เขาชี้ที่กระดาษของตนประมาณว่า อ๊ะผูกไปแล้วอะน่าเสียดายนะครับ

" เมตตาแต่หวังผลนี่มันเมตตาแบบไหนกันครับ " เขาหัวเราะ ไม่ได้จะเหน็บแนมแต่ว่ามันตลกจริง ๆ " แต่ถ้าจะขายต่อก็ทำได้นะครับ ผมให้ "

' ไม่ขาดแคลนเรื่องชุดแต่กำลังลำบากเรื่องค่าขนมอยู่งั้นหรอ ? ' ทำตาโตเหมือนเข้าใจรุ่นพี่ที่อยากปิดบังสถานะทางการเงิน ..ถึงจะเข้าใจผิดก็ตามแต่เชื่อไปแระ

" ให้ขึ้นไปหยิบตอนนี้ได้นะครับ "

" ผมพักอยู่ที่หออยู่แล้ว งั้น..ไว้เจอกันครับ " พูดลาเผื่อไว้ว่ารุ่นพี่จะแยกตัวไปก่อน

โฮชิโร่ยังคงชื่นชมความสวยงามจากกระดาษหลากสี ที่ห้อยสลับผลัดกับสีเขียวของต้นไผ่ จะว่าไปมองมันในเวลากลางคืนก็สวยไปอีกแบบ

" งั้นเก็บเพิ่มอีกสักตัวก็ไม่เสียหายนิครับ เหมือนคนที่ให้โม้ว่าราคาดีด้วยนะ " มีแล้วไม่ใส่มาล่ะ ถ้าถามคงจะโดนถามย้อน เลยเก็บความสงสัยไว้

" หึ แต่ช่างมันเถอะครับ ผมนึกไม่ออกและก็ไม่มีอะไรจะแลกแล้วครับ ...แอบเชียร์ว่าลึก ๆ รุ่นพี่จะเป็นคนที่มีเมตตาซะอีก "

" มองคนผิดอีกแล้วสิ " ส่ายหัวยกยิ้มขึ้นอีกนิด พูดกับตัวเองเสียงเบา คนหูดีเท่านั้นถึงจะได้ยิน

เลือกตำแหน่งที่ชอบแล้วผูกก้านที่เอื้อมถึงพอ

เขาหัวเราะแฮ่ะ ๆ เพราะรู้ตัวดีว่าคำอธิษฐานของตนค่อนข้างจะมืดหม่นไปหน่อย เกรงจะถูกมองเป็นพวกเจ้าคิดเจ้าแค้นน่ะ..

" มาเขียนสิ เรื่องง่าย ๆ อย่างสุขภาพ " จะว่าไปเขาจำได้ว่าคุณหัวหน้าห้องไม่ค่อยทำกิจกรรมในวิชาพละ คิดได้เลยคิ้วตกเป็นห่วงนิด ๆ นี่เราเผลอพูดไม่ดีไปหรือเปล่านะเมื่อกี้

" ...ขอโทษนะครับ "

" อ๊ะ ขอให้ห้อง c รักใคร่กลมเกลียวกันตลอดจนจบปีการศึกษาก็ได้นะครับ "

ตาเบิกขึ้นพอให้เห็นแสงตกกระทบกับดวงตา คำถามนั้นจุดประกายบางอย่างให้กับเขา

สามบทบาทที่ว่านั่นอะไรมันจะสำเร็จง่ายกว่ากันนะ โฮชิโร่หัวเราะเบา ๆ เพราะดันไปใสใจกับคำถาม

" แลกหรอ ? "

" อืม.. ชุดยูกาตะได้ไหมนะ ? "

ถึงของตอบแทนจะดูแปลกไปหน่อยแต่ก็ไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไร เพราะเขาต้องการจะทิ้งมันอยู่แล้ว มีคนรับช่วงต่อก็ดีกว่าทำให้โลกร้อนเพราะกะเผาทิ้งในรุ่งเช้า

" ครับ ตอนนี้อยู่คนเดียว " อันที่จริงโดนคนที่บ้านเรียกตัวให้ออกไปเทศกาลข้างนอกด้วย แต่โฮชิโร่เลือกที่จะหลบอยู่ที่นี่

ถ้าออกไปข้างนอกแล้วโดนครอบครัวของอาเจอตัว จะต้องสั่งห้ามไม่ให้ทำตามอำเภอใจแน่ เพราะงั้นเทศกาลที่ว่าสนุก ณ ตอนที่ยังอาศัยร่วมกับครอบครัวนี้ ก็ไม่รู้สึกแบบนั้นอีกต่อไปแล้วล่ะ

" รุ่นพี่ "
.
.
.
คิดแล้วไม่พูดดีกว่า

" แล้วได้ขนมหรือยังครับ ใกล้หมดเวลาแล้ว จะซื้อทันเหรอ ? "

ว่าจะไม่ขำแล้วแต่สุดท้ายก็หลุดออกมา ยิ่งบอกว่าคุณอันตรายทั้งที่ตัวก็เล็กแค่นี้ " ฮ่า ๆ ๆ "

" ขอโทษครับคุณฮานะซาโต ! " เสียงดังช่วงท้ายหลังจากถูกทิ้งให้เดินตามหลัง อันตรายจริง ๆ ด้วย !?

ถึงไม่ได้ซีเรียสอะไร แต่เขาได้เมมไว้ในหัวแล้วเรียบร้อยว่าคุณไม่ชอบพูดคุยเรื่องลี้ลับ โดยเฉพาะในป่า งั้นหรอ..

เขาที่เดินอยู่ข้างหลังยิ้มขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล

" คุณจะกลับเข้าโรงเรียนหรือกลับบ้านเหรอ ? "

โฮชิโร่หัวเราะในคอพร้อมกับรอยยิ้มยียวนน่าหมั่นไส้ ถึงแม้จะพอรู้มาบ้างว่าอีกฝ่ายบกพร่องเรื่องการมองเห็น แต่ก็จะทำต่อไปเพราะว่ามันสนุกดี

สุดท้ายก็ผูกกับสักก้านแบบลวก ๆ ไม่เหมือนที่ตั้งใจในคราแรก ผูกต่ำก็ดีกว่าถูกคนคนนี้อุ้มล่ะนะ

" อ๋อ วันนี้รุ่นพี่แต่งหล่อนี่เนาะ ออกไปเที่ยวบ้างหรือยังล่ะครับ ? "

เดินตรงเข้าไปหาคนที่ตนเพิ่งกล่าวชม โฮชิโร่แตะคางสอดส่องลุคใหม่ของรุ่นพี่ที่ไม่เคยเห็น

ด้วยการที่เพิ่งเคยมีส่วนร่วมในหน้าที่ตัวแทนห้อง การโฟกัสคำพูดของสมาชิกในกลุ่มจึงเป็นเรื่องสำคัญ โดยเฉพาะกับคุณ หัวหน้าห้อง 1-C

" ฮะ ๆ คุณยามามูระ ผมคิดว่าทุกคนมีนะ เรื่องที่ทำด้วยตัวเองไม่ได้น่ะ "

" คุณยามามุระเขียนหรือยังครับ ? "

ถามไปงั้น สงสัยมากกว่าว่าสังเกตเห็นเขาได้ไง ทั้งที่อุส่าห์เลือกมุมและเวลาที่เหมาะร่วมกิจกรรม แบบไม่ให้มีคนมาชวนคุยแท้ ๆ เขากำกระดาษหลบไว้ข้างหลัง

ปลายเท้าที่เริ่มล้าแล้วหยุดเขย่งเมื่อถูกคนกล่าวทัก คำว่าช่างฝันเกือบทำเขาขำจนตัวงอ

" นาน ๆ ทีถึงจะขอน่ะครับ "

" อาม.. ก็คำขอทั่วไป ตามสไตล์คนไม่มีทางทำความปรารถนาตัวเองให้เป็นจริงได้ ก็เลยต้องพึ่งเมจิคล่ะมั้ง " พูดเล่นพลางยักไหล่ เขารู้ว่ารุ่นพี่คนนี้ต้องอยากล้อเล่นกับเรื่องของคนอื่นอยู่แน่ เลยพูดดักไว้

" ไหน ๆ ก็มาแล้ว ช่วยให้ผมเหยียบหลังรุ่นพี่เพื่อผูกนี่หน่อยสิครับ " คนอ่อนกว่าชี้นิ้วลงพื้น

เบี่ยงตัวออกเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงทวนคำอธิษฐาน ก็ไม่อยากแสดงออกมากหรอกว่าหงุดหงิด แต่ว่าคุณนี่เสียมารยาทจริง ๆ

" พึ่งความเชื่ออย่างเดียวไม่พอหรอกครับ คงต้องลงมือด้วยตัวเองด้วย "

การตอบด้วยเสียงและสีหน้าเรียบเฉยนี้หาดูไม่ได้บ่อยนัก อาจจะเพราะกำลังถูกรบกวนอยู่ เขาพ่นลมก่อนจะกลับมายิ้มเหมือนทุกครั้ง

" จะเป็นอะไรไหมถ้าผมขอให้รุ่นพี่เป็นคนผูกให้ผม " เขาชี้ก้านไผ่ที่เล็งไว้ตอนแรก

(ผปค.อาจจะตอบช้าเพราะติดงานบอนะคะ จะโรลสั้นหรือเวิ่นเฉยๆก็ได้ค่า!
คาร์เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็แปก ขอเล่นกับคนที่สะดวกใจนะค้าา)

" อืม.. ก็นะ ผู้ใหญ่ห้ามมาก็ต้องทำตามนั้นหรือเปล่า "

เขาอ้ำอึ้งตอบไม่ถูกว่าอยากกลับให้ทันฟ้ามืด หรือต้องทำเพราะที่บ้านเคร่งเรื่องบ้าบอนี่เป็นพิเศษ

" เรื่องเดินในป่าไม่เป็นไรหรอก ตอนอยู่บ้านเก่าผมเข้าป่ากับคุณพ่อบ่อยน่ะ เลยอยากอาสาเดินเป็นเพื่อนเพื่อเคลียร์ทางไม่ให้เจองู หรืออะไรที่เป็นอันตรายต่อคุณฮานะซาโตน่ะ "

" เว้นแต่คุณหมายถึง ผี " ถามเล่น ๆ พร้อมกับส่งทิชชู่ให้เช็ดกระโปรงที่เปื้อนดิน

( คอมเปโตตต้ ขอบคุณครับคุณยามามูระ/ทานให้ดูเลย😋 )