#THK_commu

"เอ... เค้าลืมไปแล้วล่ะว่าจะพูดอะไร แหะ ๆ แต่ว่า! วันนี้เอาพีชมาฝากนะ~ สดจากสวนเลยล่ะ! ✧٩(ˊᗜˋ )و"

"ให้เค้าช่วยถือมั้ย เห็นอย่างงี้เค้าแข็งแรงนะขอบอก"

"ห้ามหยิบเหรอ อ้าว เค้าหยิบมาแล้ว ทำไงดี"
_______________________________

木邑 - 桃華 | คิมุระ โมโมกะ
Y.2 | 167/65
_______________________________

Doc: shorturl.at/lXPZV

"แหม มันจะไปใช่ได้ยังไ--"

"..."

เสี้ยวพริบตา โมโมกะกระโดดตะครุบบัตรบนกำแพง 'เห็นแล้วล่ะสิ เห็นไปซะแล้วสินะ!'

โมโมกะหน้าแดงเป็นลูกแตงโม น่าอายที่สุดด 😭 ดันมาอยู่บนกำแพง ไม่รู้ว่าคนเห็นกันไปเท่าไรแล้ว

"ข ขอบคุณนะคะที่มาช่วยหา ฉ ฉันรีบไปทานข้าวก่อนดีกว่า" พูดเร็วมาก พูดผิดๆถูกๆ
"ฉันคิมุระโมโมกะ ห้อง 2-H ค่าาา~" เสียงนั้นค่อยๆไกลออกไปเรื่อยๆเพราะเธอวิ่งจากไปแล้ว

"กรี๊ดดดด ม ไม่ใช่ของเค้าหรอก อย่าดูน้าา"

โมโมกะกระโดดไปตะครุบบัตรบนกำแพงด้วยความเร็วแสง พร้อมหันกลับมามองด้วยสายตา 'เห็นไปซะแล้วสินะ'

"ข ขอบคุณมากๆที่มาช่วยเค้าหาบัตรนะ เค้าชื่อโมโมกะ อยู่ห้อง 2-H ยินดีที่ได้รู้จัก!"

เธอพูดเร็วจี๋ด้วยความลน อับอายจนหน้าแดงแปร๊ดและชิงหนีจากคุณไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันได้ถามชื่อคุณ แต่มั่นใจได้เลยว่าถ้าเจอกันครั้งหน้าเธอจะจำคุณได้แน่นอน

โมโมกะกำลังเดินแบบวิญญาณหลุดลอยมาทางคุณ ด้วยความเร็ว 10 เมตรต่อ 1 ชั่วโมง (เอาเป็นว่ามันช้ามากๆ)
ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แถมยังพึมพำอะไรตลอดเวลา

"ฮืออ หาย ทำหายไปแล้ว"

"หายไปแล้ว อนาคตในโรงเรียนของช้านน"

"หายไปซะแล้ววว"

ดูเหมือนโมโมกะจะสติหลุดเกินกว่าจะสังเกตเห็นคุณ เธอกำลังจะเดินผ่านคุณไป! (คงอีกประมาณ 15 นาทีน่ะนะ)

#THK_EVENT01 #THK_ปฐมนิเทศ
#THK_โรลเปิด | แยกรูท | เนียนรู้จักได้

คุณเห็นโมโมกะเดินเหมือนวิญญาณหลุดลอยอยู่ในโถงทางเดิน ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แถมยังพึมพำอะะไรสักอย่างตลอดเวลา

"หายไปซะแล้ว..."

"หายไปแล้วจริง ๆ ด้วย"

"ชีวิตสาวน้อยของฉันมันจบสิ้นแล้ว"

"หายไปแล๊ววว"

(มา + กันสั้น ๆ ได้นะคะ 🥺✨🫶)