แต่ตอนนี้…

เขากำลังยืนอยู่ตรงหน้า
รอยยิ้มที่คุ้นเคย ดวงตาแบบนั้น เสียงที่เหมือนท่วงทำนองจากวันวาน
ใบหน้าที่ติดอยู่ในความทรงจำวัยเด็ก—โตขึ้น ดูคมเข้มขึ้น แต่ยังเป็นคนเดิมไม่ผิดแน่
‘รุ่นพี่มุเซย์’
เขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย…อย่างน้อยก็ในสายตาผม
และแม้จะไม่ได้พูดอะไรออกมา
แค่ยืนอยู่ตรงนั้น รอยยิ้มนั้นก็พาผมย้อนกลับไปยังวันนั้น

(ไว้จะพกปลาตากแห้งไว้ให้ระหว่างไปเรียนนะ ปลาตากแห้งทำhomemade)

(กลิ่นเท้าเจ้าเหมียว เป็นกลิ่นหญ้าหละ 🌱🌸🌼)

(ดีใจที่ชอบนะคะ ทาสแมวอ้วงน่าจก😭🙇‍♂️)

(💘!!! //บ้าจริงน่ารักชะมัด)

(เปิดให้เรียบร้อยแล้วครับ 🙇‍♂️)