(ขออนุญาตปักไว้ก่อนนะคะ ✨)

(เธอก็น่ารักอ่ะ! /มุ้บเหม่ง รอไปเที่ยวต่อเลยเนี่ย ไม่ให้พักหรอก อุฮี่ ๆ 😔🫶🏻💖)

(งั้นเค้าให้รูทนี้จบเลยนะ ! ปล่อยเด็ก ๆ ไปกิงหนม 😭💖 ขอบคุณที่เล่นด้วยกันนะคะ น่ารักกันมาก เค้าชอบชะมัด เกาะหนึบคุณ 😍🫵🏻)

“ไม่เลย…แค่ได้ยินเสียงฝีเท้า เธอก็กลับมาพอดีแล้ว” น้ำเสียงของเธออ่อนลงเล็กน้อยคล้ายจะเอ็นดู

“ไปกันเถอะ” แล้วก็เดินเคียงข้างกันเหมือนเดิม

ไม่มีใครพูดถึงเงาในห้องน้ำ
หรือเสียงฝีเท้าที่ไม่ควรจะมี

พอแสงแดดยามเย็นกระทบข้างแก้ม ชิรุฮะก็หลุบตามองพื้นเบา ๆ

อุ่นดี…

เธอคิดแบบนั้น
ก่อนจะเหลือบมองเพื่อนข้างตัวอีกครั้ง

บางที แค่มีคนที่เดินไปด้วยกันได้แบบนี้…

ก็อาจไม่ต้องกลัวอะไรนักหรอก

คล้ายจะพูดต่อ แต่กลับเปลี่ยนใจ
หญิงสาวสูดลมหายใจสั้น ๆ แทน

“อยากเดินเล่นด้วยกันไหม”

เพราะเราอยู่ตรงนี้มานานเกินไปแล้ว
หรือไม่อยากคุยเรื่องนั้นสักพักกัน?

“แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ“

เธอว่าแบบนั้น
และยิ้มให้เขาไป

ชิรุฮะส่ายหน้าไปมา

“สร้างใหม่ได้ แต่ก็แทนของเดิมไม่ได้นี่ ฉันไม่ชอบเรื่องที่หลุดมือไปเท่าไหร่น่ะ”

“เคย์จังเคยกลัวอะไรแบบนั้นไหม?”

เธอหลับตาลงขณะพูด
เหมือนตั้งใจจะปิดประตูความลังเลระหว่างนั้นให้เงียบลงเพียงชั่วครู่

“กลัวว่าถ้ารู้เรื่องหนึ่งขึ้นมาแล้ว ชีวิตจะไม่เหมือนเดิมอีก”

+

เป็นบทสนทนาที่ดู ‘ธรรมดา‘ หมือนต้องการลากความสนใจกลับมาสู่เรื่องที่เบากว่า

หรืออาจแค่ยืนยันว่า ‘ทุกอย่างยังเหมือนเดิม’

เธอเลื่อนสายตากลับมาคุณ ลมเย็นบางเบาจากช่องระบายอากาศวันนี้ดูพัดลงมาใกล้เกินกว่าที่ควรเป็น

เธอไม่ได้พูดอะไร แค่ขยับถอยเล็กน้อย มาพิงผนังด้านข้างของซิงก์แทน

“งั้น—ฉันรอแถวนี้นะ”

“อือ เข้าใจแล้ว”

ขณะมองอีกฝ่ายที่ตอนนี้ดูสะอาดเอี่ยมเหมือนเดิม ท่าทางกระตือรือร้นกลับมาแล้ว ทำให้เธอรู้สึกเบาใจขึ้นอย่างประหลาด

จนกระทั่งอีกฝ่ายเตรียมจะหมุนตัวกลับเข้าไปเปลี่ยนชุด เสียงของเธอก็ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา

“ถ้าให้เลือกระหว่างไทยากิกับไดฟุกุ…”

เธอเว้นช่วงไว้เล็กน้อย ยกปลายนิ้วแตะคาง ราวกับกำลังคิดจริงจัง

“ไดฟุกุของร้านนั้น ไส้ถั่วแดงเค็มหวานพอดีเลยนะ”
+

“อากิซึกิซัง…หาบัตรตัวเองเจอแล้วรึยังนะ?”

เจ้าตัวลอบมองรอยยิ้มของเขาอีกครั้ง
มันดูอบอุ่นกว่าที่ควรจะได้รับจากคนแปลกหน้าหรือเปล่า
.
.

ไม่หรอก คงจะปกติล่ะมั้ง—?

“มิซุคุระ ชิรุฮะค่ะ”

เธอตอบหลังจากเว้นช่วงสั้น ๆ น้ำเสียงไม่แข็ง แต่ก็ไม่ถึงกับอ่อนโยน เป็นจังหวะของคนที่ยังไม่แน่ใจว่าควรวางใจหรือไม่

“เมื่อกี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากำลังทำหน้าตาแบบไหนตอนเอื้อมไปหยิบน่ะค่ะ”

“แต่ก็…ไม่ได้ตั้งใจจะให้ใครต้องเป็นห่วงหรอก”

คำพูดเหมือนพยายามปกป้องตัวเอง
ทั้งที่จริงก็รู้ดี ว่าถ้าเขาไม่ทัก อาจจะยังยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นก็ได้
+