"ถ้ามันไปอยู่ในกระเป๋านักเรียนจริงๆ อาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้...มั้งคะ" ถ้าเจ้าของกระเป๋ายอมเปิดกระเป๋าให้ดูน่ะนะ

"...แต่ถ้าไปอยู่ตรงช่องว่างตู้เก็บรองเท้าจริงๆ ล่ะก็" มาฮิรุหยุดเดิน หันไปมองหน้าโซเซย์

"นาย...ต้องเป็นคนไปเอามานะคะ"

เธอพูดอย่างจริงจัง ตามไม่ทันว่าอีกฝ่ายพูดเล่นหรือพูดจริงตามเคย

อืม.. เหมือนกำลังคุยกับคนบ้า

มาฮิรุแบมือค้างแบบนั้นสักพัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเท้าเอวข้างเดียวแทน

"ฉันผิดเองที่ถามค่ะ" หมอนี่ก็ทำตัวประสาทตลอดอยู่แล้วนี่นา

"ไม่อยากได้รางวัลจากคุณหรอกนะคะ ฉันชอบอะไรที่ดูเป็นมงคลน่ะ" หมายถึงของๆ นายมันดูอัปมงคลไง

"..." หมอนี่ โยนงานคิดให้เธอสินะ

มาฮิรุยักไหล่ เธอเดินผ่านโซเซย์ออกไปนอกห้อง คิดว่าคาบเช้านี้อาจจะยกคลาส

"เริ่มจากแถวนี้ก่อนแล้วกันค่ะ พวกเราไม่ได้ทำหายกันเอง ของจะไปอยู่ที่ไหนก็เดาได้ยาก"

"บัตรนักเรียนเหรอคะ?"

มาฮิรุหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาเช็คบัตรนักเรียนที่ปกติเก็บในนั้นอย่างดี

ไม่มีจริงๆ ด้วย

"อา... ทำไมต้องเป็นบัตรนักเรียนนะ" ถ้าไม่มีบัตร การจะทำอะไรๆ ในโรงเรียนมันลำบากน่ะสิ

เธอเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง

"ไปกันเถอะเซย์ ก่อนที่มันจะหายไปจริงๆ"

เธอไม่คิดถามสาเหตุว่าทำไมสิ่งของถึงหายไปจากที่ที่ควรอยู่ ราวกับเคยชินแล้ว

"ไม่ต้องเป็นคนดีก็มีได้นะคะ มารยาทน่ะ"

มาฮิรุเอียงคอมองเขาด้วยสายตาดุๆ

"นายูกิซัง ถ้าไม่คิดจะเอาไปคืนให้เจ้าของก็เอาบัตรมาให้ฉันค่ะ"

เธอแบมือไปตรงหน้าเขา

"สมองยังไม่เพี้ยนเพิ่มจากครั้งก่อนที่เจอกันใช่ไหมคะ ถ้าฟังภาษาคนรู้เรื่องก็ขอบัตรคืนด้วยค่ะ"

มาฮิรุเอียงคอ

"ได้สิคะ"

เพิ่มโอกาสหาเจอเร็วขึ้นเล็กน้อยก็ยังดี พอไม่มีบัตรนักเรียนแล้วจะทำอะไรก็ลำบาก

"มุเตกิซัง คิดว่าจะเริ่มหาจากที่ไหนก่อนคะ"

"ขออนุญาตนะคะ"

เธอค่อยๆคลายเส้นผมของเขาออกจากบัตรอย่างเบามือ

"ฉันยังไม่เจอหรอกค่ะ บัตรใบเล็กขนาดนั้น..."

มาฮิรุหยิบบัตรอีกใบออกมาจากผมของเขาได้แล้วและพลิกมันไปมา

ไม่ใช่บัตรของเธอ แต่ไม่ได้ผิดหวังขนาดนั้น ถ้าหาเจอง่ายๆ สิแปลก

📌📌

bsky.app/profile/thk-...

📌 ประชาสัมพันธ์ ห้อง 2-M

bsky.app/profile/taih...

(สวัสดีค่ะ😉)

เมื่อเห็นว่าเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตา เธอจึงโค้งหัวเล็กน้อยเพื่อทักทาย

"มุเตกิซัง สวัสดีค่ะ"

เธอเอียงคอมองสำรวจผมยาวสวยของเขา มีบัตรนักเรียนอีกใบซุกอยู่ที่ผมด้านใน

"เหมือนจะมีอีกใบนะคะ ถ้าไม่รังเกียจให้ฉันช่วยหยิบออกให้ไหม?"

มาฮิรุไม่ใส่ใจกับท่าทางของอีกฝ่ายมากนัก ก็เป็นแบบนี้มาตลอด เบื่อจะเถียงแล้ว

"วาทานาเบะค่ะ"

เธอแนะนำตัวสั้นๆด้วยนามสกุล

"ช่างเถอะ เดี๋ยวฉันเป็นคนเอาไปคืนเจ้าของให้เองแล้วกันค่ะ"

เธอไม่รู้จักเจ้าของบัตร แต่ถ้าถามคนอื่นอาจจะหาเจ้าตัวเจอก็ได้

(คุณณณดาด่ส 🥹🥹😭😭😭🎀🎀💘💘💘)

(ขอยาดแจมค้ะ655554665)

มาฮิรุที่กำลังเดินผ่านด้านหลังของอีกฝ่าย ถูกบัตรปลิวมาแปะที่แขนพอดี ก่อนที่มันจะหล่นลงพื้น เธอก้มลงเก็บมันขึ้นมาปัดฝุ่นออกเบาๆ

ดูเหมือนนี่จะไม่ใช่บัตรประจำตัวนักเรียนของเธอ

"ไม่ควรโยนของคนอื่นทิ้งแบบนี้นะคะ นายูกิซัง"