ระหว่างใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดก็กวาดสายตามองไปรอบห้อง

"พวกนั้นหนีไปกันหมดแล้วรึไงเนี่ย ไวชะมัด" สีหน้าสีตาไม่ค่อยพอใจ เข้าใจว่าน่าจะเป็นพวกนักเรียนขี้กลั่นแกล้ง

"ท ทัน!" ยกมืออีกข้างปรามระหว่างหอบหายใจหนัก มือข้างเดิมจับบนต้นขา อยู่ในท่าย่อเข่านิดหน่อยสภาพไปในทางหมดรูป(...)

ใช้เวลาสักพักถึงสามารถปรับลมหายใจได้เกือบเป็นปกติ

"ไม่เป็นไร!" เสียงค่อนไปในทางดัง เพราะยังไม่หายเหนื่อยดี หลุบตามองผ้าเช็ดหน้าที่ถูกยื่นส่ง และถูกตอบด้วยการรับมาอย่างรู้งาน

"ที่รีบมาเพราะเมื่อกี้มีพวกพิเรนทร์มาอยู่ข้างหลังเธอต่างหาก" บอกเหตุผลแท้จริง+

(เสียงดังขนาดนี้จะหูทวนลมได้นานอีกแค่ไหนกันเชียว 😠 ได้เลยครับ! เจอกันใหม่ครั้งหน้า สนุกแน่หน้าตายมอมแมมจัง!!)

"อะไรเนี่ย เคนจัง!?" นิ่งงันมองหน้า ทำตาปริบๆ ไม่เข้าใจว่าตัวเองเข้าใจอะไรผิดตรงไหน

"เจ้าพวกนี้ก็ไม่ยากหรอกๆ" ชี้ที่กระเป๋ากางเกง หมายถึงบัตรนักเรียนมากมาย หาหนทางได้อยู่แล้ว!
ก่อนจะขยับมือย้ายมาแตะกระเป๋าอีกข้างที่เก็บผ้าเช็ดหน้า

"ก็ต้องคืนอยู่แล้วสิ ของเคนจังนี่นา" ทำท่าจะล้วงมันออกมา ก่อนหยุดไปซะก่อน เพิ่งนึกได้ว่าสภาพไม่เอื้อสำหรับคืนเลยนี่นา!
"ไว้จะซักรีดก่อนมาคืนแล้วกันนะ"

คว้าทัน! แต่ก็เล่นเอาไปอยู่กับพื้น

"ได้แล้ว! เห็นไหมล่ะ!?" ชูบัตรให้อีกฝ่ายดูอย่างภูมิอกภูมิใจ รูปบนบัตรอาจดูหน้าตาคุ้นๆ แต่ไม่ได้ใกล้เคียงใบหน้าคนที่ออกตัวลงทุนลงแรงกระโจนคว้าบัตรจนกองอยู่กับพื้นเลยสักนิด

"ไม่เห็นเป็นไรเลย เลอะก็แค่ล้าง เปรอะก็แค่ซักเอง" กล้าพูดเพราะสภาพตัวเองก็เป็นอย่างที่เห็น(...) เทียบกับหลายเรื่องบนเกาะนี้กับเรื่องนี้มันก็แค่เรื่องเล็กนิดเดียว

"รู้แล้ว!" โต้ตอบเสียงดังชัดเจน ออกตัววิ่งไล่ตามบัตรนักเรียนที่โดนพัดปลิวไปโดยไม่รู้สาเหตุ

ใกล้ถึงระยะก็เงื้อมมือไปคว้า แค่ยังไม่พอจะถึงแผ่นบัตรจนเจ้าตัวต้องงัดแรงเข้าสู้

"ย๊าก!!" กระโจนไปคว้าบัตรแบบเล่นใหญ่มาก! +