(เสมไป๊!!)

" พี่สาว－！"

พออีกคนเดินมาเขาก็เปลี่ยนท่าทีเป็นร่าเริงทันที

" ตามหาบัตรอยู่เหรอ ตามหาอยู่รึเปล่า? "

ถามอย่างพิรี้พิไร

" ผมรู้สึกคุ้นหน้าพี่สาวอย่างบอกไม่ถูกー "

เขายกบัตรในมือทั้งสี่ใบขึ้นมาดูโดยหันหน้าบัตรเข้าตัวเอง พลางสลับมองกับอีกคนก่อนจะพยักน้า หงึกๆ

"!?"

"อ...เอ๊ มีบัตรนายด้วยเหรอ ไม่ยักเห็นเลยนะ~"

คนโกหกเลิ่กลั่ก หลบตามองฟ้า

" ช่างเถอะน่า อย่าคิดมากเลย "

" ไปหาอะไรกินกันดีกว่า－！"

ว่าพลางรีบเดินไปยังโรงอาหารก่อนแล้ว!

(สามารถโรลจบรูทได้เลยนะครับ ขอบคุณที่มาช่วยกันหาบัตรครับ เย้ 👊)

"ผมพูดใส่นายนั่นแหละ ไม่เอาแล้วเหรอผ้าเช็ดหน้านี่น่ะ"

ชี้

"ยังไงภารโรงก็ต้องมาเก็บไปทิ้ง ผมเก็บให้แทนเลยได้มั้ย?"

เขาพูดหยอกพร้อมทำท่าจะเก็บดีไม่เก็บดี ก็พอรู้ว่าหมอนี่จริงจังกับอะไรแบบนี้ แต่ก็อดหยอกไม่ได้

หันไปดูที่พื้น..

พอเห็นบัตรตัวเองเจ้าตัวก็ไม่เอาอะไรแล้ว

" ว้ากกก บัตรผม!! ข้าวเที่ยง!! แค่นี้ก็ไม่อดตายแล้ว－！！"

เจ้าตัวดีใจโยนบัตรใบอื่นๆทิ้งไปทั้งหมด

...

!?

(ได้เสมอครับรุ่นพี่!✨)

"อะไรกัน―"

"อดแกล้งนายเลยสิแบบนี้"

ไหล่ตก พลางเผยบัตรนักเรียนในมือที่ไม่มีของคนตรงหน้าเลย

" ถ้าบัตรมันตกลงมาจากฟ้าได้เลยก็คงดี "

ตอนแรกจะอิดออดแต่พอได้ยินคำว่า..

" เลี้ยงด้วยเหรอ!? " ตาลุกวาว

" เอาโคล่าครับ ไม่ก็น้ำซ่าๆ "

รีบตอบทันควัน

"โชคดีจังเลยน้า..."

พูดแล้วก็คอตก

"โฮริ นางุโมะ ปี 2 ห้อง D-- "

"อ.. เอ๊ะ! รุ่นพี่เหรอ!?"

"ช่วยผมหาบัตรหน่อยสิ..."

พูดด้วยท่าทางที่ท้อแท้สุดๆ

"นั่นสิน้า"

"ปีที่แล้วก็กันวุ่นวายสุดๆ"

"แต่ทำบัตรใหม่ก็ไม่ไหว... ต้องอดข้าวไปอีกกี่มื้อเชียว" นับนิ้วพลางโอดครวญ

"อ๊ะ จะว่าไปー"

"คิดว่ามีบัตรของนายมั้ย!?"

เขากางบัตร 4 ใบให้ตรงหน้าเหมือนหาอะไรเล่นระหว่างพัก ( ให้นางุโมะสุ่ม/กำหนดเองได้เลยคับ! )

ชะเง้อมองคนที่เข้ามานั่งข้างๆ

"อืม― เหนื่อยสิ ข้าวเช้ากินไปนิดเดียวเอง "

" กะว่าจะมาหวังพึ่งข้าวเที่ยงฟรีแท้ๆเชียว " ว่าพลางหัวเราะ

"หาเจอแล้วเหรอ?"

เขาส่ายบัตรในมือเป็นเชิงถาม

(ได้เลยครับ！/)

พอได้ยินก็ส่ายหน้าตอบรับ

"ยังเลย เจอตั้ง 4 ใบแต่ก็ไม่ใช่ของตัวเองเลยสักใบนี่สิ"

เขาคลี่บัตรในมือออกมา แต่หันหลังบัตรให้

"โนโรชิคุงเจอรึยัง? ถ้ายังหาไม่เจอแบบนี้ เที่ยงนี้น่าจะลำบากแย่เลยเนอะ― "

" ― " มองหน้าอีกคน

" ยังไม่ได้ลองซักหน่อย จะรู้ได้ยังไง "

ตอบเสียงเบาพอรับมุกที่อีกคนส่งมา ก่อนจะนั่งยองๆข้างๆอีกคน

" เจ้านี่ตายเหรอ? ไม่เอาแล้ว? " ชี้ผ้าเช็ดหน้า

(มาบวกครับ!)

" โย่! "

เขาเดินเข้ามาพร้อมกองบัตรนักเรียนในมือที่ไปรวบรวมมาได้แต่กลับไม่มีของตัวเองเลย

"คิจิดะคุงทำอะไรอยู่เอ่ย―"

พอเห็นรูมเมทกำลังนั่งสวดอะไรบางอย่างก็ได้แต่มองผ้าเช็ดหน้าสลับกับหน้าของอีกฝ่าย

"..."