ชายหนุ่มได้มาที่นี่กับน้องชายของตนโดยหวังว่าจะเยี่ยมเยียนเด็กๆในวันพักผ่อนและซื้อเครื่องดื่มซักแก้วนอกเวลางาน

ก่อนที่ดวงตาจะเบิกตากว้างแล้ววิ่งตรงเข้าไปในร้านอย่างรีบร้อน

" โทคุดะซัง!!? "

มองซ้ายมองขวา

" หนู เจ็บตรงไหนรึเปล่า!?-"

ก่อนจะเข้าไปดูอาการเด็กหนุ่มที่เห็นด้วยความเป็นห่วง

(+)
@thk-tanjun.bsky.social

" ถึงแบบนั้นก็เถอะ "

" ผมจะทำงานให้เต็มที่เพื่อเป็นการตอบแทนแล้วกันนะครับ "

เขาเองก็อุ้มเจ้าคุโมะพร้อมใช้มือหนาลูบๆหยำๆมันเบาๆในจุดที่มันชอบ

" จะว่าไปแล้ว คุณได้คุโมะมาจากที่ไหนเหรอครับ? "

" อยู่กับมันตั้งแต่ยังเด็กเลยรึเปล่า? "

เพทๆๆเจ้าคุโมะด้วยความเอ็นดู... น่ารักจริงๆเลยน้า

" ขอบคุณมากครับโทคุดะซัง "
" คุณนี่ใจดีเสมอเลย "

ว่าแล้วก็ค่อยๆอุ้มหมาน้อยปุกปุยขึ้นมาเล่นด้วย

" -ขออภัยที่ทำให้ตกใจ "

" ไม่รบกวนเลยครับ "

เขามองไปยังทางข้างหน้าด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างตึง เหมือนกับตัวเขาในเวลาปกติ

" ไปกันหลายคนคงอุ่นใจกว่า "

ที่จะส่งด้วยตัวคนเดียวด้วยเส้นทางแบบนั้น

" ค่อยๆหายใจ ฮึบ แล้วเดินไปพร้อมกันนะครับ "

"ขอบคุณที่ช่วยพาเขามาส่งนะครับโทคุดะซัง"

"ดึกดื่นป่านนี้ ยิ่งเด็กอยู่ อยู่คนเดียวข้างนอกมันอันตราย "

เขาก้มหัวให้อีกฝ่าย ก่อนจะเงยขึ้นมา พลางมองน้องชายของตนเองโดยยังไม่เชื่อสนิทใจ

" ยังไงก็อย่าลืมพักผ่อนด้วยนะครับราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้า "

(+)

" ผมทำงานที่ร้านสะดวกซื้อกะดึกน่ะครับ... พอดีว่าพึ่งเลิกงาน "

เขาอธิบาย พลางมองน้องชายตัวเองหน้าเหนื่อยๆ

" ส่วนเขาเป็นน้องชายผมเอง "

...

" เขาไปทำอะไรมาเหรอครับ โทคุดะซัง? "

เขาเอ่ยถามอีกฝ่าย

(+)

" ริวซากิซัง "

ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาคุณจากด้านหลัง

ตอนแรกก็กะจะมาทักทาย แต่เห็นมืออีกฝ่ายกำลังสั่นอยู่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

" ไปด้วยกันมั้ยครับ? "

ไม่นานนัก มีชายหนุ่มที่คุ้นเคยดีในชุดพนักงานร้านสะดวกซื้อหน้าตาเหนื่อยๆ เดินขึ้นบันไดตามหลังมา

เขาหยุดลงมองพวกคุณทั้งสอง

" โทคุดะซัง? "
" ทันจุน? "

เหมือนต้องการคำอธิบายว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ทำไมน้องชายของตนถึงมาอยู่ข้างนอกตอนดึกดื่น แล้วทำไมถึงมีคุณมาอยู่หน้าห้องด้วย

" ฮะๆได้เลยครับ คุโมะนี่ล่ะก็- "

เขาย่อตัวลงไปลูบหัวเจ้าก้อนเมฆปุกปุยด้วยความเอ็นดู

" วันนี้ก็เป็นเด็กดีนะ "

เขาว่ากับคุโมะด้วยเสียงอ่อนต่างจากโทนปกติ

" ก่อนเริ่มงาน โทคุดะซังพอจะมีเครื่องดื่มอะไรแนะนำมั้ยครับ?-"

ปิดปากหาว

" พอดีว่าเมื่อคืน ผมนอนไม่ค่อยหลับน่ะ "

(มาปักไว้ก่อนคับ)

ว่าแล้วเขาก็ลองทานในทันที

" รสชาติดีหนึบหนับมากเลยครับ ไว้จะกลับมาอุดหนุนนะครับ "

เขาผงกหัว ก่อนจะวิ่งเหยาะออกไป

(ฮื่อ น้องๆน่ารักมากเลยค่ะ ขอบคุณเช่นกันนะคะ🥺😭🤲💕💕)

" ครับ จะพยายามเต็มที่ครับโทคุดะซัง "

เขาที่หน้าดูตึงๆตลอดเวลาพยายามยิ้มตอบรับความเป็นมิตรให้อีกฝ่ายกลับ

เหมือนเขาจะเคารพอีกฝ่ายในฐานะผู้ว่าจ้างล่ะนะเลยเรียกซะเต็มยศเลย

ก่อนจะกวาดสายตามองหาพนักงานสี่ขาภายในร้าน

(มาบวกรูทช่วงเช้านะคะ🥺)

เขาเปิดประตูเข้ามาในร้าน

เป็นธรรมดาที่ต้องเข้ามาเตรียมตัวก่อนเวลาในฐานะพนักงานกะเที่ยง

" สวัสดีครับโทคุดะซัง "
" วันนี้เองก็ฝากตัวอีกวันด้วยนะครับ "

เขาวิ่งออกกำลังยามเช้าผ่านมาบริเวณนี้พอดี เมื่อได้ยินเสียงทักทายจึงหยุดวิ่ง

" อ่ะ- อรุณสวัสดิ์ครับ "

" ให้ผมเหรอ? ขอบคุณมากเลยครับ "

เขาค้อมหัวรับมาอย่างสุภาพ