"แค่นี้แหละ"

เจ้าตัวลดเสียงมาพูดด้วยยิ้มๆ

"ตอนเย็นอยากไปที่ไหนล่ะ~ เรามาปั่นจักรยานไปกันเถอะ"

ส่วนตอนนี้แกล้งๆส่งนายเข้านอนดีกว่า เอ่เอ๊ บ่งบ๊ง

ก็นะ เจ้าตัวก็อาจจะมีเหตุผลของตัวเองล่ะมั้ง??

"ด้วยความยินดี--เอ๋ ถามหาบ้านฉันเขินแย่เลยแฮะรุ่นพี่ wwwww"

แกล้งทำไม้ทำมือแบบสาวน้อยในมังงะพลางหัวเราะไปด้วย

"ฉันนอนที่หอพักโรงเรียน~ ไม่ต้องห่วงหร๊อก รุ่นพี่ล๊า จะกลับยังไงล่ะเนี่ย~"

ปล่อยเขาบ่นไปเรื่อย~ สองขาก้าวนำเขาไปตามทางเพื่อไปห้องพยาบาล

ตอนนี้รอบๆคงเงียบลงไปบ้างเพราะเป็นเวลาที่ควรจะเข้าเรียนแล้ว

แต่ก็นะ พวกเราไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นกันนี่นา

จนถึงที่หมายก็จัดแจงแจ้งครูห้องพยาบาลให้แทนคนข้างๆเสร็จสรรพ

"แต่ว่าผมขอนอนที่นี่ด้วยนะเซนเซย์~ พอดีรู้สึกไม่ค่อยดีด้วยเหมือนกัน"

เดี๋ยวๆๆ มันโกหกซื่อๆเลยรึเปล่าเนี่ย???

หลังจากสำรวจบาดแผลของตนเสร็จ สายตาก็เงยขึ้นมองรุ่นพี่ที่มีท่าทีเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ--

คิก...

เจ้าตัวหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ต่อให้ถูกยืนค้ำหัวอยู่

"อ๋อ--ชอบแบบนั้นมากกว่าสินะ~"

"แต่ เอ..เคารพเหรอ ชิโระจัง?"
"ยากนะ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นด้วยสิ--"

มือก็คว้าขาเขาไว้ ใช้เขาเป็นเสาค้ำลุกซะนี้แหละ

"ก็คงแบบนั้นล่ะนะ~"

เห็นเขาถอนหายใจอีกก็เอื้อมมือไปจิ้มๆแก้มเขาอีก ทำให้เหนื่อยใจได้ตลอดอยู่ดีแฮะ

"ยิ่งถอนหายใจยิ่งแก่นะเอ้อ--"

แต่ว่านายตกลงมาก็ยิ้มตาหยีให้

"งั้นไปกัน"

ก็เลยคว้ามือนายเดินตรงไปห้องพยาบาลเลย โกโก ระหว่างทางที่ถูกใครถามก็บอกว่าพาเพื่อนไปห้องพยาบาลล่ะ ไม่ได้โดดเรียนนะเอ้อ

ทั้งๆที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแท้ๆน้า

"ไม่เอาล่ะ--งั้นไปอู้ที่ห้องพยาบาลกันม๊า นายก็ป่วยนี่นา"

ก็พยายามจะหาเรื่องให้ได้เลยสิ คนคนนี้

"แค่อยากพานายออกมาทำอย่างอื่น แค่นั้นล่ะ~"

หัวเราะหน่อยพอนายถามงั้น

"ก็นะ ไม่อยากเรียน หัวไม่แล่น เพราะงั้น--ไปทำอย่างอื่นกันดีกว่า~"

"ก็เป็นคนแบบนี้ล่ะ wwwww"

เดินไปตามทาง สวนนักเรียนคนอื่นๆที่เดินไปทางชั้นเรียน พาเขามาหยุดตรงที่ตัวเองจอดจักรยานไว้ พลางหยุดคิดอะไร

"..อุ ลืมเลยว่าน่าโรงเรียนก็มีรปภ.นี่นา wwww"

อะไรของคนคนนี้กันน้า

"แย่เลย---ไม่สิ ก็แค่ไม่เข้าเรียนแล้วรอจนเลิกเรียนก็ได้นี่นา!"

คิดเองเออเองหมดแล้ว--หยุดคนคนนี้หน่อยดีมั้ยเนี่ย

ดวงตาสีน้ำเงินมองท่าทีคนข้างๆแล้วก็ขำอีก

"ไม่ดีหร๊อก หลายๆอย่างน่ะ~"
"แค่ช่างมันเป็นล่ะมั้ง"

เพราะเขาไม่ปฏิเสธก็เลยผละมาคว้ามือที่เขาลูบหน้าลง

"ไปกันเต๊อะ"

ก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงเขาไปตรงที่จอดจักรยานไว้

"ช่าย--"

เจ้าตัวยิ้มตาหยี ราวกับว่าตั้งใจจะสื่อแบบนั้นจริงๆ

พลางขยับหน้าไปใกล้ฟังสิ่งที่เขาพึมพำๆ ทำมือป้องหู

"อะไรๆ แอบด่ากันรึไง~"

แล้วยืดตัวกลับมายืนดีๆอีกครั้ง พร้อมยกนิ้วส่ายไปมา

"แต่นะ--ไม่มีใครรู้หรอก ถ้าไม่ได้พูดน่ะ"
"ฉันมีจักรยานนะเอ้อ ขี่ไปทะเลปะ"

ชวนไปไหนของมันเนี่ย ยังไม่ตกลงกันเลยแท้ๆ