(ทรงคูลทุกสไตล์)

(จี้จุดมากคับอ่ย55555)

(ว่าไปนั่น ขอให้คู่แข่งหายเจ็บหลังเร็วๆน้า)

“อยากเห็นภาพถ่ายมากขนาดเลย? ภาพไม่สวยเท่าไรหรอก”

เธอพูดประชดตัวเองพร้อมกดดูรูปภาพที่ถ่ายไว้อย่างช้าๆ

เธอพูดแง่ลบๆกับตัวเองจนเหมือนเป็นสันดานของตัวเองไปแล้ว ต่างกับคนตรงหน้าที่ดูยิ้มสดใสจนรู้สึกแสบตาในบางที

“ก็จริงอย่างที่นายพูดไม่งั้นกล้องคงไม่เกิดมาให้ใช้ว่าไง“

”บันทึกสิ่งดีไม่ก็ภาพวิญญาณงี้?“

“กล้องแอคชั่น?”

เธอพูดด้วยว่าสงสัยสำหรับคนที่ยังไม่เคยเห็นนับว่าแปลกตาอยู่แต่ก็ไม่แสดงสีหน้าอะไรไปมากมาย

“แลดูเตรียมพร้อมมาดีนะ จะเริ่มถ่ายรึยังล่ะ?”

“ฉันอาจเดินถ่ายเป็นเพื่อนด้วยสักพักก่อนจะกลับ ถ้าเธอโอเค”

เธอกล่าวอย่างเรียบๆ

ซายะอ่านท่าทางอีกฝ่ายออกจึงส่ายหน้าเบาๆแทน

“ขอบคุณสำหรับความหวังดี แต่ฉันไม่ชอบโดนถ่ายเท่าไร”

“ฉันอยากถ่ายบรรยายกาศเงียบๆมากกว่าไปมีส่วนร่วมกับมันหรอกนะ….อีกสักพักคงจะกลับแล้วล่ะ”

“คุณฟุยุกิจะไปเดินงานรึเปล่า ฉันไม่ได้กวนเวลางานใช่ไหม?”

เธอเบิกตาขึ้นเล็กน้อยกับคำถามอีกอีกฝ่าย เธอเลยบอกพร้อมเปิดเช็ครูปภาพที่ถ่ายมาก่อนหน้านั้น

“ได้ไม่เยอะหรอก ภาพในงาน2-3รูป รูปดอกไฟและก็…”

เธอยืนนิ่งไปสักพักก่อนจะพูดต่อ

“รูปเฟดดำ นิ้วฉันคงไปโดนกล้องพอดี”

(ขอมาปักๆก่อนนะคับ🙏)

(เป่าก้อนเค้กปุปุ)

(ซายะมึนหัวละ เอาเป็นว่าขอบคุณที่มาแฮปๆนะะ)

(/จิกตัวไปเข้าบาร์)

(อ้าว ไม่ใช่ว่ายืนจ้อกอยู่รึไหน….แล้วทำไมมาโยนงานให้ฉัน/เท้าเอว)

(ตายแล้วเป็นบาร์เทนเดอร์เหมือนกันเลยย)

(แล้วก็ค่ตเท่สุดๆ)

(โดนเส้นมาก เดี๋ยวมาซ้ำเติม5555555)

(แวะมาแจมหนา)

"แมลง?"

เธอหลือบตาจ้องมองสีหน้าอีกฝ่ายด้วยท่าทีเย็นชา

"ถ้าเป็นแมลงจริงๆแค่ไล่มันไม่ก็ตบเบาๆมันก็สิ้นแล้วนี่?"

"เล่นตบบ้องหูขนาดนั้นหูยังดีอยู่ไหม?"

(เปื้อนไปหมดแล้วเดี๋ยวหาผ้ามาเช็ดหัวให้ก็ได้)