คิ้วของเธอเลิกขึ้นหลังได้รับคำตอบจากอีกฝ่าย สีหน้าครุ่นคิดพิจารณา​คำตอบปรากฏ​ขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยิ้มร่าออกมา

"ปิ๊งป่อง คุณฟุรุยะเนี่ยเก่งจัง" เธอหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะยื่นเจ้าก้อนในมือให้

"นี่ค่ะรางวัล"

"แล้วคุณมาทำอะไรแถวนี้เป็นพิเศษหรือเปล่าคะ? "

(ขออภัยที่มาตอบช้านะคะะ ผปค.เพิ่งหายไข้มาา😭😭🙏🏻)​

ได้ยินอีกคนแซวเจ้าก้อนขนฟูที่ตอนนี้ได้ที่นั่งVIPไปครองเรียบร้อย แน่นอนว่ามันไม่เข้าใจที่พูดสักนิดแถมยังนั่งตัวฟูอย่างสบายใจ

ฮิคาริอดหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้กับภาพตรงหน้า ก็แหม..ดูเข้ากัน(?)แปลกๆนี่นาก่อนจะครุ่นคิดกับคำถามอีกฝ่ายต่อ

"อืมม..เนื้อวัว..ต้นหอม..เครื่องปรุงรส อ้ะ แป้งอเนกประสงค์ก็ใกล้หมดแล้วค่ะ" เธอทวนลิสต์ของที่ต้องซื้อพลางนับนิ้วไปด้วย

"แต่มีคนช่วยแล้วสงสัยจะได้ซื้อเพิ่มค่ะ"

(เร็นโซคุง!🥺❣️❣️ ทำไมขยันปากหวานขนาดนี้กัน!)

"อ้ะ ฟุรุยะซัง สวัสดีค่ะ" เธอยิ้มให้กับคนคุ้นเคยตรงหน้าพร้อมเดินเข้าไปหาด้วย พร้อมกับเจ้าไก่ในมือที่ยกคอขึ้นทักทายอีกคนเช่นกัน

"ลองทายดูไหมคะ? ถ้าถูกจะให้ลูบทามะจังฟรีล่ะ"

เธอว่าพร้อมหัวเราะออกมาอย่างไม่จริงจัง

(กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆฟกฟไกไฟกฟไก😭😭😭😭😭😭❣️❣️❣️🤲🏻 หหหัวใจมัมหมีกรีีด กรีีดดังๆ น่ารักอะไรขนาดนี้คะตุวเร๊ก😭😭😭😭😭)

หลังจากทักทายเด็กสาวที่คุ้นหน้าคุ้นตาเข้าก็กดยิ้มให้อย่างเป็นมิตรไม่ได้เมื่อเห็นสายตาแบบนั้นของเด็กน้อยตรงหน้า

"ใช่ค่ะ ชื่อทามะค่ะ!" ไม่วายเธอก็ยกเจ้าก้อนฟูๆขึ้นลงเบาๆ

"ลองลูบดูมั้ยคะ ทามะจังเป็นมิตรนะ" ว่าแล้วก็ลองเชื้อเชิญอีกฝ่ายดู เจ้าไก่ก็ยืดหัวรออย่างรู้งาน

"เอ้ะ" เธอยังคงยิ้มค้างอยู่แม้จะงงกับคำถามที่เด็กตรงหน้าว่ามา

"อ๋า...ไม่ได้คิดเงินหรอกน้า🥺"
หางคิ้วของเธอตกลงนิดนึงพร้อมหัวเราะแหะๆออกมา เจ้าไก่ที่โดนลูบก็เอาหัวถูไถมือของเด็กที่ลูบอยุ่อย่างไม่ถือสาอะไร

"ว่าแต่เราเจอกันอีกรอบแล้วนะคะเนี่ย ถ้าถามชื่อไว้จะได้หรือเปล่านะ"

"ทางนี้ชื่อนากาจิมะ ฮิคารินะคะ"

เมื่อได้ยินอีกฝ่ายตอบรับแบบนั้นก็ยิ้มดีใจออกมาทันที

"ดีใจจังเลยค่ะที่จะมีคนช่วยถือของแบบนี้ ^^"

และเหมือนทามะจะรู้หน้าที่เป็นอย่างดี เจ้าไก่ที่ตอนแรกอยู่ในมือของเธอก็ตีปีกพั่บๆบินขึ้นไปเกาะคนตรงหน้าสะอย่างงั้นเหมือนไม่อยากให้รีบหนี(?)ไปสะก่อน

"อ้ะ ตายจริง..ทามะจังเนี่ยชอบคุณจริงๆเลยนะคะ"

"ถ้างั้นไปกันเลยนะคะ" เธอหัวเราะออกมาพร้อมเริ่มเดินนำไปยังเส้นทางที่ตั้งใจไว้ตอนแรก

"ถ้าคุณโยชิซาดะกลับมารีวิวทั้งสองมื้อให้ฟังด้วยจะดีใจมากเหมือนกันนะคะ"

"ถ้างั้นขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับคุณนะคะ" เธอยกยิ้มอีกครั้งพร้อมก้มหัวลงน้อยๆอย่างนอบน้อม

"อ้ะ ถ้าเป็นไปได้มื้อที่สามก็ยินดีต้อนรับนะคะ🤭"

เมื่ออีกฝ่ายทักทายกลับมาเธอก็ยิ้มตอบรับทันทีพร้อมเดินเข้าไปหา

"เดินเล่นเป็นของแถมค่ะ จริงๆฉันออกมาซื้อของเติมสต๊อกเพิ่มน่ะ"

เธอว่าพลางมองไปยันเอกสารที่อีกฝ่ายถือไว้

"เพิ่งเลิกงานแท้ๆคุณเนี่ยขยันจังเลยนะคะ"

ทามะจังเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสนอกสนใจในการสนทนาของนุดทั้งสอง

ฮิคาริครุ่นคิดอยู่ครู่นึงก่อนจะเอ่ยถามอีกรอบ

"คุณโยชิซาดะไปเดินเล่นด้วยกันไหมคะ? "

พร้อมมองไปยังอีกฝ่ายที่ตอบรับคำเชิญชวนในการลูบเจ้าก้อนขนในมือ... พร้อมคำพูดน่าเอ่ะใจแต่เธอไม่ได้ถือสาอะไรแถมหัวเราะชอบใจอีกต่างหาก

"ลูกค้าของฉันก็ทักแบบนี้กันบ่อยเลยค่ะ.. ก็เลี้ยงไก่มันมีประโยช์​นี่นา ขนก็นุ่ม เป็นนาฬิกาปลุกชั้นดีแถมได้ไข่ฟรีด้วยนะคะ"

"จะว่าไปเราเจอกันรอบที่ 2 แล้วนี่นา.. ฉันขอถามชื่อคุณไว้ได้หรือเปล่าคะ?"

"ฉันนากาจิมะ ฮิคาริค่ะ"

(กรี๊ดดดดดดด55555555555555555555555555 ทามะจังเลิ่กลั่กSOS🖐🏻✊🏻🖐🏻✊🏻)

"ใช่ค่ะ เป็นร้านอาหารและโรงแรมไปในตัวก็เลยต้องออกมาซื้อเติมสต๊อกอยู่บ่อยๆค่ะ อีกอย่างพนักงานเป็นสาวๆหมดเลยเรื่องที่จะตุนไว้เยอะๆในคราวเดียวจึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเรา เลยเลือกที่จะผลัดกันออกมาซื้อบ่อยๆแทนมากกว่า.. แต่ก็ถือว่าได้เดินเล่นพักผ่อนด้วยนะคะ"

เธอตอบคำถามกลับไปอย่างเป็นมิตร (+)​

ฮิคาริกระพริบตานิดๆก่อนหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ สงสัยเจ้าก้อนขนในมือจะเป็นเด็กดีเกินจนอีกฝ่ายอาจจะเข้าใจผิด

" ไก่ค่ะ ไก่ตัวจริงเสียงจริงไม่ใช่ตุ๊กตานะ ชื่อว่าทามะล่ะ" ว่าแล้วก็ยื่นให้อีกคนดูใกล้ๆด้วย

เจ้าไก่ฟูที่เหมือนจะรู้ตัวว่าผู้เป็นเจ้าของกำลังแนะนำตัวเองอยู่เลยยืดคอขึ้นมามองอีกฝ่ายที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตา

เธอยิ้มรับเด็กตรงหน้าทันทีก่อนสังเกตุว่าสายตาอีกคนกำลังสนอกสนใจเจ้าก้อนในมือสะแล้ว

"ได้สิคะ เธอชื่อทามะค่ะ" ยื่นเจ้าไก่นอนอ้วนในมือไปใกล้ๆให้พร้อมแนะนำชื่อก้อนขนให้ด้วย

" ส่วนคนถือชื่อนากาจิมะ ฮิคาริค่ะ" ว่าแล้วก็แนะนำตัวเองด้วยสะเลย

" ยังจำกันได้สินะคะเนี่ย " เธอหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะเห็นเป็นคนคุ้นหน้านี่นาเลยทักทายไปแบบนั้น

" สิ่งนั้นเป็นของแถมค่ะแต่จุดประสงค์หลักคือซื้อของเติมสต๊อกมากกว่า" เธอเอ่ยตอบเสียงเรียบพลางลูบเจ้าก้อนขนในอ้อมแขน

"คุณอยากลองลูบทามะจังดูไหมคะ "

เจ้าไก่ที่ถูกเรียกว่าทามะจังในอ้อมแขนเงยมองคุณตาแป๋ว

ผู้เป็นพี่สาวยกยิ้มหัวเราะออกมาน้อยๆพอถูกทักแบบนั้น
"อืมม ก็อาจจะเยอะน้า เท่าทีลิสต์มาก็.. เต้าหู้ สาหร่าย ซอสปรุงรส เนื้อไก่..อ้ะ ถ้าได้กุ้งสดๆในราคาดีๆมาก็คงดีน้า"

เธอร่ายรายการจ่ายตลาดของวันนี้ให้อีกคนฟัง ไม่ได้เยอะมากหรอกนะ!แค่นี้ถือ 2 คนสบายย

"ของไม่ได้เยอะเท่าไหร่ ถือว่าพาทามะจังกับโคโคะจังมาเดินเล่นด้วยแล้วกันเนอะ"

(ยินดีเลยค่ะ!!🥺)

หลังเด็กหนุ่มเข้ามารับโอนิกิริที่เธอแจกแล้วทดลองชิมดูนั้นก็เหมือนจะได้รสเเปลกๆขึ้นมาเลยนะนั่น.. แอบมองดูแล้วก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆนั่นมันไส้วาซาบินี่นา

" หุๆ ไหวหรือเปล่าคะ?"

"รับนี่ไปด้วยสิคะ จะได้ดีขึ้นนะ" เธอยื่นชาร้อนในถ้วยกระดาษพร้อมทิชชู่ให้เด็กตรงหน้า เริ่มเอ็นดูเด็กหนุ่มที่ดูเหมือนจะโดนเล่นงานเข้าให้อย่างจังแต่ก็อดเป็นห่วงเลม่อนคุง(?)ไม่ได้

ได้รับคำทักทายจากหนุ่มน้อยก็กดหัวเราะออกมาเบาๆทันที

"แหม ตายจริงเด็กโรงเรียนนี้ขยันปากหวานกันซะจริงนะคะเนี่ย" เธอหยอกล้อกลับไปนิดหน่อยอย่างไม่ถือสาอะไร ดันคิดว่าเด็กคนนี้น่ารักอีก

"ยินดีเลยค่ะ หากติดใจขึ้นมาก็อยากให้กลับมาหากันนะคะ มีโปรโมชั่นสำหรับเด็กๆที่น่ารักด้วยนะ🥺"
ฮิคาริยกยิ้มขึ้นมาพร้อมสายตาตกลูกค้า(?)

(กรี๊ดดดดด คามุกิซ๊างงงง ตัวจิ๋วๆน่ารั้กกกกกก😭😭💕💕💕💕 โฮรๆๆๆขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะะ)

เธอหลุดยิ้มตอบอีกฝ่ายทันทีที่ได้รับคำอวยพรกลับมา

" ขอบคุณมากเลยนะคะ หากถูกอกถูกใจสามารถแวะกลับมาหากันได้ที่เซ็นยะเรียวกังนะคะ "

ว่าจบเธอก็โค้งให้อีกฝ่ายน้อยๆเพื่อเป็นการขอบคุณไปด้วย

(รอแล้ววว🥺🩷💥💥)

ฮิคาริยิ้มรับเด็กสาวที่ยอมรับโอนิกิริจากตนไป

"ตายจริง สงสัยจะได้คาดหวังให้คุณหนูกลับมาหาที่ร้านแล้วสินะคะเนี่ย" เธอกล่าวหยอกล้อตอบเด็กสาวไปเล็กน้อย

"ล้อเล่นนะคะ หวังว่าจะได้เจอกันอีกครั้งน้า"

(ขอบคุณมากๆเลยค่ะ!😭💕ขอบคุณที่พาน้องมาเล่นด้วยกันนะคะะ😭🫳🏻🫳🏻🩷🩷)

"จดชื่อแล้วนะคะ ถ้าคุณโยชิซาดะเบื่อขึ้นมาแล้วจะเสียใจให้ดูเลย" หางคิ้วตกลงเหมือนต้องการแสดงให้เห็นสีหน้าเศร้าสร้อย(?)แต่ครู่เดียวกับกลับมายิ้มแป้นตามเดิม แค่หยอกล้ออาจารย์ตรงหน้าเท่านั้นแหละ

"ถ้าคุณว่าแบบนั้น..ถ้างั้นก็"
หลังอีกฝ่ายว่ามาแบบนั้นเธอก็หลับตาลงและสุ่มหยิบโอนิกิริขึ้นมาพร้อมยื่นให้

"เชิญเลยค่ะ🤭"