ เหนื่อยแย่เลยเนอะ~ชิรุจัง“

“ไปซะแล้ว ไม่อยู่ช่วยคนแก่ต่ออีกซักหน่อยหรอ”

เขาพูดเสียงยาน ทำสีหน้าเศร้าใจ แต่ซักพักก็หลุดขำเบาๆออกมา

“พูดเล่น พูดเล่น ไหวอยู่แล้วล่ะ กล่องแค่นี่ไม่ตกง่ายๆหรอก”

“หวังว่าจะได้เจอกันนะเด็กน้อย~“

พูดจบเขาก็เดินมุ่งหน้าไปยังจุดหมายของเขาต่อ
[ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ! ขอโทษที่ตอบช้าด้วยน้า😭👐]

[ co-op story ]
• DM Only
• Red Flag/Black Flag/Violence OK
bsky.app/profile/thks...

[ co-op story ]
• dm only
bsky.app/profile/thks...