“ส่วนนี่โดโจสุกุวมันจูของขึ้นชื่อของจังหวัดผม เอามาฝากให้ทุกคนด้วยหวังว่าจะถูกปากกันนะ“

ยกกล่องมันจูอย่างภูมิใจแล้วเดินไปแจกทุกคนก่อนกลับไปนั่งที่ของตัวเอง

“ไคดะ สะเมะดะ จะเรียกแค่สะเมะก็ได้นะ อยู่ห้อง…”

สะเมะดะยังพูดไม่ทันจบก็สังเกตบางสิ่งในฝูงชนเข้า

“นี่โฮเซกิคุง เมื่อกี้ผมเห็นคนหัวขาวๆ ถือบัตรนักเรียนของนายเดินไปทางนั้นด้วยล่ะ“

แล้วชี้ไปทางที่คนๆนั้นพึ่งเดินไป

“อือ…แปลกจริงๆนั่นแหละ”
สะเมะดะตอบก่อนที่จะมองไปยังคนถามและยิ้มตอบกลับไป
“โทษทีนะ แต่นี่ไม่ใช่บัตรของนายน่ะ แล้วนายเห็นบัตรของผมบางไหม”