เธอจับมืออีกคนโบกไปมาพักใหญ่จึงปล่อย
"งั้นแยกกันตรงนี้นะ ขอบใจมาก!"
เธอจับมืออีกคนโบกไปมาพักใหญ่จึงปล่อย
"งั้นแยกกันตรงนี้นะ ขอบใจมาก!"
กอดสักพักถึงปล่อยแล้วมายืนคุยปกติ
"ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะ ให้เลี้ยงข้าวไหม?"
กอดสักพักถึงปล่อยแล้วมายืนคุยปกติ
"ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะ ให้เลี้ยงข้าวไหม?"
แปลกใจที่สลับกันแบบนี้แต่ได้กลับมาก็ดี เธอสวมกอดเพื่อนสาวกระโดดไปมายิ้มร่าพอใจ
"ขอบใจนะ!"
แปลกใจที่สลับกันแบบนี้แต่ได้กลับมาก็ดี เธอสวมกอดเพื่อนสาวกระโดดไปมายิ้มร่าพอใจ
"ขอบใจนะ!"
เธอไม่คิดว่ามันจะมีหรอกแต่ไปดูก็ไม่เสียหาย เธอเดินหามาเยอะแล้วถ้าไม่มีก็แค่รอเวลาผีลักซ่อนเอามาคืนไม่ก็ทำใหม่
"ไปดูกัน"
[ไม่เป็นไรเลยค่ะ เราเข้าใจจจ]
เธอไม่คิดว่ามันจะมีหรอกแต่ไปดูก็ไม่เสียหาย เธอเดินหามาเยอะแล้วถ้าไม่มีก็แค่รอเวลาผีลักซ่อนเอามาคืนไม่ก็ทำใหม่
"ไปดูกัน"
[ไม่เป็นไรเลยค่ะ เราเข้าใจจจ]
เธอตรงไปใต้โต๊ะตัวเอง ค้นอยู่นานก่อนจะเจอบัตรนักเรียนอยู่จริงๆ
"ของเธอน่ะ"
เธอตรงไปใต้โต๊ะตัวเอง ค้นอยู่นานก่อนจะเจอบัตรนักเรียนอยู่จริงๆ
"ของเธอน่ะ"
จูงมือเดินเตาะแตะไปที่ห้อง แน่นอนว่าไม่มีคน
จูงมือเดินเตาะแตะไปที่ห้อง แน่นอนว่าไม่มีคน
แต่น่าเสียที่บ้านเธอห้ามเลี้ยงสัตว์มีขน
"แล้ว หาบัตรเจอไหม?"
แต่น่าเสียที่บ้านเธอห้ามเลี้ยงสัตว์มีขน
"แล้ว หาบัตรเจอไหม?"
นอนแล้วบัตรช่างมัน เดี๋ยวก็เจอ
[เย่ะะ ยั่วมือมากกกก]
นอนแล้วบัตรช่างมัน เดี๋ยวก็เจอ
[เย่ะะ ยั่วมือมากกกก]
เธอพยายามไม่พูดเรื่องที่บ้านเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว และเธอกับแม่ก็ไม่ได้เกลียดอะไรกันนถึงขั้นต้องพูดลับหลัง
"ชีวิตมีสีสันดีหนิ"
"ไหนเมื่อกี้บอกเดี๋ยวเสื้อเปื้อน?"
ถามไปงั้นแหละเธอล้มตัวลงนอนก่อนแล้ว
เธอพยายามไม่พูดเรื่องที่บ้านเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว และเธอกับแม่ก็ไม่ได้เกลียดอะไรกันนถึงขั้นต้องพูดลับหลัง
"ชีวิตมีสีสันดีหนิ"
"ไหนเมื่อกี้บอกเดี๋ยวเสื้อเปื้อน?"
ถามไปงั้นแหละเธอล้มตัวลงนอนก่อนแล้ว
แต่ปีนี้เปลี่ยนห้องคงไปที่โต๊ะเดิมไม่ได้
แต่ปีนี้เปลี่ยนห้องคงไปที่โต๊ะเดิมไม่ได้
นึกย้อนไปตัวเธอเองก็จัดหน้าเต็มเพื่อให้สวยๆ ถึงจะโดนสั่งให้ถอดเครื่องประดับก็เถอะ
"แล้ว..อันนั้นของใคร?"
เธอชี้ไปที่กำแพง
นึกย้อนไปตัวเธอเองก็จัดหน้าเต็มเพื่อให้สวยๆ ถึงจะโดนสั่งให้ถอดเครื่องประดับก็เถอะ
"แล้ว..อันนั้นของใคร?"
เธอชี้ไปที่กำแพง
เธอกล่าวไปก็หยักไหล่ไปก่อนหันไปหาอีกคน
"ฉันอยู่ปี 2 ปีก่อนโดนพักการเรียนไง"
ดันก่อเรื่องไว้ใหญ่โตเลยตอนนั้น
"แล้วจะทำอะไรต่อ?"
เธอกล่าวไปก็หยักไหล่ไปก่อนหันไปหาอีกคน
"ฉันอยู่ปี 2 ปีก่อนโดนพักการเรียนไง"
ดันก่อเรื่องไว้ใหญ่โตเลยตอนนั้น
"แล้วจะทำอะไรต่อ?"
แต่ก็เดินมั่วแหละ ไม่รู้ต้องหาตรงไหน
แต่ก็เดินมั่วแหละ ไม่รู้ต้องหาตรงไหน
ขยับลูบหลังมัน หาที่นั่งเล่นเลย
"โยชิวาอิ มุย เรียกมุยก็ได้ อยู่ปี 2"
เธอว่าพร้อมยิ้มกว้างโชว์ฟันเขี้ยว
ขยับลูบหลังมัน หาที่นั่งเล่นเลย
"โยชิวาอิ มุย เรียกมุยก็ได้ อยู่ปี 2"
เธอว่าพร้อมยิ้มกว้างโชว์ฟันเขี้ยว
เธอกล่าวราวกับมันเคยเกิดขึ้นมาแล้วเป็นสิบๆครั้ง
"เดี๋ยวลองให้ พอดีต้องอยู่ต่ออาะนะ"
เธอกล่าวราวกับมันเคยเกิดขึ้นมาแล้วเป็นสิบๆครั้ง
"เดี๋ยวลองให้ พอดีต้องอยู่ต่ออาะนะ"