(ขอบคุณที่มาบวกนะคะ🥺🫶)

เขาสตั้นไปแวบหนึ่ง เพราะรู้สึกเหมือนโดนรีดไถ?? ถึงจะเป็นของที่อีกฝ่ายขอได้ก็เถอะ

แม้ว่าจะมีผ้าปิดไว้ แต่เพราะอีกฝ่ายสูงกว่าเลยเห็นมุมปากยกขึ้นเล็กน้อย

ที่คัตสึโอะไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร แต่รู้สึกได้ว่าไม่ใช่ทางไม่ดีเลยปล่อยผ่าน

“อ่าา“เขาตอบรับคำขอบคุณสั้นๆ ก่อนจะพูดต่อ”คุกกี้น่ะเป็นของที่ฉันทำไว้เมื่อวานถ้ากินแล้วท้องเสียอยากมาโทษฉันล่ะกัน”

( ! )

“ถ้าว่างจะไปล่ะกัน”

//โบกมือลา

(กลายเป็นเทรดของกันแล้ว55555555)

“? แลกได้แหละ มั้ง? ”

รับมางงๆ แต่ไม่เป็นไรขนมฟรี(?)

คัตสึโอะเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างครุ่มคิด(แต่ดูเหมือนกำลังหาเรื่อง) ว่ามีอะไรอีกบ้าง

"มีผ้าเย็น แล้วก็ อืมม อ๊ะ" เขาหยิบถุงคุกกี้ในกระเป๋ากางเกงที่ทำติดตัวไว้ออกมา

"นายอยากได้อะไรล่ะ?"เขาถามเพื่อความชัวร์ยังไงก็เป็นหน้าที่เขาที่จะทำอยู่แล้ว

“เออๆ เอาไปเหอะ“

//ถอยหายใจแล้วยื่นน้ำให้

เขารับมาอย่างงงๆ แล้วแลกขวดน้ำกัน

"???"

"เดี๋ยว ทำไมไม่กินน้ำสีตัวเองไปล่ะ?"

“ฉันป่าว!!😠”

“…?”

คัตสึโอะเอียงคออยู่กับที่ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอยู่ตามที่อีกฝ่ายบอกทำไม

“…”

“แกกำลังกวนฉันสินะ💢”

//อดกลั้นไม่ทุบหลังอีกคน

//เส้นเลือดกระตุก

“แล้วสีแกไม่มีน้ำให้รึไงวะ!?”

คัตสึโอะเงยหน้าขึ้นมอง หมอนี่เป็นโอเอ็นดันสินะ?

เป็นปกติอยู่แล้วที่น้ำเสียงหรือท่าทางของคัตสึโอะเหมือนกำลังหาเรื่อง เลยเผลอขมวดคิ้วใส่

“ห๊า? ป่าว ก็ทำตามหน้าที่ เอ้าน้ำ”เขายื่นขวดน้ำเปล่าให้

เพราะอีกฝ่ายปิดหน้าอยู่เลยไม่รู้ทำหน้าแบบไหน แต่คัตสึโอะแอบถอยห่างเล็กน้อย

“เอาน้ำสีแกมาคืนด้วย”

//จับล็อคหัว

คัตสึโอะขมวดคิ้วใส่ สงสัยว่าหมอนี้มาโผล่ที่นี่ได้ไง

“ได้ แต่เอาน้ำสีนายมาคืนด้วย”เขายื่นน้ำให้

จริงๆไม่รู้หรอกว่าให้ได้ไหม แต่แค่น้ำไม่น่ามีปัญหา

“ครับ โชคดีกับการแข่งครับ”เขาอ้อมแอ้มตอบเพราไม่ชินที่จะอวยพรใคร

ถึงคัตสึโอะจะไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร แต่ก็แค่ตอบรับอย่างงงๆ

“…ครับ?”