เขาพยักหน้าพร้อมเดินตามเพื่อนทั้งสองคนไปภายนอกอาคารบรรยากาศต่างกันสุดๆ โล่งขึ้นเยอะเลย เพราะตลอดทางเมื่อกี้ก็ขนลุกขนพองไปหมด

เขาเงยหน้ามองตามเพื่อนของตนก่อจะคิดอะไรพิเรนออกมา

"ปีต้นไม้แข่งกันปะ.."

หน้าของอายูมุยิ้มกวนมองทั้งเฮย์โจวและโคกะ เหมือนอยากจะรู้ว่ามีใครจะขัดมั้ย..เพราะเขากะปีนจริงนะ

เขาพยักหน้ารับในคำตอบก่อนจะหันไปหาเฮย์โจว

"ยังไม่รู้น่ะว่าอันตรายมั้ย..แต่นายไม่ได้รู้สึกอะไรใช่มั้ย เฮย์โจว"

เขาไม่ลืมที่จะถามเพื่อนอีกคนนึงของเขาไปด้วย เพราะถ้าสามคนรู้สึกไปในทางเดียวกัน มันก็เริ่มไม่ปลอดภัยเท่าไหร่แล้วละนะ การออกไปหาด้านนนอกอาคารอาจจะปลอดภัยมากกว่า

เขามองบัตรนักเรียนพวกนั้นแบบถอนหายใจ เริ่มหิวข้าวแล้วสิ

"...โคกะ..นายยังไม่ได้ยินอะไรใช่มั้ย.."

เขาถามเพื่อเช็คเพื่อรของเขาเสียก่อนเพราะในตอนนี้ทางเค้านั้นเห็นชัดพอสมควรแล้วว่าพวกเขากำลังโดนสิ่งสิ่งนึงจับตาดู..เรียกได้ว่าน่าจะใกล้ชิดเลยแหละนะ แต่ก็เพื่อยืนยันเลยต้องถามโคกะที่มีพอจะมีเซ็นส์ในเรื่องนี้เหมือนกัน

"ลองมาเปิดดูบัตรพร้อมกันมั้ย เผื่อจะมีบัตรอันไหนเป็นของพวกเราบ้าง"

"แต่ถ้าไม่ใช้ ก็เอาไปไว้ที่เดิมกันให้หมด..โดยเฉพาะอันในมือนายโคกะ"

เขาพูพรางมองเพื่อนของตนที่เข้ามารวมกลุ่มกันก่อนจะมองไปที่เฮย์โจพรางกวักๆเหมือเรียกให้อีกฝ่ายมารวมตัวใกล้ๆกันน่าจะดีที่สุดในตอนนี้เพราะเขาเริ่มรู้สึกเย็นขึ้นเรื่อยๆแล้วด้วย

+

(น น่ารักกก //กุมใจ)

"...."

ขายาวก้าวเข้ามาให้ห้องก็รับรู้ถึงความเย็นตัวเขาพยายามเดินมองตามมุมนู้นมุมนี้ แต่ทันทีที่เสียงเพื่อนของเขาพูดมาแบบนั้นก็ตัดสินใจที่จะเดินตรงไปหาเพื่อมองรูปนั้นบ้าง

แต่ทันทีที่สายตาของเขาจรดเห็นภาะนั้นก็ชะงัดจนสีหน้าถอดสี

นั้นมัน...

"โคกะวางรูปนั้นซะ"

เขาเอ่ยเตือนเพื่อนของเขาทันทีสายตาองเขากวาดมองไปรอบๆห้องตอนนี้ยังไม่มีออะไรผิดปกติมีเพียงความรู้สึกเย็นที่พัดผ่านใบหูเขา

"ป๊าวนิ๊“

อายูมุลั่นตอบเสียงสูงด่อนจะคว้าคอเพื่อนทั้งสองคนตรงแด่วเข้าไปในห้องศิลปะก่อน

”เอาละหาในนี้ก่อน แล้วค่อยออกไปหาที่ต้นไม้ก็ได้...“

อายูมุก็ยังคงโมเมที่จะไม่ตอบอยู่ดีถึงจะเริ่มชินกว่าช่วงปี1แล้วก็เถอะ แต่จะมห้บอกเพื่อนว่ามีคนยืนก้มหน้าตรงมุมนั้นแล้วถ้าทั้งนึกคึกอยากหาอย่างอื่นแทนบัตรนักเรียน ได้เหนื่อยกว่าเดิมแน่

อายูมุที่เดินมองแต่ทางและไม่คิดที่จะหันไปมองอะไรส่วนไหนเลยตอนนี้ก็ถึงกับชะงักเท้าเดินเสียจังหวะไปนิดหน่อย...

ก็ตามันดันเห็นเหมือนคนยืนอยู่ที่มุมโถงทางเดินนิ..แล้วนั้น..คนใช่มั้ยนะ..

”.....“

เจ้าตัวทำสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะเบนหน้าหนีมาทางเฮย์โจเพราะใครจะมายืนก้มหน้านิ่งนานแบบนั้นกันละ..

“เข้าห้องศิลปะกันเลยมั้ย?”

“วางไว้นั้นแหละ..ถ้าอยากได้คืนก็ให้มาหาเองสิ~”

เขายกยิ้มพร้อมกับทิ้งแขนฟาดบ่าขอโคกะไปด้วย เพราะในความเห็รเขาเรื่องอะไรต้องไปคืนล่ะทีพวกเขาต้องทิ้งหากันตารีตาเหลือก

“ไปห้องไหนกันต่อดี ห้องศิลปะ? หรือห้องวิทย์?“

“ไม่เจอ”

เขายักไหล่ขึ้นทีนึงก่อนจะทำหน้าเซงๆพร้อมกับเอามือปัดๆตรงจมูก

“หรือเราจะลองไปหาที่อื่นดู?”

เขาเสนอสถานที่อื่นทันทีเพราะถ้าให้หาในที่ต่อพวกเขาคงได้จมูกพังก่อนจะเจอบัตรแน่ๆ ก่อนที่เขาจะเดินตรงไปหาโคกะทันที

“...”

คนตัวสูงเดินหาตามซอกตามมุมไปเรื่อยก่อนจะถอนหายใจออกมายาวๆทีนึง

“เห้อ..ชักเริ่มไม่เข้าใจจริงๆแล้วละนะกับเหตุการณ์อะไรแบบนี่“

เขาเดินไปหยุดยืนที่หน้ากระจกที่กังไปด้วยคราบสกปรก

“เบสิค + คลาสสิคสุดๆ...ห้องน้ำ?”

ใบหน้าของยูมุไม่ได้แสดงอากาศอะไรมาก ถึงตะมีเอนๆไปทางรำคาญหน่อยๆก็เถอะ แต่จะถือว่าขยับตัสแก้เมื่อแล้วกันนะ

“ไปกันเลยมั้ย“