“งั้นเธอก็ไปคลีนิคดีๆนะอย่าหักโหมล่ะ เอ้านี่เพิ่มพลัง!!”

ยูชิโนะหันไปค้นๆหยิบเอาช็อคโกแลตบาร์และลูกอม
มาหย่อนวางลงบนตักของอีกฝ่ายก่อนจะรีบลุกขึ้น

“ไว้เจอกันที่โรงเรียนน่า บ้ะบายยยย”

เธอโบกมือลาซากิด้วยรอยยิ้มและค่อยๆเดินหันหลังจากไป

( ฮื้อ เใจที่ได้โรลกับซากิคุงนะกั้บแต่ลากยาวไปขอโทษด้วยนะคะ😭🙏 )

“อื้อ ไม่เป็นไรหรอก…ยูชิโนะชินแล้วล่ะ”

ยูชิโนะยิ้มอ่อนพลันส่ายหน้าเล็กน้อย

“แค่บางครั้งก็ห้ามความรู้สึกไม่ได้น่ะ…”

เธอตอบพรางยกมือขึ้นมาปัดป่ายไปมาเพื่อบอกว่าไม่ได้ถือสาอะไร

+

[ ยินดีเสมอเพื่อสาวน้อยเวทมนคั้- ]

“ต-แต่ช่างยูชิโนะเถอะ เธอน่ะไหวจริงเหรอ?”

ยูชิโนะเอ่ยถามเพราะแม้ซากิจะดูไม่เจ็บอะไรเลย
แต่กับร่างกายที่โดนชนแบบนั้นก็ทำให้น่าเป็นห่วง

“ให้ยูชิโนะหารถเข็นพาไปส่งเอามั้ย!?”

คำถามและสายตาของซากิทำให้เธอชะงักไปสักพักราวกับโดนแทงใจดำ
แต่รอยยิ้มก็ยังไม่หายไปแต่กลับดูเศร้าลงเล็กน้อย

“ อื้ม ยูชิโนะไม่เป็นไรหรอก…. ”

“ อาจจะแค่….อิจฉาน่ะ ”

เธอตอบพร้อมกับเกาแก้มตัวเองเบาๆแก้เก้อ

+