" อา— อื้ม ไว้เจอกันนะคะ "

รู้ตัวอีกทีเธอก็โบกมือลาตามหลังชายหนุ่มที่เดินจากเธอไป

ถึงจะมีอะไรดูให้น่าเป็นห่วงอยู่บ้าง แต่ก็ดูเป็นคนล่ะนะ เธอคิดแบบนั้น

ก่อนที่เธอเองก็จะเดินออกไปจากตรงนี้เช่นกัน

( ตัดได้เลยนะคับ ขอบคุณที่เล่นด้วยกันฮะ 🥺 )

" เดินชมที่เกาะนี้งั้นหรอคะ ? "

เธอถามออกไปพร้อมเอียงพอเพียงเล็กน้อย ก่อนจะขยี้ที่ดวงตาของเธอเบา ๆ

เหมือนเห็นอะไรไม่รู้ระยิบระยับเลยแหะ

" ก็— ถ้าไม่ว่าอะไรก็ขอรบกวนด้วยละกันนะคะ "

ว่าแล้วก็โค้งตัวลงเล็กน้อย ถ้ามีใครพาเธอเดินสำรวจสักหน่อยก็ไม่แย่ล่ะนะ

ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเพียงเล็กน้อยเพื่อสแกนคิวอาร์โค้ดตรงหน้าเพื่อทำการแอดให้เรียบร้อย

" เรียบร้อยแล้วนะคะ "

" อะ— ใช่แล้วค่ะ ฉันพึ่งย้ายมาที่นี่ได้สัปดาห์กว่าเท่านั้นเอง "

" แล้วทางนั้นล่ะคะ ? อยู่ที่นี่มานานแล้วงั้นหรอ "

สายตาหรี่มองลงเล็กน้อย ดูยังไงคนตรงหน้าก็กำลังฝืนยิ้มอยู่เห็น ๆ แต่ในเมื่อเขาต้องการแบบนั้น เธอก็เลือกที่จะไม่ทักอะไรมากก็แล้วกัน

" อะ ถึงจะรู้อยู่แล้วก็เถอะ , ซากุราอิ อากาเนะ ห้อง 1-G ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ "

" แล้วก็— สนใจแลกช่องทางติดต่อไว้ไหมคะ ? ถ้าฉันเจอบัตรของคุณแล้วจะได้มาบอกได้น่ะค่ะ "

ปลายคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อย หลังจากชื่อของเธอถูกเรียกขึ้นมาทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักกัน

เธอรับบัตรนั้นมาไว้ในมือ ..ดูเหมือนว่าจะใช้จริงด้วยล่ะนะ

" อะ ใช่แล้วล่ะค่ะ "

" ขอบคุณนะคะ , แต่ว่า— โอเครึเปล่าคะนั่น ? "

ท่ามกลางความวุ่นวายที่มีไม่น้อย สายตาเรียบนิ่งได้คอยจับต้องไปยังกลุ่มฝูงคนที่มีให้หนาตา

" .. คะ ? "

แต่ถึงแบบนั้นใบหน้าของเธอก็ต้องหันกลับไปยังอีกทาง ในยามเมื่อด้านหลังของเธอถูกสะกิดเข้ามาพร้อมกับเสียงของคนที่เธอไม่รู้จัก

" มีอะไรงั้นหรอคะ ? "

แต่ว่า สีหน้าดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยแฮะ ?

เสียงในหัวได้แต่พร่ำคิดพรรณนา แค่จะรอคำตอบทำไมต้องทำท่าทางให้มากความด้วยนะ

แต่ช่างเถอะ ก็สมกับที่เป็นรุ่นพี่คนนี้ดีล่ะนะ

" .. อืมมมม เหมือนจะไม่มีล่ะนะคะ "

ว่าแล้วก็ยื่นกองบัตรนั้นกลับไปให้ยังคนตรงหน้า

ปลายคิ้วขมวดเข้าหากันด้วยความงุนงงปนด้วยความไม่พอใจนิดหน่อย

ดูเหมือนว่าจะยังไงเธอก็คงไม่มีวันเข้าใจคนคนนี้เลยล่ะนะ

" อื้ม— ทำเองแน่นอนสิคะ "

" .. ถ้าข้าวปั้นเกลือฉันยังทำไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วล่ะค่ะ "

" อ— เอ๊ะ ?? "

" .. รุ่นพี่ ! อย่าพูดคำที่ชวนเข้าใจผิดแบบนี้ออกมาหน้าตาเฉยได้ไหมคะ !? "

ใบหน้านวลขึ้นสีแดงไล่มาให้ได้เห็น ก่อนจะผละตัวเองถอยหลังออกมาเพียงเล็กน้อย แต่จะเป็นเพราะความเขินหรือความโกรธกันแน่..

แต่สำหรับเธอคงจะเป็นอย่างหลังมากกว่าล่ะนะ

" อย่าเอาฉันไปรวมกับคุณด้วยจะได้ไหมคะ "

พูดเสร็จปลายนิ้วก็ถูกขึ้นมาที่แว่นของเธอเล็กนัอย

" กฏระเบียบเป็นสิ่งแรกที่ต้องทำพายใต้หลังคาของสถานศึกษาแห่งนี้ "

" ถ้าอยากจะน่ารักก็ต้องเคารพกฏด้วยค่ะ แค่นี้ไม่เข้าใจรึไง "

หลังจากรับบัตรจำนวนไม่น้อยมาไว้ในมือ สิ่งของที่อยู่ภายใต้กรอบพลาสติกก็ถูกยื่นตามมาให้เธอติด ๆ ไม่ปล่อยให้ขาดช่วง

" ห— ห๊า !? "

สายตาเมื่อสังเกตุดูยังการ์ดตรงหน้าดี ๆ แล้ว เสียงร้องตกใจก็ได้ดังขึ้นมาอย่างไม่อาจปกปิดเอาไว้ได้

จากที่ดูแล้วมันคงมีราคาไม่น้อยเลย..

" ด เดี๋ยวก่อนสิ นี่มันดูแพงมากเลยไม่ใช่รึไง จะดีงั้นหรอคะ ? "

พูดไปก็ดันแว่นตัวเองขึ้นมาเล็กน้อย

" .. เป็นพรหมลิขิตที่ชวนให้ปวดหัวดีนะคะ "

ยิ่งฟังคำที่ผู้เป็นรุ่นพี่ของเธอพูดออกมาเธอก็ยิ่งเหนื่อยใจมากเท่านั้น

ดูนั่นสิ เหงื่อของเธอแอบตกมาเบา ๆ เลยล่ะ...

" ถ้างั้น— ฉันขอดูการ์ดที่มีหน้านักเรียนพวกนั้นอยู่หน่อยจะได้รึเปล่าคะ ? " เธอถามออกไปเผื่อจะมีบัตรของเธออยู่ในนั้นบ้างล่ะนะ

นิ่งเงียบไม่ตอบกลับอะไร มีแต่สีหน้าที่แสดงถึงความตกใจเบา ๆ จนสังเกตุเห็นได้ชัด

ที่อยู่ตรงหน้าเธอนี่ลูกหมารึไงกัน.. เธอได้แต่คิดอยู่แบบนั้นในพร้อมสายตาที่ไม่วางลง

" ..ขอบคุณนะคะ "

" แต่ว่า— ให้ฉันถือไว้แบบนี้มันลำบากนะคะ ได้โปรด ' หยิบ ' ไปทานเองด้วยค่ะ "

(ขอมาบวกนะครับ 🥺)

ภาพตรงหน้าชวนให้เธอรู้สึกอึ้งไม่น้อย ทิ้งไว้เหลือเพียงแต่ความเงียบที่ตอบกลับไปเท่านั้น

เป็นอีกครั้งที่เธอรู้สึกอายแทนรุ่นพี่คนนี้ล่ะนะ..

" .. ทำแบบนี้คนจะเข้าใจผิดเอาได้รู้ไหมคะรุ่นพี่ "

" แถมครึ่งหนึ่งที่ให้ดูนี่เหมือนจะมีอย่างอื่นนอกจากบัตรอยู่ด้วยนะคะ.. "

สายตามองด้วยความหน่ายใจ หลังจากสิ้นเสียงเรียกสดใสตรงหน้าก็ทิ้งไว้เพียงแค่ความเงียบชั่วครู่ตอบกลับไปเท่านั้น

" .... "

" โดนทำโทษอยู่แต่ดูยังไม่สำนึกเลยนะคะ "