(พี่มิคาเงะ🥺🥺🥺/เต้น)

(หล่อจ้าหลานลุง)

"...."

ยิ่งคิ้วกระตุกกว่าเดิม มันยิ่งเช็ดยิ่งเปื้อนนี่หว่า

" จะมีขายได้ไง นี่ร้านของเก่านะครับ!!! "

" พอๆๆๆ ไม่ต้องเช็ดแล้ว จะใช้ของผมก่อนก็ได้ แต่ผมคิด500ต่อ1ครั้ง "

" ห้องน้ำไปทางนู่น "

ปัดๆมือ แล้วชี้ไปทางห้องน้ำอย่างหัวเสีย และแน่นอนว่าเขาจะยืนเฝ้าหน้าห้องน้ำด้วยเผื่อนายทำอะไรแปลกๆ

" อะ- "

เขานิ่งไปทันทีเมื่อเห็นว่าใบหน้าอีกคนมีรอยเปื้อนสีแดง แถมยังยิ้มหน้าระรื่นย์อยู่ได้ ถึงกับแสดงสีหน้าตกใจอย่างมาก

" ล ล ล ล-เลือด? "

แต่พออยู่ใกล้ๆก็รู้สึกกลิ่นไม่ใช่ เลยลองดมๆอีก2-3ทีก็ถึงกับบางอ้อทันที อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจโล่งอก

" คือ...หน้าคุณเปื้อนหมึกน่ะ "

ึ" ถ้าอยากได้แบบที่คงทนแข็งแรงแต่ไม่ได้มีลายโดดเด่น เหมาะกับใช้ในชีวิตประจำวันผมแนะนำอาริตะครับ

เน้นลวดลาย เป็นของสะสมเอาไว้ในบ้านผมแนะนำอิมาริกับคุทานิ แต่คุทานิมีความทนทานต่ำสุดจาก3อันนี้แล้ว จะเก็บไว้ต้องระวังหน่อย "

เขายืนอธิบายให้กับอีกฝ่ายพร้อมชี้ๆไปแต่ละแบบกันไป

เขาเดินตามชายหนุ่มที่พึ่งเข้าร้าน เฝ้าๆ มองๆ จนพอหยิบชามโบราณขึ้นมาแล้วดูมีท่าทีสนใจก็ได้เดินไปหา

" อ้า สนใจพวกนั้นสินะครับ อายุค่อนข้างมากแล้วด้วย "

" อันนี้อิมาริครับ จะเน้นสีแดงหรือสีฟ้า เป็นลายดอกไม้ซะส่วนใหญ่ "

" ส่วนชิ้นนั้นคุทานิ มีลักษณะลายที่ซับซ้อนแต่ก็วิจิตรสวยงาม จะใช้สีแดงและสีทอง "

" ส่วนนั่นอาริตะ มีความแข็งแรงกว่าสองชิ้นแรก เหมาะสำหรับใช้ในชีวิตประจำวัน "

+

" บ้าน่า ร้านผมไม่หลอกขายหรอกครับ ผมถือเรื่องการค้าแบบสุจริตมาก รับรองได้เลยจากเกียรติพ่อค้าอย่างผม✋ "

เขาประกบมือเข้าหากันและพูดอย่างจริงใจให้แก่อีกฝ่าย ดูหน้าก็รู้ว่าน่าเชื่อถือแค่ไหน🤓☝️

" อะแน่นอนครับ ร้านเรามีบริการซ่อมให้ด้วย แต่จะได้ช้าหรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับความเสียหาย "

ยังคงอธิบายให้แก่อีกคน

" ว่าไงครับ สนใจไหม? "

(มาค้าบบบบ ยินดีมาก🗣️🔥🔥🔥/ยืนกุมสุภาพ)

" อ้าว สวัสดีตอนเย็นครับ "

เขายิ้มทักทายให้แก่คนที่เข้ามาทักเขาอย่างเป็นมิตร

" ก็นิดหน่อยค้าบ รู้สึกได้ว่าหลังจากนี้ลูกค้าต้องเข้าเยอะแน่ๆ "

คงหมายถึงเด็กๆที่เปิดเทอมแน่ๆ

" อื้ม ได้สิครับ เชิญเข้ามาก่อนสิ มาก่อนร้านปิดตั้ง30นาทีแน่ะ "

เขาวางไม้กวาดพิงกับม้านั่งแล้วผายมือเชิญเข้าไปในร้าน

" อื้ม.... "

เขายืนคิดอยู่สักครู่นึง พยายามพิจารณา

" ต้องถามก่อนครับว่าคนที่จะเอาไปให้มีนิสัยยังไงผมจะได้เลือกให้ถูก ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร "

" แต่ตอนที่ผมพอแนะนำได้ก็คงเป็นนาฬิกา เครื่องเล่นแผ่นเสียง กับวิทยุครับ หรือจะเป็นพวกหนังสือ,กระดาษเก่าๆ ร้านเราก็ขายนะครับ✨ "

ยืนอธิบายให้แก่หญิงสาวด้วยท่าทางเป็นมิตร ก็สมกับเป็นพ่อค้าดี

ออกมาตัวเปล่าไม่เท่าไหร่หรอก แต่พอได้ยินแบบนั้นก็รู้สึดเส้นเลือดปูดบนหน้าขึ้น

" ฟังนะ กว่าฉันจะไปหาของมาเติมที่ร้านได้มันลำบากขนาดไหน!! "

กำไม้กวาด

" ต้องขึ้นเรือข้ามสมุทรไปถึงบนเมืองใหญ่นั่น บางชิ้นก็ใช่ว่าจะมีขายทั่วไป

" แถมตอนนี้น้องฉันก็ย้ายไปอยู่หอเลยต้องเฝ้าร้านคนเดียวเนี่ย!!! "

บ่นยกใหญ่ใส่เรโอะ

"?"

เขายืนนิ่งให้เธอลูบหัวเขาโดยไม่ว่าอะไร แม้จะรู้สึกประหลาดแต่ไม่ได้อันตรายแต่อย่างใด

" ครับ เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมากเลยล่ะครับที่ต้องมารับผิดชอบชีวิตตอนไม่พร้อมเนี่ย "

" ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะครับ "

เขาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้แล้วโค้งตัวให้กับเธอ

พอพูดถึงเรื่องนี้ก็ทำเขาเหนื่อยใจเหมือนกัน

" อ้อ ผมชิราคาวะ ชิเก็นนะครับ "

เขากล่าวแนะนำตัวกับเธอ

เขาเดินเข้ามาในโซนเซรามิกโดยไม่ได้สังเกตุว่าอีกคนหายไปแล้ว

" นี่ครับ เลือกได้เล--- "

พอหันกลับมาอีกทีก็พบว่าชายคนนั้นหายไปซะแล้ว ทำเอาเขางงไปขณะนึง

" อ้าว??? คุณลูกค้า??? "

เดินไปดูหน้าร้าน รถจักรยานก็ยังอยู่ เลยกลับมาดูในร้านอีกที จนกระทั่งไปเจออยู่ที่หลังร้าน

🧍

" นี่คุณ ถ้าจะเข้าห้องน้ำก็บอกผมก่อนสิครับ💢 "

เข้าไปจับไหล่ ท่าทางเขาดูไม่พอใจหน่อยๆ ก็นี่พื้นที่ส่วนตัวนี่นา

" อ่อออออ ยาดากาอิ อื้ม ไกลจริงๆด้วย "

พยักหน้าหงึกๆ

" อ้อ ท่านคงจะหมายถึงร้านผมแน่ๆครับ! มันมีไม่กี่แห่งในย่านไคยะที่เปิดร้านของเก่าหรอก✨ "

ไม่รู้ว่าใช่ไหม แต่เขาคิดว่าเป็นร้านเขาไปก่อนด้วยความมั่นใจสุดๆ

" แต่ทำทั้งชุดแตกนี่น่าเสียดายอยู่นะครับ.... "

" ตามมาครับ เดี๋ยวผมจะไปช่วยหาให้ "

กล่าวก่อนจะเดินเข้าร้าน และนำไปยังโซนเซรามิก

" ฮ่าๆๆ ผมตามหาจากก้นบึ้งสมุทรอินเดียเลยนะกว่าจะเจอได้ "

" ก็ว่าไปครับ~ "

หัวเราะกับควาอารมณ์ขันของเด็กหนุ่มก่อนจะตอบกลับ

" เจ้านี่น่ะไม่ค่อยมีขายตามตลาดแล้วต่างหากล่ะ เห็นสภาพเป็นงี้แต่ยังใช้งานได้อยู่แน่นอน "

เขาหยิบๆมาให้อีกฝ่ายดูแล้วชี้ๆ นี่นะๆ

" แต่ถึงใช้ไม่ได้ก็ยังเอาไปประดับโต๊ะสวยๆได้นะครับ ในบ้านของคุณก็จะดูดีขึ้นมาไม่น้อยเลยล่ะ✨ "

กล่าวอย่างคล่องแคล่ว

" ครับผม ไว้โอกาสหน้าเชิญมาใหม่นะค้าบ "

เขากล่าวอย่างสุภาพแล้วโค้งตัวให้ มองเด็กสาวที่กำลังเดินออกไป

ก่อนจะหยิบไม้กวาดมากวาดพื้นต่อ เดี๋ยวอีกสักแปบค่อยปิดร้านละกัน

(ขอบคุณที่มาแจมนะค้าบ🥺💖✨✨)

" อ้าว ริคุคุง "

เขาหันไปทักทายเด็กหนุ่มที่พึ่งทักเขาอย่างอารมณ์ดี

" แหม่ วันนี้ปฐมนิเทศด้วยสินะ เป็นไง สนุกรึเปล่า? "

เขาถามด้วยรอยยิ้มให้กับอีกฝ่าย แต่ในหัวก็กำลังคิดว่าอีกคนได้เจอเรื่องแปลๆรึเปล่านะ🧍

" ฮะๆ คงต้องทำงั้นแล้วล่ะครับ เด็กๆจะได้เข้าเยอะๆ "

เขาหัวเราะเบาๆก่อนจะวางไม้กวาดพิงกับม้านั่งหน้าร้าน ถ้าทำแล้วลูกค้าเพิ่มขึ้นก็ดีสิ

" นึกว่าจะมาคุยเฉยๆนี่ครับ55 มาครับ คราวนี้อยากได้จานแบบไหนล่ะครับ? เข้าไปเลือกในร้านก่อนสิ "

เขากล่าวก่อนจะเดินนำยูระซังเข้าร้านไป จานเขาก็มีหลายแบบ จำไม่ได้แล้วอีกคนซื้อแบบไหนไป..