(ขอโทษที่แม่มันเลว แม่คนนี้มันชั่วเอง)

“ไม่ได้.. ยังไงก็ไม่ได้” แม้จะชั่งใจหนักมากแต่ศักดิ์ศรีชนะ

( นามิคุง : /งั่มมือ ดุม้าก )

(นามิอาจจะไม่สมยอม แต่ไม่เปนไรค่ะ เดี๋ยวเค้าบีบคอนามิคุงมาให้คคถ่ายเอง)

น่ากลัวเหมือนเคยเลยแหะ.. แม้ว่าอีกฝ่ายจะใส่ชุดน่ารักอยู่ก็ตาม เขาก็ยังไม่ชินกับสายตาเย็นชาของรุ่นพี่อิซุมิสักที

“ จริงด้วย ผมของผมยาวอยู่แล้วเลยไม่ต้องใส่ มันคงไม่ต่างจากเดิมมาก ” เหงื่อแตกพอพูดถึงการ์ดตัวเอง หาไม่เจอก็ดีแล้วนะ()

” แต่รุ่นพี่ใส่แล้วก็ดูโอเคนะครับ แปลกตาดี “
เมื่อเดาอารมณ์อีกฝ่ายไม่ถูกจึงพูดชมออกไปแบบไม่ทันได้คิดดี ๆ

อยู่ในภาวะกระอักกระอ่วนขั้นสุดที่มีผู้หญิงมาขอถ่ายรูปในสภาพนี้ แถมยังตาปิ๊งๆ..

” ม.. ไม่ได้ เมดชมรมนี้ถ่ายรูปด้วยไม่ได้นะ “
แน่นอนว่าที่จริงแล้วถ่ายได้ถ้าสมยอม เขาแค่กุเรื่องขึ้นมาเอาตัวรอด /เหงื่อแตกพลั่กเพราะพยายามโกหก

/วิ่งไล่เอาไม้เคนโด้ฟาด กลับมานะ !!!!

(ขอบวกสั้นๆนะคะ เมดผมแดงสุดยอด😭❤️ รูปนี้ทั้งโรงเรียนสมควรได้ชื่นชม )

/กลับมานั่งพักแล้วเจอรุ่นพี่นั่งพักอยู่เลยชะงักไป เห็นอีกฝ่ายกำลังถืออะไรอยู่ด้วย

“ รุ่นพี่อิซุมิ? ดูอะไรอยู่เหรอ” เห็นแล้วเกือบจำไม่ได้เพราะวิกผม

(ก้มาสิคะ)

“ อือ เจอกันที่ห้อง” รับคำบาแล้วโบกมือเบาๆก่อนจะกลับไปทำกิจกรรมชมรมต่อ

(หึหึหึ ซาบซึ้งสิคะที่ยอมเล่นด้วย(???) แต่ถ้าคุองคุงยอมแพ้แต่แรกก็คงสั้นกว่านี้เหมือนกันนะคะ 55555 คนละหมัด)

นั่งรุ่นน้องในชมรมขยันโปรโมทด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

"นายขยันดีนะทั้งที่ใส่ชุดนั้นแท้ ๆ"

พูดไม่ดูสภาพตัวเองเลยสักนิด-

( ไม่ใช่นามิ จำผิดแล้ว )