(เราเอ็นดูความแอบบัพความสูง แต่ไม่เป็นไรค่ะตัวเล็กแล้วอายามิอุ้มเล่นได้-)

(กรี๊ดดด น่ารักมากเลย รุ่นพี่ตัวนิดเดียว😭😭❤️😭❤️💖❤️😭💖❤️💓💖❤️‍🔥❤️)

"ก็นะถ้าวิ่งไปวิ่งมาก็ค่อยมีปัญหาอะไรหรอก"

"แต่ถ้าวิ่งมากๆคงต้องขอค่าเหนื่อยแล้วล่ะ"

"ว่าไปนั้น~"

เริ่มกวนขึ้นแล้วสิ แต่ก็ตามนั้นแแค่พูดเล่นๆหยอกตามประสาคนกวนอย่างเธอ ก่อนจะยิ้มร่าออกมาอีกรอบหนึ่ง

"ส่วนเรื่องบัตรก็ว่าจะไปหาต่อแล้วน่ะ"

"ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะ!"

"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กๆซะหน่อย!"

"เดินแค่นั้นน่ะสบายมาก!"

เธอชูนิ้วโป้งขึ้นมาสื่อราวๆกับว่าสบายบรื๋อพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนจะสดใส พอเห็นเขาพูดเรื่องขนมที่ชอบมาแล้ว ก็พยักหน้าทำความเข้าใจ

"ซากุระโมจิงั้นสินะ!"

"ดีล่ะ ไว้หาซื้อมาแล้วจะเอาไปให้นะ!"

สีหน้าท่าทางดูตื่นเต้นมากเลยล่ะในขณะนี้ แม้จะเพิ่งเจอกันครั้งแรกแต่ก็คุยกันได้ขนาดนี้ก็สมกับเป็นเธอดีนั่นแหละนะ

(+)

"ฮานะกิคุงอยู่ห้องMงั้นสินะ"

"ฉันอยู่ห้องJล่ะ"

"ถึงจะห่างกันไปนิด แต่ถ้าจะให้ไปหาก็ไม่ใช้เรื่องยากอะไร"

"จริงสิ ฮานะกิคุงชอบกินขนมแบบไหนหรอ?"

"เผื่อฉันเอาไปให้นายได้"

"ออ แล้วก็ขอบคุณเรื่องบัตรด้วยนะ ถึงจะช่วยได้ไม่มาก"

"แต่ยังไงก็จะหาให้ได้เลยล่ะ!"

พอทำความรู้จักกันแล้วก็ช่างพูดขึ้นมาทันที แถมแทบไม่มีช่วงให้เขาตอบคำถามที่เธอถามเลยด้วย

"อะ– ออ เจอแล้วน่ะๆ"

พออีกฝ่ายถามมาก็ตอบทันทีทันใด แถมมือก็ไปหยิบบัตรในกระเป๋าเสื้อออกมาแล้วก็โชว์ว่ามี2บัตรในมือ แต่ดูท่าจะดูแค่บัตรของเธอแต่ของอีกบัตรไม่ได้ดูอะไรเลย

"ไม่แน่ใจอันนี้บัตรใครด้วยสิ"

"ช่วยดูให้หน่อยได้รึเปล่า"

ก่อนจะหยุดพูดไปเพราะนึกอะไรสักอย่างอยู่

"ไหนๆก็เจอกันแล้ว"

"ฉันยามาโมโตะ อายามิ"

"เรียกฉันอายะจังก็ได้นะ!"

ยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตรสุดๆไปเลยล่ะ

ยังรู้สึกผิดอยู่เลยค้นทั้งตัวหวังจะมีอะไรบ้าง สุดท้ายก็พบกับลูกอมลูกหนึ่ง ก่อนจะยื่นให้

"จริงๆฉันมีขนมอยู่นะแต่ส่วนใหญ่อยู่บนห้อง"

"ตอนนี้ฉันมีแค่ลูกอมรสโคล่า"

"เพราะงั้นอย่าได้ถือโทษ โกรธ เกลียดกันเลยนะ"

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ฟังที่อีกฝ่ายบอกว่าไม่เป็นไรด้วยสิ น้ำเสียงดูจริงจัง ดูเหมือนว่าถ้าอีกฝ่ายไม่เอาก็จะยัดใส่อย่างเดียวเลยน่ะนะ ส่วนเรื่องบัตร...ดูท่าจะไม่ได้ฟังด้วยเช่นกัน คงต้องพูดใหม่นะ

"จริงหรอเนี่ย"

"ดีนะที่ถามก่อนไม่งั้นได้พกติดกระเป๋ายันกลับหอแน่เลย"

"ยังไงก็ไว้เจอกันใหม่นะคะ ไปจริงๆละนะ"

ไม่รีรอก็โบกมือลาฮิรากิก่อนจะวิ่งหายไปจากสายตาของอีกฝ่าย สงสัยคงรีบกลับขึ้นไปปั่นการบ้านที่ยังไม่เสร็จล่ะนะ

(ขอบคุณที่มาโรลเล่นด้วยกันนะคะ😭🫰✨️)

(น้องตัวเท่านี้🤏 สามารถจับกินได้ค่ะ)

(เห็นหน้าเซนเซย์ก็มีกำลังใจนอน เอ้ย เรียนแล้วค่ะ🥰😭✨️🥰😭🥰🥰)

"จริงๆก็เจอแล้วค่ะ"

"ว่าแต่บัตรนี้ของรุ่นพี่รึเปล่า"

ก่อนจะหยิบอีกใบออกมา ไม่รู้ว่าของใครเพราะไม่ได้อ่านชื่อและดูหน้าตาของเจ้าของบัตรดีๆตั้งแต่แรก

วางเสร็จก็แล้วค่อยๆเดินออกมาหาฮิรากิ หวังว่าเจ้าตัวยังไม่คิดอะไรหรอกนะ

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นหนูขอตัวนะคะ"

ได้ไปแล้วจะได้ไปจากตรงนี้แล้วสินะTvT

พอโดนอีกฝ่ายจับแขนเสื้อไว้นึกว่าจะหมายถึงเรื่องข้อแลกเปลี่ยนก็แล้วพูดออกมาอย่างไม่ทันได้ฟังเรื่องที่ฮิรากิจะพูดต่อ

"ถ้าของกินก็มีอยู่นะคะ!"

แต่พอโดนบอกว่าให้ไปเก็บบันไดก็ประมวลผลไปสักแปปหนึ่ง ก่อนจะขำแห้งออกมา

"ฮ่าๆ ค่ะ เก็บบันได นั่นสิเนอะ เก็บบันได"

ก่อนจะเดินไปยกบันไดขึ้นมาแล้วนำไปเก็บที่greenhouseเช่นเดิม หาที่เก็บตั้งนานสุดท้ายก็ว่างทิ้งไว้ในที่ๆคิดว่าคงไม่ล้มลงมาทับคนหรอก
(+)

"รออีกนิดจะได้บินไปหาแล้วนะคะ รุ่นพี่ฮิรากิ"

พูดกวนๆไปอีกหนึ่งทีก่อนจะใส่บัตรนักเรียนลงกระเป๋าเสื้อแล้วค่อยๆใช้เท้าแตะๆไปที่บันไดที่ฮิรากิไปหามาให้แล้วก็ค่อยๆลงมาที่พื้นได้อย่างปลอดภัย

เซฟแล้วล่ะ ในที่สุดก็ลลมาจากต้นไม้เจ้ากรรมได้ปลอดภัยก่อนจะหันไปหาแล้วโค้งตัวขอบคุณ

"ขอบคุณนะค่า~"

"งั้นหนูไปละนะ บ๊ายบาย!"

กะชิ่งหนีก่อนอีกฝ่ายจะยื่นข้อแลกเปลี่ยนที่บอกติดไว้ก่อนหน้านี้

"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรค่ะ"

ก่อนจะสูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วโค้งตัวก้มหัวลงไปอย่างรวดเร็วก่อนจะพูดออกมาอย่างรวดเร็ว

"ต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ ที่ต้องไปนั่งทับนายแบบนั้น"

"แต่ฉันไม่ได้มีเจตนาทำร้ายแต่อย่างใด"

"เพราะงั้นช่วยยกโทษให้ฉันด้วยเถอะนะคะ!"

พอพูดออกมาเสร็จก็ค่อยๆหายใจแล้วก็กลืนน้ำลาย จู่ๆก็ขอแห้งซะงั้นล่ะ หวังว่าอีกฝ่ายคงไม่ตกใจการกระทำของเธอหรอกนะ

พอได้ยินว่าขอติดไว้ก่อนก็ถึงกับอยากหลั่งน้ำตาออกมาไม่น่าพูดเรื่องข้อแลกเปลี่ยนที่ว่าเลยนี้สิ พอเห็นฮิรากิเดินไปหาของมาช่วยลงจากต้นไม้เลยตะโกนทักไป

"ไม่ต้องติดไว้ก่อนก็ได้นะคะ!"

อ่า– การอยู่คนเดียวบนต้นไม้นี่มันแย่จริงๆเลย นกสักตัวยังไม่มาหาเลย เศร้าใจเหลือเกิน ก่อนจะเริ่มคุยกับตัวเอง บ่นฉ่ำ

"ไหงจากผู้ประสบภัยบัตรหาย ดันมาเป็นผู้ประสบภัยติดต้นไม้กันนะ~"

"เจ้าบัตรก็ไม่น่ามาอยู่บนนี้เลย"