ห้อง 3-F

(เค้าดุนะตัว แฮ่🥺)

“เออ ก็เป็นแบบนี้ทุกที น่ารำคาญ เสียเวลา งี่เง่า”

…
“มัวยืนบื้ออยู่ทำไม? ไปหาไม้ยาวๆ มา”

เขาสั่ง พลางถอดรองเท้าข้างนึงออก แล้วพยายามพับกางเกงขึ้นมาระหว่างรอไม้

"นั่นบัตรใคร"

เดินตัวโย่งมาชะโงกดูด้านหลัง ถามด้วยน้ำเสียงโมโหเล็กน้อย

"...."
"หึ ดูเป็นนายมากกว่าที่เหงา ไม่มีอาจารย์คนอื่นชวนกินข้าวรึไง?"

พูดพร้อมกัดข้าวปั้นก้อนโตเสียงกร้วมๆ(?) แอบขยับตัวเว้นระยะห่างอยู่พอสมควร แต่ก็ไม่ว่าถ้าอีกคนจะกินข้าวด้วย

..เขาสงสารน่ะ

เขาที่กำลังอ้าปากก็ชะงัก พร้อมกับหันหน้ามาทางสาวน้อย

"เป็นพวกถ่ำมองรึไง มองอยู่ได้ ฉันกินไม่ลง"💢

"..."

เอามือข้างที่จับมืออีกฝ่ายไว้ก่อนจะเอาหัวโหม่งหน้าผากให้พอรู้สึก ว่าตัวเองไม่พอใจ

"อย่า.. มายุ่ง.. กับฉัน" โขก💥 โขก💥

และพลักออกมา หึ

"..."

เขาที่รู้ตัวว่ากำลังโดนจ้องก็หันมา พร้อมกับขว้างก้อนปริศนาที่อาจเป็นข้าวปั้นมาทางอีกฝ่าย

โชคดีที่เขาไม่ได้ขว้างลูกเก่งขนาดนั้น มันเลยพลาดเป้า ตกลงพื้นอย่างน่าสงสาร ...

(น่ารักค้าบ)

(ปรี๊รรรรรยะ)

เขากำลังมองใบไม้ที่ร่วงมาเพลินๆ ก่อนที่ความสงบจะหายไปเมื่อมีคนโผล่เข้ามา

"กำลังหาเรื่องอยู่รึไง.."
"ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉัน"

นานะสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบถลึงตาใส่ อีกฝ่ายเป็นใครเขาก็ไม่สน แง่งๆๆมร๊าววววววววววววแฟ่

(น่ารักไหม??????????????🗣️🗣️🗣️🗣️🗣️🗣️🗣️🗣️🗣️)

(ข้าวปั้น🗣️🗣️🗣️🗣️)

(หึ /เก๊ก
..หึ /เดินชนเสาไฟฟ้า หัวโน)