(สุขสันต์วันเกิดนะคะเอย์ซังงง)

( แค่มาก็ดีใจแล้วค่ะะ 🥺🩵🩵)

( ขอบคุณค่า—ว่าแต่ ขอโทษอะไรนะคะ 🥺 )

แสงตกกระทบที่ไม่มีจริงนั่นยังถูกหยิบยกมาในบทสนทนา นาเดชิโกะจึงหันกลับไปมองยังที่เดิมที่เธอนิ่งค้างมองอยู่เมื่อครู่

“ยังหรอกค่ะ”

ราวกับยังอยากดูแสงตกกระทบที่ไม่มีจริงนั่นต่อ

ราวกับเงามืดที่ทอดยาวอันถูกอ้างว่าเป็นอื่นดึงดูดเธอเอาไว้

“แสงยังสวยอยู่เลย“

เธอหันมองตามอีกฝ่ายที่เดินเข้าห้องเรียนไป

ราวกับว่าอยากจะรู้ว่าอาจารย์คนนี้จะทำอะไรในยามเย็นเช่นนี้

ในห้องเรียนร้างผู้คน

“นั่นสินะคะ, ไม่จำเป็นต้องรีบไป”

ว่าไปก็ยิ้มไป “แต่ช้ามากไปก็อาจจะแย่ได้ค่ะ“ เป็นประโยคฟังดูไร้ความหมายแฝง

แต่กลับมี

สิ้นสุดคำถามและเสียงจากอีกฝ่ายนาเดชิโกะจึงค่อย ๆ หันกลับไปมอง

“ก็แค่—แสงตกกระทบน่ะค่ะ“

เป็นคำโกหกที่ไม่แนบเนียน
ฟังแล้วดูออกว่าพยายามบ่ายเบี่ยงจะตอบ

เด็กสาวยิ้มออกมา

”อาจารย์กลับบ้านช้าจังเลยนะคะ“

(ได้เลยค่า👌🏻🩵🩵)