Doc Seiichi : https://www.shorturl.asia/urz4s
#THK_commu
แต่หลังจากผ่านพุ่มหญ้ารกๆมา เขาก็สังเกตเห็นเสาไฟที่ดูจะเก่าและสภาพดูไม่ดีนัก เซย์อิจิมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะได้ยินอีกคนบ่นถึงมันหน่อยๆ
” เป็นคนที่เกิดและโตบนเกาะนี้เลย “
เขาตอบคำถามของมิตสึรุ ก่อนจะถือโอกาสถามกลับเพื่อนของเขาบ้าง
” นายล่ะ? ขอเดาว่าจากที่หลง.. คงมาจากที่อื่นรึเปล่านะ? “
แต่หลังจากผ่านพุ่มหญ้ารกๆมา เขาก็สังเกตเห็นเสาไฟที่ดูจะเก่าและสภาพดูไม่ดีนัก เซย์อิจิมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะได้ยินอีกคนบ่นถึงมันหน่อยๆ
” เป็นคนที่เกิดและโตบนเกาะนี้เลย “
เขาตอบคำถามของมิตสึรุ ก่อนจะถือโอกาสถามกลับเพื่อนของเขาบ้าง
” นายล่ะ? ขอเดาว่าจากที่หลง.. คงมาจากที่อื่นรึเปล่านะ? “
เขาพูดชื่ออีกฝ่ายเป็นการทวนความจำ ก่อนจะพยักหน้า
“ ฉันอยู่ปี2 เหมือนกับนายเลย ”
“ แบบนี้ก็.. เป็นเพื่อนกัน? ”
เขาเอ่ยออกมาเบาๆขณะที่ก็เดินตามหลังอีกฝ่ายไปด้วย พลางยังคงมองสังเกตบรรยากาศรอบๆ ถึงแม้เขาจะไม่ได้กลัวเท่าไหร่นัก แต่อยู่ในที่ที่ไม่คุ้นอันตรายแบบไหนก็เกิดขึ้นได้เสมอ
เขาพูดชื่ออีกฝ่ายเป็นการทวนความจำ ก่อนจะพยักหน้า
“ ฉันอยู่ปี2 เหมือนกับนายเลย ”
“ แบบนี้ก็.. เป็นเพื่อนกัน? ”
เขาเอ่ยออกมาเบาๆขณะที่ก็เดินตามหลังอีกฝ่ายไปด้วย พลางยังคงมองสังเกตบรรยากาศรอบๆ ถึงแม้เขาจะไม่ได้กลัวเท่าไหร่นัก แต่อยู่ในที่ที่ไม่คุ้นอันตรายแบบไหนก็เกิดขึ้นได้เสมอ
เซย์อิจิคิดแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรที่เป็นการขัดอีกฝ่าย
เมื่ออีกคนลุกขึ้นยืนพลางเดินนำไปก่อนอย่างดูไม่เกรงกลัวอะไร เขาเองก็ยืนมองสักพักจนอีกฝ่ายชะงักฝีเท้าเข้าแล้วหันมาเรียกจึงค่อยๆตามไป
“ มาแล้ว ”
เขาเดินตามหลังอีกฝ่ายไปพลางมองเจ้าเหมียวในอ้อมแขนที่ดูสงบสุดๆ แต่แล้วเพื่อทำลายความเงียบ เขาจึงเอ่ยถามออกไป
“ ฉันนิชิโมริ เซย์อิจิ ”
“ นายล่ะ? ”
เซย์อิจิคิดแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรที่เป็นการขัดอีกฝ่าย
เมื่ออีกคนลุกขึ้นยืนพลางเดินนำไปก่อนอย่างดูไม่เกรงกลัวอะไร เขาเองก็ยืนมองสักพักจนอีกฝ่ายชะงักฝีเท้าเข้าแล้วหันมาเรียกจึงค่อยๆตามไป
“ มาแล้ว ”
เขาเดินตามหลังอีกฝ่ายไปพลางมองเจ้าเหมียวในอ้อมแขนที่ดูสงบสุดๆ แต่แล้วเพื่อทำลายความเงียบ เขาจึงเอ่ยถามออกไป
“ ฉันนิชิโมริ เซย์อิจิ ”
“ นายล่ะ? ”
เซย์อิจิพยักหน้าอย่างเข้าใจทุกอย่างที่อีกฝ่ายกำลังจะสื่อ
“ งั้นเราก็หลงมากันทั้งคู่.. งั้น ไปหาทางออกด้วยกันไหมครับ? “
” หรือถ้านายกลัว จะเดินตามหลังฉันก็ได้นะ? “
เขาพูดด้วยใบหน้านิ่งเฉยราวกับว่าไม่ได้รู้สึกหวาดระแวงหรือกลัวอะไรแม้กระทั่งสถานการณ์ในตอนนี้ก็ตาม ตอนนี้เขานึกถึงความรู้สึกอีกฝ่ายเสียมากกว่า
เซย์อิจิพยักหน้าอย่างเข้าใจทุกอย่างที่อีกฝ่ายกำลังจะสื่อ
“ งั้นเราก็หลงมากันทั้งคู่.. งั้น ไปหาทางออกด้วยกันไหมครับ? “
” หรือถ้านายกลัว จะเดินตามหลังฉันก็ได้นะ? “
เขาพูดด้วยใบหน้านิ่งเฉยราวกับว่าไม่ได้รู้สึกหวาดระแวงหรือกลัวอะไรแม้กระทั่งสถานการณ์ในตอนนี้ก็ตาม ตอนนี้เขานึกถึงความรู้สึกอีกฝ่ายเสียมากกว่า
เซย์อิจิรีบโค้งขอโทษอย่างไวเมื่อรู้ตัวว่าทำอีกฝ่ายตกใจ สายตาพลันทอดมองไปที่ศาลอย่างสงสัย แต่ไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับมัน
“ ทำไมถึงมีศาลอยู่ตรงนี้นะ? ”
เขาเอ่ยพึมพำก่อนจะก้มอุ้มเจ้าเหมียวของเขาที่ดันพามาโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้แถมยังเจอคนที่ไม่ได้รู้จักอีกนี่สิ
“ ปกตินายมาตรงนี้บ่อยงั้นหรอ? ”
เซย์อิจิรีบโค้งขอโทษอย่างไวเมื่อรู้ตัวว่าทำอีกฝ่ายตกใจ สายตาพลันทอดมองไปที่ศาลอย่างสงสัย แต่ไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับมัน
“ ทำไมถึงมีศาลอยู่ตรงนี้นะ? ”
เขาเอ่ยพึมพำก่อนจะก้มอุ้มเจ้าเหมียวของเขาที่ดันพามาโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้แถมยังเจอคนที่ไม่ได้รู้จักอีกนี่สิ
“ ปกตินายมาตรงนี้บ่อยงั้นหรอ? ”
ช่วงเวลาใกล้ที่แสงตะวันกำลังจะขึ้นจากขอบฟ้า เขานั้นชอบมีนิสัยตื่นเช้ามาเดินเล่นไปทั่วบนเกาะอยู่เพราะเจ้าแมวของเขา โมฟุโมฟุ ชอบออกมาเดินเล่นเสมอไม่ว่าเวลาไหนๆ
และใช่ เขาก็ต้องตามไปดูตลอด แต่แล้วฝีเท้าเจ้าตัวก็หยุดลงมองรอบๆเมื่อดันมาอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นตาเสียได้ จนกระทั่งพบกับใครคนหนึ่ง เลยถือโอกาสเดินไปทักทายเมื่ออีกคนกำลังไหว้บางสิ่ง
“ .. ทำอะไรครับ? ”
ช่วงเวลาใกล้ที่แสงตะวันกำลังจะขึ้นจากขอบฟ้า เขานั้นชอบมีนิสัยตื่นเช้ามาเดินเล่นไปทั่วบนเกาะอยู่เพราะเจ้าแมวของเขา โมฟุโมฟุ ชอบออกมาเดินเล่นเสมอไม่ว่าเวลาไหนๆ
และใช่ เขาก็ต้องตามไปดูตลอด แต่แล้วฝีเท้าเจ้าตัวก็หยุดลงมองรอบๆเมื่อดันมาอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นตาเสียได้ จนกระทั่งพบกับใครคนหนึ่ง เลยถือโอกาสเดินไปทักทายเมื่ออีกคนกำลังไหว้บางสิ่ง
“ .. ทำอะไรครับ? ”
เขาตอบเรียบๆ ก็ ถ้าเรื่องอาหารนั่นเป็นสิ่งที่เขาชอบทำประจำอยู่แล้ว เลยไม่มีปัญหาอะไร
เมื่ออีกฝ่ายทักเรื่องไปที่ห้องเรียนกัน เจ้าตัวก็ยันตัวเองลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังซายูคุงไปเงียบๆ พลางนึกในหัว
‘ เป็นคนที่แปลกจริงๆ ’
แต่ถึงอย่างนั้น สำหรับเซย์อิจิที่ได้เพื่อนใหม่มา นั่นก็น่ายินดีสำหรับเขามากทีเดียว
(จบโรลคับ ฮือ เอ็นดูซายูคุงมาก😭 ขอบคุณที่มาเล่นกันนะคับ🥺💖)
เขาตอบเรียบๆ ก็ ถ้าเรื่องอาหารนั่นเป็นสิ่งที่เขาชอบทำประจำอยู่แล้ว เลยไม่มีปัญหาอะไร
เมื่ออีกฝ่ายทักเรื่องไปที่ห้องเรียนกัน เจ้าตัวก็ยันตัวเองลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังซายูคุงไปเงียบๆ พลางนึกในหัว
‘ เป็นคนที่แปลกจริงๆ ’
แต่ถึงอย่างนั้น สำหรับเซย์อิจิที่ได้เพื่อนใหม่มา นั่นก็น่ายินดีสำหรับเขามากทีเดียว
(จบโรลคับ ฮือ เอ็นดูซายูคุงมาก😭 ขอบคุณที่มาเล่นกันนะคับ🥺💖)
ความคิดแรกของเซย์อิจิผุดขึ้นมาก่อนจะรีบสลัดมันออกไปเพราะดูเสียมารยาทแปลกๆ
แต่พออีกฝ่ายบอกมาว่าทานได้หมด เขาก็มองอีกฝ่ายค้างไว้ราวกับรู้ว่าอีกคนกำลังปิดบังอะไรไว้อยู่ พอได้รับคำตอบจริงๆมาเซย์อิจิก็พยักหน้ารับ
“ ไข่ม้วนสินะครับ? อืม ไว้ผมจะทำมาให้ลองนะซายูคุง อาจจะ.. แถมเมนูอื่นให้ลองด้วย ”
“ แค่.. อยากขอบคุณน่ะครับ ”
ความคิดแรกของเซย์อิจิผุดขึ้นมาก่อนจะรีบสลัดมันออกไปเพราะดูเสียมารยาทแปลกๆ
แต่พออีกฝ่ายบอกมาว่าทานได้หมด เขาก็มองอีกฝ่ายค้างไว้ราวกับรู้ว่าอีกคนกำลังปิดบังอะไรไว้อยู่ พอได้รับคำตอบจริงๆมาเซย์อิจิก็พยักหน้ารับ
“ ไข่ม้วนสินะครับ? อืม ไว้ผมจะทำมาให้ลองนะซายูคุง อาจจะ.. แถมเมนูอื่นให้ลองด้วย ”
“ แค่.. อยากขอบคุณน่ะครับ ”
“ อ๊ะ จริงด้วย ขอบคุณที่ช่วยพาออกมานะครับ เรื่อง.. ช่วยดูชื่อก็ด้วย “
เขามองไปที่คนร่างสูงสักพักก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออก
“ ซายูคุง ชอบทานอะไรหรอครับ? ”
เขาเอ่ยออกไปเพราะอยากจะทราบว่าอีกฝ่ายชอบทานอะไรกันแน่ อย่างน้อยด้วยฝีมือทำอาหารของเขาก็อยากจะตอบแทนคืนบ้างล่ะนะที่ช่วยในวันนี้
“ อ๊ะ จริงด้วย ขอบคุณที่ช่วยพาออกมานะครับ เรื่อง.. ช่วยดูชื่อก็ด้วย “
เขามองไปที่คนร่างสูงสักพักก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออก
“ ซายูคุง ชอบทานอะไรหรอครับ? ”
เขาเอ่ยออกไปเพราะอยากจะทราบว่าอีกฝ่ายชอบทานอะไรกันแน่ อย่างน้อยด้วยฝีมือทำอาหารของเขาก็อยากจะตอบแทนคืนบ้างล่ะนะที่ช่วยในวันนี้
แวบแรกที่ได้ยินทำเอาเซย์อิจิหน้าซีดไปชั่วพริบตา แต่พออีกฝ้ายบอกว่าล้อเล่นเขาก็เบาใจขึ้นมาหน่อย พอได้ยินว่าอยู่ห้องเดียวกันเจ้าตัวก็มองอีกฝ่ายตาไม่กระพริบ
ถึงไม่ได้แสดงออกอะไรแต่ลึกๆเขาดีใจที่เจอคนอยู่ห้องเดียวกันกับเขา
” พักก่อนก็ดีครับ.. แต่ขี่หลังผมว่า.. เอ่อ ไม่ดีมั้ง.. “
“ จะว่าไป นายชื่ออะไรหรอ? ”
เขาตัดสินใจถามชื่อออกไป ยังไงซะก็ต้องเจอกันบ่อยแน่ๆ
แวบแรกที่ได้ยินทำเอาเซย์อิจิหน้าซีดไปชั่วพริบตา แต่พออีกฝ้ายบอกว่าล้อเล่นเขาก็เบาใจขึ้นมาหน่อย พอได้ยินว่าอยู่ห้องเดียวกันเจ้าตัวก็มองอีกฝ่ายตาไม่กระพริบ
ถึงไม่ได้แสดงออกอะไรแต่ลึกๆเขาดีใจที่เจอคนอยู่ห้องเดียวกันกับเขา
” พักก่อนก็ดีครับ.. แต่ขี่หลังผมว่า.. เอ่อ ไม่ดีมั้ง.. “
“ จะว่าไป นายชื่ออะไรหรอ? ”
เขาตัดสินใจถามชื่อออกไป ยังไงซะก็ต้องเจอกันบ่อยแน่ๆ
เหมือนเซย์อิจิจะเริ่มเหม่อๆไปจนไม่ได้ฟังที่อีกฝ่ายพูด รู้ตัวอีกทีก็โดนจับพาออกมาจากฝูงชนเสียแล้ว
เมื่อบรรยากาศน่าอึดอัดหายไป เขาก็เริ่มกลับมามีสติอีกครั้ง แล้วดื่มน้ำที่อีกคนได้ให้มาช้าๆแล้วถอนหายใจ
“ ครับ ผมดีขึ้นแล้ว ”
“ แต่ว่า .. สรุปเมื่อกี้ผมอยู่ห้องไหนนะครับ? เอ่อ ขอโทษที่ไม่ได้ฟังครับ ”
เจ้าตัวก้มหน้าทำทีรู้สึกผิดอีกครั้ง ก็นะอีกฝ่ายทั้งช่วยดูชื่อแถมยังหาน้ำมาให้อีกเกรงใจแทบบ้าเลย
เหมือนเซย์อิจิจะเริ่มเหม่อๆไปจนไม่ได้ฟังที่อีกฝ่ายพูด รู้ตัวอีกทีก็โดนจับพาออกมาจากฝูงชนเสียแล้ว
เมื่อบรรยากาศน่าอึดอัดหายไป เขาก็เริ่มกลับมามีสติอีกครั้ง แล้วดื่มน้ำที่อีกคนได้ให้มาช้าๆแล้วถอนหายใจ
“ ครับ ผมดีขึ้นแล้ว ”
“ แต่ว่า .. สรุปเมื่อกี้ผมอยู่ห้องไหนนะครับ? เอ่อ ขอโทษที่ไม่ได้ฟังครับ ”
เจ้าตัวก้มหน้าทำทีรู้สึกผิดอีกครั้ง ก็นะอีกฝ่ายทั้งช่วยดูชื่อแถมยังหาน้ำมาให้อีกเกรงใจแทบบ้าเลย