(วิ่งมาปัก)

(มาชื่นชมความงามของพี่สาว😭🫳✨️)

(ครบเรียบร้อยค่!)

(เค้าจดเรียบร้อยค่ะ😍)

(จดชื่อรอรับของ🤩)

(รับเรื่องเรียบร้อยรอได้เลยค่ะ😍)

(เย้ย!! ได้เลยค่ะ!🤩)

(โดนฉันเล่นแน่)

(ทำไงจะวาดได้หล่อเท่าตัวจริงอ่ะ😔)

(บอมได้แบบสมยอม😍)

ยูกะกำลังกวาดสายตามองหาเพื่อนๆของเขา ก่อนจะเห็นเหมือนเงาของใครบางคนยืนอยู่ใกล้ต้นไม้ใหญ่ เขารีบเดินเข้าไปหา เมื่อเห็นว่าเป็นคิเคียวเขาก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ

“อ๊ะ คิจังอยู่ตรงนี้เอง”

เขาหยุดมองตามสายตาอีกฝ่าย ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“บัตรนักเรียนของคิจังนี่นา ไม่ขึ้นไปเอาหรอ-”

ก่อนที่จะพูดจบประโยค ก็คิดขึ้นได้ว่าเพื่อนของเขาตัวเล็กแค่ไหน...

"อ่า... คงจะหยิบไม่ถึงสินะ"

"รินจัง!"

เหมือนสวรรค์มาโปรดเพื่อนตัวเล็กที่หายไปกลับมาอยู่ตรงหน้าแล้ว

"ผมเศร้าเพราะรินจังทิ้งผมหายไปไหนไม่รู้ต่างหากครับ"

ยูกะสงบสติอารณ์ใช้แขนเสือเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองเล็กน้อย

"ของผมน่ะไม่เป็นไรหรอก รินจังเจอของตัวเองหรือยัง?"

“งั้น…เริ่มจากแถวนี้ก่อนดีไหมครับ? ผมเดินหาในตึกแล้วแต่ก็ไม่เจอเลย”

ขณะที่กำลังจะก้มลงมองพื้นอีกครั้ง เขาก็นึกขึ้นได้ ก่อนจะหันมาถามอีกคน

“ว่าแต่ บัตรของโยอิซากิคุงล่ะครับ เจอหรือยัง?”