เนียนรู้จักได้เลยนะคะ วาจังคนทุกที่☝
https://cutt.ly/4raYgBnr
นัยน์ตาสีถ่านเหลือบมองไปเห็นคนที่ตัวเองนัดหมายกำลังเรียกจงตนทายทักพลันก้าวเท้าย่างกรายเข้าไปหาทันใด
"โอ้-! สุดหล่อคนนี้ใครกันครับเนี่ย ดูดีจนแทบจำไม่ได้แหนะ" เอ่ยแซว
"ชุดที่หม่าม๊าตัดให้สวยมากเลยล่ะครับ เหมือนกับคนทำเลยล่ะ"
"ผมอยากกินของหวานนะ จุนเปล่ะ"
นัยน์ตาสีถ่านเหลือบมองไปเห็นคนที่ตัวเองนัดหมายกำลังเรียกจงตนทายทักพลันก้าวเท้าย่างกรายเข้าไปหาทันใด
"โอ้-! สุดหล่อคนนี้ใครกันครับเนี่ย ดูดีจนแทบจำไม่ได้แหนะ" เอ่ยแซว
"ชุดที่หม่าม๊าตัดให้สวยมากเลยล่ะครับ เหมือนกับคนทำเลยล่ะ"
"ผมอยากกินของหวานนะ จุนเปล่ะ"
"ว้าว- เจอเร็วนะครับเนี่ย! ดีนะที่ไม่ไปหายในที่แปลก ๆ"
"อะแฮ่ม一 ของผมหรอ?"
"อืม...." เจ้าตัวแสดงท่าทีลังเลเล็กน้อยที่จะตอบ
"แหม๋ไม่เป็นไรหรอกครับ ไว้ทำใหม่ก็ได้ ผมไม่ค่อยอยากได้คืนเท่าไรน่ะ"
"จะว่าไป...ผมชื่อ คุโรสึจิ วาซุกิ จะเรียกคุโระคุงหรือวาซุกิคุงก็ได้"
"ผมไม่อยากเป็นแค่ น า ย น่ะครับ!"
"ว้าว- เจอเร็วนะครับเนี่ย! ดีนะที่ไม่ไปหายในที่แปลก ๆ"
"อะแฮ่ม一 ของผมหรอ?"
"อืม...." เจ้าตัวแสดงท่าทีลังเลเล็กน้อยที่จะตอบ
"แหม๋ไม่เป็นไรหรอกครับ ไว้ทำใหม่ก็ได้ ผมไม่ค่อยอยากได้คืนเท่าไรน่ะ"
"จะว่าไป...ผมชื่อ คุโรสึจิ วาซุกิ จะเรียกคุโระคุงหรือวาซุกิคุงก็ได้"
"ผมไม่อยากเป็นแค่ น า ย น่ะครับ!"
มือข้างหนึ่งยกขึ้นแตะสัมผัสตบบ่าเบา ๆ ให้กำลังอีกฝ่าย
"อ้อใช่!!! อยู่กับผมก็มีบัตรนะ เธอลองดูไหม?"
"บางทีอาจอยู่ใกล้ตัวมากกส่าที่คิดก็ได้ แต่ถ้ามันไปอยู่สระน้ำจริง ป่ะ เดี๋ยวผมพาว่ายไปเอา!!"
ว่าพลางก็รีบเอาบัตรนักเรียนที่ตนมีอยู่ยื่นให้คนตรงหน้า ท่าทางของเขาดูเหมือนอยู่ไม่สุข ทำอะไรก็มีแรงบรรดาลใจตลอดเวลา
มือข้างหนึ่งยกขึ้นแตะสัมผัสตบบ่าเบา ๆ ให้กำลังอีกฝ่าย
"อ้อใช่!!! อยู่กับผมก็มีบัตรนะ เธอลองดูไหม?"
"บางทีอาจอยู่ใกล้ตัวมากกส่าที่คิดก็ได้ แต่ถ้ามันไปอยู่สระน้ำจริง ป่ะ เดี๋ยวผมพาว่ายไปเอา!!"
ว่าพลางก็รีบเอาบัตรนักเรียนที่ตนมีอยู่ยื่นให้คนตรงหน้า ท่าทางของเขาดูเหมือนอยู่ไม่สุข ทำอะไรก็มีแรงบรรดาลใจตลอดเวลา
"ฮิรากิจัง ฮิรากิจัง เอ...."
เขาทวนชื่ออีกฝ่ายก่อนจะมองบัตรนักเรียนภายในมือ สายตาพยายามเพ่งเล็งหา แต่เหมือนมีอะไรสีดำบางอย่างมาปกปิดข้อมูลไว้
"ผมมองไม่เห็นน่ะ นี่ฮิรากิจังลองเอาไปอ่านดูไหมครับ?"
"ตั้งแต่ปีแรกเวลาบัตรกลับสู่เจ้าของมันจะกลับมาเป็นปกตินี่นา"
วาซุกิพูดด้วยน้ำเสียงใสเจื้อยแจ้วแม้จะเป็นคนเสียงทุ้ม ถึงจะไม่รู้จักกันแต่ก็ใช้ภาษาอย่างกับคนคุ้นเคย
"ฮิรากิจัง ฮิรากิจัง เอ...."
เขาทวนชื่ออีกฝ่ายก่อนจะมองบัตรนักเรียนภายในมือ สายตาพยายามเพ่งเล็งหา แต่เหมือนมีอะไรสีดำบางอย่างมาปกปิดข้อมูลไว้
"ผมมองไม่เห็นน่ะ นี่ฮิรากิจังลองเอาไปอ่านดูไหมครับ?"
"ตั้งแต่ปีแรกเวลาบัตรกลับสู่เจ้าของมันจะกลับมาเป็นปกตินี่นา"
วาซุกิพูดด้วยน้ำเสียงใสเจื้อยแจ้วแม้จะเป็นคนเสียงทุ้ม ถึงจะไม่รู้จักกันแต่ก็ใช้ภาษาอย่างกับคนคุ้นเคย
ตัวของเขาหันกลับไปมองเพื่อนร่วมห้องด้วยท่าทีตื่นเต้นก่อนจะยิ้มกว้างเป็นมิตร
"เรียกผมว่าคุโระคุง หรือ วาซุกิคุงเถอะครับ เรียกเต็มยศแบบนั้นมันยาวจะตายไป"
"อืม...บัตรผมหรอ"
เจ้าตัวเพ่งดูครุ่นคิดจริงจังแล้วส่ายหน้าไปมา
"ผม...ดูไม่ออกน่ะ ผมไม่เห็นพวกข้อมูลหรือหน้าตาเลย"
แต่ถึงเห็นเขาก็คงทำเป็นไม่รู้...ก็ไม่ชอบรูปบนนั้นนี่
"เธอหาของตัวเองเจอรึยึงครับ?"
ตัวของเขาหันกลับไปมองเพื่อนร่วมห้องด้วยท่าทีตื่นเต้นก่อนจะยิ้มกว้างเป็นมิตร
"เรียกผมว่าคุโระคุง หรือ วาซุกิคุงเถอะครับ เรียกเต็มยศแบบนั้นมันยาวจะตายไป"
"อืม...บัตรผมหรอ"
เจ้าตัวเพ่งดูครุ่นคิดจริงจังแล้วส่ายหน้าไปมา
"ผม...ดูไม่ออกน่ะ ผมไม่เห็นพวกข้อมูลหรือหน้าตาเลย"
แต่ถึงเห็นเขาก็คงทำเป็นไม่รู้...ก็ไม่ชอบรูปบนนั้นนี่
"เธอหาของตัวเองเจอรึยึงครับ?"
"เราก็ดูเข้ากันได้ดีออกนะผมว่า" เจ้าตัวยิ้มกว้างจนแก้มล้นก่อนจะหัวเราะเบา ๆ
"ไหน ๆๆ ผมขอดูเบนโตะที่จุนเปคุงทำหน่อย ผมไม่เคยกืนเบนโตะน่ะ"
"เราก็ดูเข้ากันได้ดีออกนะผมว่า" เจ้าตัวยิ้มกว้างจนแก้มล้นก่อนจะหัวเราะเบา ๆ
"ไหน ๆๆ ผมขอดูเบนโตะที่จุนเปคุงทำหน่อย ผมไม่เคยกืนเบนโตะน่ะ"
"แต่กีฬาเนี่ย... ผมไม่ค่อยเล่นเท่าไรเลยแหะ แบบว่า ผมแรงน้อยน่ะ ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไร"
พูดไปพลางถอนหายใจไปด้วย เหมือนหน้าเขาจะเซ็งนิดหน่อย ตอนเด็ก ๆ มีเรื่องอะไรกับกีฬารึเปล่านะ?
+
"แต่กีฬาเนี่ย... ผมไม่ค่อยเล่นเท่าไรเลยแหะ แบบว่า ผมแรงน้อยน่ะ ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไร"
พูดไปพลางถอนหายใจไปด้วย เหมือนหน้าเขาจะเซ็งนิดหน่อย ตอนเด็ก ๆ มีเรื่องอะไรกับกีฬารึเปล่านะ?
+
"คุยได้ทุกเรื่องเลยนะ ผมค่อนข้างสนใจในอะไรหลาย ๆ อย่าง"
"แล้วก็...ผมไม่เบื่อเธอหรอก มีอะไรให้เบื่อกันครับ? พึ่งเจอกันเอง แถมจุนเปคุงก็เป็นคู่สนทนาที่ดีออกนี่นา"
ระหว่างที่พูดกันไปเรื่อย ๆ สุดท้ายก็มาอยู่ที่โรงอาหารแล้ว
"เก่งหรอ? ผมก็แค่ทำอะไรที่อยากทำครับ มือถือช่วยเรื่องการศึกษาได้ตั้งเยอะนี่นา?"
"มานั่งนี่เร็ว!" เขาวิ่งไปจองที่
"คุยได้ทุกเรื่องเลยนะ ผมค่อนข้างสนใจในอะไรหลาย ๆ อย่าง"
"แล้วก็...ผมไม่เบื่อเธอหรอก มีอะไรให้เบื่อกันครับ? พึ่งเจอกันเอง แถมจุนเปคุงก็เป็นคู่สนทนาที่ดีออกนี่นา"
ระหว่างที่พูดกันไปเรื่อย ๆ สุดท้ายก็มาอยู่ที่โรงอาหารแล้ว
"เก่งหรอ? ผมก็แค่ทำอะไรที่อยากทำครับ มือถือช่วยเรื่องการศึกษาได้ตั้งเยอะนี่นา?"
"มานั่งนี่เร็ว!" เขาวิ่งไปจองที่
เมื่อจู่ ๆ ไหล่ก็สัมผัสรับรู้ได้ถึงน้ำหนักกดลงมาจากด้านหลังเขาก็รีบหันหลังกลับไปดูทันทีก่อนที่จะปรากฏรอยยิ้มสดใสทักทาย
"ผมว่าก็วุ่นวายทุกปีนะ แต่ก็เป็นสีสันสนุกดีเพราะทำให้ผมได้คุยกับคนใหม่ ๆ"
"ไหนดูซิ... อืม... ของเธอหรอ" พยายามเพ่งสายตา
"ผม...มองไม่เห็นน่ะ ลองเอาไปดูหน่อยสิ เหมือนคนมีสัมผัสพิเศษด้านการมองเห็นจะโดนอะไรบางอย่างบังไว้น่ะครับ..."
เมื่อจู่ ๆ ไหล่ก็สัมผัสรับรู้ได้ถึงน้ำหนักกดลงมาจากด้านหลังเขาก็รีบหันหลังกลับไปดูทันทีก่อนที่จะปรากฏรอยยิ้มสดใสทักทาย
"ผมว่าก็วุ่นวายทุกปีนะ แต่ก็เป็นสีสันสนุกดีเพราะทำให้ผมได้คุยกับคนใหม่ ๆ"
"ไหนดูซิ... อืม... ของเธอหรอ" พยายามเพ่งสายตา
"ผม...มองไม่เห็นน่ะ ลองเอาไปดูหน่อยสิ เหมือนคนมีสัมผัสพิเศษด้านการมองเห็นจะโดนอะไรบางอย่างบังไว้น่ะครับ..."
เขายิ้มตาหยี๋ให้จนแก้มล้นออกมา มือยกขึ้นไขว้หลัง
"แหม๋ พูดชมผมแบบนี้ได้สงสัยชิโรกิจังคงเริ่มกลัวผีน้อยลงแล้วสิน้า一"
"งั้นเย็นนี้ไปหาอะไรแปลก ๆ กับผมกันดีกว่า"
วาซุกิเอ่ยแซวเล่น
"ส่วนบัตรนี่... เห็นว่าถ้าไม่ได้คืนก็ออกจากโรงเรียนไม่ได้ เดี๋ยวเดิน ๆ ไปก็เจอคนติดแหง่กแล้วคืนได้เองนั่นแหละครับ"
เขายิ้มตาหยี๋ให้จนแก้มล้นออกมา มือยกขึ้นไขว้หลัง
"แหม๋ พูดชมผมแบบนี้ได้สงสัยชิโรกิจังคงเริ่มกลัวผีน้อยลงแล้วสิน้า一"
"งั้นเย็นนี้ไปหาอะไรแปลก ๆ กับผมกันดีกว่า"
วาซุกิเอ่ยแซวเล่น
"ส่วนบัตรนี่... เห็นว่าถ้าไม่ได้คืนก็ออกจากโรงเรียนไม่ได้ เดี๋ยวเดิน ๆ ไปก็เจอคนติดแหง่กแล้วคืนได้เองนั่นแหละครับ"
เจ้าตัวกระพริบตาปริบยืนช่วยคิด เรื่องบัตรนักเรียนของเขาวาซุกิเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากหรอก หาย ๆ ไปได้ก็ดีเหมือนกัน เกลียดรูปบนนี้นชะมัด...
"นี่ ผมจำได้ว่าถ้าเจ้าของบัตรถือพวกรอยดำ ๆ จะหายไปนี่นา ลองยัดใส่มือทุกคนมั่ว ๆ ดูไหม?"
"แล้วก็อย่าใส่ใจบัตรผมเลย ผมไม่มีปัญหาหรอกครับ"
เจ้าตัวกระพริบตาปริบยืนช่วยคิด เรื่องบัตรนักเรียนของเขาวาซุกิเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากหรอก หาย ๆ ไปได้ก็ดีเหมือนกัน เกลียดรูปบนนี้นชะมัด...
"นี่ ผมจำได้ว่าถ้าเจ้าของบัตรถือพวกรอยดำ ๆ จะหายไปนี่นา ลองยัดใส่มือทุกคนมั่ว ๆ ดูไหม?"
"แล้วก็อย่าใส่ใจบัตรผมเลย ผมไม่มีปัญหาหรอกครับ"