( @thk-haru.bsky.social คนจับแต่งตัว )

เห็นมือหนาเชื้อเชิญให้นั่งที่เก้าอี้ก็ถือวิสาสะค่อย ๆ เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ตัวที่ว่าง

“ โถ่ จะรังเกียจได้ไง ? “

“ ถ้างั้นรบกวนด้วยนะ ”

นัยน์ตาสีแดงเลื่อนลงมองที่กระดาษของทั้งสองคนอีกคราพลางคิดอะไรในหัวไปเรื่อยเปื่อย

“ เปิดเทอมเป็นยังไงกันบ้างเอ่ยทั้งสองคน ? สนุกดีรึเปล่า ? ”

ศอกตั้งชันขึ้น กระนั้นจึงเลื่อนมือขึ้นมา เอาท้าวคางที่ของเจ้าหล่อนเอาไว้ มองคนซ้ายทีขวาที ราวกับรอคำตอบอยู่

คุยกับคนน้องเสร็จก็ต่อด้วยคนพี่ ละสายตาจากอีกคนมามองชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามแทน

ใบหูสดับฟังเสียงทุ้มนุ่มละมุนเอ่ยทักทายสตรีก็คลี่ยิ้มให้ก่อนจะเอียงคอเล็กน้อย

“ อื้ม สวัสดี ซากิฮิโตะคุง ”

“ ขอบใจนะ ถึงแม้จะไม่ค่อยได้ช่วยอะไรก็ตามที แต่จะพยายามค่ะ “

คลี่ยิ้มบาง ๆ หลับตาพริ้มให้เขา

รอรับคำตอบจากคำถามที่ถามไป เมื่อได้แล้วจะพยักหน้ารับ

” แล้วอีกนานรึเปล่าล่ะ ”

+

พร้อมเหลือบมองกระดาษมากมายที่กองบนโต๊ะ ก่อนจะยกมือขึ้นมาจับที่คาง

“ แหม ขยันกันจังเลยนะ “

” ถ้างั้นก็ขอรบกวนด้วย “

ถือวิสาสะค่อย ๆ หย่อนตัวลงบนเก้าอี้ที่ว่าง

“ นี่มันก็เย็นแล้ว ทั้งสองคนจะกลับกันตอนไหนหรอ หืม ? ”

ได้ยินเสียงของชายคนน้อง สายตาก็ชำเลืองมองขึ้นในทันที ริมฝีปากพลันฉีกยิ้มกว้างออกมาบาง ๆ ก่อนจะแอบหัวเราะเบา ๆ

แต่เชื้อเชิญเสียขนาดนี้จะปฏิเสธได้อย่างไรกัน www

” อืม ? ถ้าได้อ่านอะไรแบบนั้นกับพวกเธอ ก็คงสนุกไม่น้อย “

อาคาเนะสุ่มหยิบหนังสือไปเล่มหนึ่ง ดวงตาที่หรี่ลงหลับตาพริ้มก่อนจะยิ้มกว้างขึ้นเล็กน้อย

เดินตรงไปที่โต๊ะที่มีชายสองคนนั่งอยู่ กวาดสายตามองทั้งสองคน

+

แหม น่าคิดถึงจริง ๆ เลยนะ ?

แต่ครั้งนี้ก็คงไม่มีอะไรให้น่าสนใจนัก พอคิดได้เช่นนั้น จึงเดินไปเลือกหนังสือโซนนวนิยายแทน

( ขอแจมด้วยคนนะคะ 👉👈 )

สตรีย่างก้าวเข้าห้องสมุดมาเงียบ ๆ หวังจะหาหนังสือดี ๆ สักเล่มอ่าน ช่วงนี้ค่อนข้างเป็นเวลาที่จวนจะเย็นเต็มที

คงยากนักที่จะมีคนมานั่งอ่านหนังสือหรือทำงานในยามนี้ แต่ก็คาดไม่ถึง มีจริง ๆ ด้วย ?

นัยน์ตาสีเข้มชำเลืองมองชายทั้งสองที่นั่งคุยกันอยู่ห่าง ๆ เป็นคนที่หล่อนคุ้นหน้าคุ้นตาเสียอย่างดี

แต่เดิมที ก็เคยเป็นเพียงคนที่คอยมองพวกเขาทั้งสองอยู่ห่าง ๆ เสียอยู่แล้ว

+