มือหนาเอื้อมออกไปด้านหน้า คว้าจับเเละฉุดรั้งมันไว้ได้ทันก่อนที่จะถึงตัวอีกฝ่าย โชคดีที่ใช้เพียงเเรงอันน้อยนิดเจ้าสิ่งนั้นก็ยอมเลิกราไปอย่างรวดเร็ว

หางตามองตามตำแหน่งที่มือขาวซีดนั้นหายไป ก่อนจะหันมาสบตากับเพื่อนสมัยเด็กโดยไม่ทันตั้งตัว

” …. “

‘เมื่อกี้เห็นรึป่าวนะ..‘

’ไม่หรอกมั้ง ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย’

ร่างสูงโปร่งถูกล้อมรอบไปด้วยป่าไม้ขณะที่เดินขนาบข้างกับอีกฝ่าย มือเย็นเฉียบสองข้างถูกสอดเก็บไว้ในแขนเสื้อยูกาตะอย่างมิดชิด

สายตาเหลือบมองเจ้าของเรือนผมสีดำขลับเป็นระยะ ไม่ได้คิดจะเอ่ยคำพูดใดๆเพื่อทำลายบรรยากาศชวนอึดอัด และนึกอยากจะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป …

…

จนกระทั่งมือน่าขยะแขยงคู่นั้นโผล่ออกมาจากบริเวณที่เขาคาดไม่ถึง หมายจะคว้าสิ่งที่เขาหวงแหนมากกว่าสิ่งใดไป

+

ชินอดกลั้นสุดความสามารถ เเทนที่ใบหน้าบิดเบี้ยวของตนด้วยรอยยิ้มเสแสร้งขณะที่เอ่ยคำทักทายคนตรงหน้า จนกระทั่งเวลาล่วงเลยจนพลบค่ำในที่สุด

แสงไฟที่เคยสว่างไสวในครานี้มืดลงอย่างเห็นได้ชัด ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเทศกาลของมนุษย์นั้นสิ้นสุดลงแล้ว หรืออาจเป็นเพราะตนนั้นไม่ได้อยู่ในงาน

+

สถานที่ซึ่งพลุกพล่านไปด้วยผู้คน แสงไฟระยิบระยับราวกับเเต่งเเต้มสีสันให้กับงานเทศกาล รอยยิ้มที่ฉีกกว้างเเละเสียงขบขันผสมปนเปกันจนรู้สึกสะอิดสะเอียน

ยิ่งมองยิ่งรู้สึกนึกรังเกียจ ตั้งแต่เดินเข้ามาในงานก็อยากจะสำรอกออกมากลางถนนให้ทุกคนเห็นตั้งแต่ประเดี๋ยวนั้น

แน่นอนว่าถ้าหากไม่ติดว่ามีอีกฝ่ายอยู่ใกล้ๆเขาก็คงกลายเป็นตัวตลกไปเเล้ว

+

#THK_Jizosantakusan

[ กิจกรรม ]

お地蔵さんがいます !

เขาอยู่ตรงนั้น ! เขาอยู่ตรงนี้ ! เทพผู้พิทักษ์แสนเมตตาตัวน้อยอยู่กับคุณได้ทุกที่ภายใต้รูปแบบของที่คั่นหนังสือ ! กาลเวลาเปลี่ยน ฤดูผันผ่าน ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะมีโอะจิโซซังเสมอ ! ลองมาตามหาได้เลย !

ー สุ่มละ 100 เยน
ー สามารถติดแท็กชมรมหรือโควททวิตเพื่อเข้าร่วมเล่นกิจกรรมได้ทันที

ลิงค์ : th.shindanmaker.com/1237892

เห็นปฏิกิริยาอีกฝ่ายเเล้วยิ่งได้ใจใหญ่ เท้าของเขาก้าวไปข้างหน้า ขยับเดินต้อนโซวคิถอยหลังไปเรื่อยๆ พลางพ่นคำพูดตอกย้ำอย่างเจ็บเเสบ

“ ขี้ขโมย ”

“ ขี้ขโมย ”

“ ไอหัวขโมย ”

“ ไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวขโมยไอหัวขโมย ”

(โชเฮย์คุงขโมยยยย)

“ พรืด ”

เจ้าของเรือนผมสีขาวยกยิ้มก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา น้ำเสียงทั้งแผ่วเบาและเย็นเฉียบจนน่าขนลุก

“ เปิดเทอมวันเเรกก็ขโมยของเเล้วหรอ โซวคิจัง “

ถ้อยคำที่ดูเเสนจะธรรมดาเเต่เจือปนไปด้วยความเสียดสีเเละรู้สึกสมเพชอยู่ภายใน

” ไม่ดีเลยนะ เเบบนี้น่ะ “

” เจ้าของต้องโกรธมากเเน่ๆ “

โอะ ไม่นึกว่าจะมามุกนี้เเฮะ เอาไงดีล่ะนี่

“ … “

“ ฮึ ฮึ ”

เเค่นเสียงหัวเราะเบาๆผ่านหลังมือของอีกฝ่ายหลังจากนึกบางอย่างออก ก่อนจะใช้เรียวลิ้นเลียไปตามง่ามนิ้วมือที่ปิดลงบนปากตน

เเผล่บ

พอโดนมือปริศนารั้งเอาไว้กลับไม่ได้มีท่าทีอะไร

เพียงแต่ใช้หางตาเหลือบมองอีกฝ่ายก่อนจะยกยิ้มมุมที่ปาก พร้อมกับพยายามเอาปลายลิ้นเเตะชิมลิ้มรสของเหลวสีดำบนเเผ่นสี่เหลี่ยมนี่

“ อ้า— ”

เสียงครางจากลำคอดังขึ้นเบาๆ ดูก็รู้ว่าตั้งใจกวนประสาทอีกคนชัดๆ