พูดขู่ให้ดูน่ากลัวไปอย่างนั้น ไม่รู้ว่าได้ผลหรือเปล่า
เธอตรวจสอบรูปที่ถ่ายออกมาได้ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ ดูท่าจะพอใจกับผลลัพท์ที่ได้ไม่น้อย
พูดขู่ให้ดูน่ากลัวไปอย่างนั้น ไม่รู้ว่าได้ผลหรือเปล่า
เธอตรวจสอบรูปที่ถ่ายออกมาได้ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ ดูท่าจะพอใจกับผลลัพท์ที่ได้ไม่น้อย
“...ฟุมิคุงขี้โกงจริงๆด้วย”
เมื่อได้ยินเสียงชัตเตอร์เธอก็ตกใจจนค้างไปสักพัก พอรู้สึกตัวว่าโดนถ่ายรูปทีเผลอก็บ่นอุบอิบออกมา
เธอไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น แต่เรื่องอะไรถึงจะต้องยอม ยุยนั้นหยิบกล้องของตนเองขึ้นมา และถ่ายรูปคนตรงหน้าเอาไว้ ถึงแม้จะไม่เชิงว่าเป็นการแก้แค้นที่โดนถ่ายทีเผลอ เพราะเธอตั้งใจถ่ายจริงๆ
แต่เท่านี้ ก็ถือว่าเสมอกันในความคิดของเธอแล้ว
+
“...ฟุมิคุงขี้โกงจริงๆด้วย”
เมื่อได้ยินเสียงชัตเตอร์เธอก็ตกใจจนค้างไปสักพัก พอรู้สึกตัวว่าโดนถ่ายรูปทีเผลอก็บ่นอุบอิบออกมา
เธอไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น แต่เรื่องอะไรถึงจะต้องยอม ยุยนั้นหยิบกล้องของตนเองขึ้นมา และถ่ายรูปคนตรงหน้าเอาไว้ ถึงแม้จะไม่เชิงว่าเป็นการแก้แค้นที่โดนถ่ายทีเผลอ เพราะเธอตั้งใจถ่ายจริงๆ
แต่เท่านี้ ก็ถือว่าเสมอกันในความคิดของเธอแล้ว
+
”ยุยจัง มีอะไรจะบอกล่ะ !“
แชะ !
โดยไม่ต้องสงสัย เขายกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเพื่อนร่วมชมรมตอนเผลอน่ะ
”หวังว่าจะออกมาสวยนะ“
”ยุยจัง มีอะไรจะบอกล่ะ !“
แชะ !
โดยไม่ต้องสงสัย เขายกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเพื่อนร่วมชมรมตอนเผลอน่ะ
”หวังว่าจะออกมาสวยนะ“
“ขอโทษนะ เรียวโตะคุง…”
เธอซึมไปเล็กน้อย สังคมอักเสบแบบเธอ ไปถามได้ตั้งคนนึงถือว่าดีสุดๆแล้ว
“ขอโทษนะ เรียวโตะคุง…”
เธอซึมไปเล็กน้อย สังคมอักเสบแบบเธอ ไปถามได้ตั้งคนนึงถือว่าดีสุดๆแล้ว
เธอเดินหาในตึกเรียนทั่วแล้ว แต่ที่นี่เกาะไทเฮ บัตรของเธอมันคงจะเปลี่ยนที่ได้เอง ตรวจสอบอีกครั้งก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดี
พอไปถึงที่ตึกเรียน เธอก็ทำใจดีสู้เสือเลียนแบบเรียวโตะเพราะไม่อยากให้เขาลำบากคนเดียว เห็นใครมีบัตรเยอะๆก็เข้าไปถามไถ่
”เอ่อ…ขอโทษที่รบกวนนะคะ มีบัตรของฉัน…หรือของเรียวโตะคุงมั้ยคะ?“
+
เธอเดินหาในตึกเรียนทั่วแล้ว แต่ที่นี่เกาะไทเฮ บัตรของเธอมันคงจะเปลี่ยนที่ได้เอง ตรวจสอบอีกครั้งก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดี
พอไปถึงที่ตึกเรียน เธอก็ทำใจดีสู้เสือเลียนแบบเรียวโตะเพราะไม่อยากให้เขาลำบากคนเดียว เห็นใครมีบัตรเยอะๆก็เข้าไปถามไถ่
”เอ่อ…ขอโทษที่รบกวนนะคะ มีบัตรของฉัน…หรือของเรียวโตะคุงมั้ยคะ?“
+
เธอเดินตามเขาต้อยๆเหมือนลูกเป็ดเดินตามแม่เป็ด ใจตั้งมั่นว่าคงไม่อึดอัดกับที่ที่คนเยอะแล้ว แต่สุดท้ายก็รีบเร่งฝีเท้าตามไปจับชายเสื้อของเรียวโตะไว้
”ไม่ได้หลงง่ายขนาดนั้นซะหน่อย…“
เธอบ่นอุบอิบ แต่มือก็จับชายเสื้ออีกฝ่ายไว้อย่างดีจะได้ไม่คลาดกัน
”ฉันเห็นบางคนเก็บบัตรได้เยอะแยะด้วย จะมีของเราติดไปบ้างรึเปล่านะ“
เธอเดินตามเขาต้อยๆเหมือนลูกเป็ดเดินตามแม่เป็ด ใจตั้งมั่นว่าคงไม่อึดอัดกับที่ที่คนเยอะแล้ว แต่สุดท้ายก็รีบเร่งฝีเท้าตามไปจับชายเสื้อของเรียวโตะไว้
”ไม่ได้หลงง่ายขนาดนั้นซะหน่อย…“
เธอบ่นอุบอิบ แต่มือก็จับชายเสื้ออีกฝ่ายไว้อย่างดีจะได้ไม่คลาดกัน
”ฉันเห็นบางคนเก็บบัตรได้เยอะแยะด้วย จะมีของเราติดไปบ้างรึเปล่านะ“