"ดีสิครับ!"

"รุ่นพี่หาตรงไหนไปบ้างแล้ว ผมหาพวกพุ่มไม้จากฝั่งนู้นมาไม่เจอของใครเลย"

ขณะพูดก็เก็บบัตรของตัวเองเข้ากระเป๋า จะได้ไม่หายอีกรอบ

"จริงสิ ผมคาคุนากะ มาซาฮิโกะ ฝากตัวด้วยนะครับ"

ห้อง 2-A

หันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของฝ่ามือบนบ่า เลิกคิ้วให้กับคำถามก่อนเพ่งมองบัตรในมืออีกคน

"เอ๊ะ—"

"หยาา นั่นบัตรผมนี่!"

"ขอบคุณนะครับ ผมหาตั้งนาน"

รับมาด้วยท่าทีนอบน้อมแต่เมื่อสังเกตเห็นเศษใบไม้บนศีรษะก็หลุดยิ้มออกมาก่อนทำท่าชี้พอให้อีกคนรู้ตัว

"รุ่นพี่ยังไม่เจอของตัวเองใช่มั้ยครับ"

"ผมช่วยหามั้ย"

( ฮือๆๆๆ น่ารักที่สุด /จุ้บเหม่ง /อม )

( โอ้ ดิฉันเห็นเทวดาตัวน้อย มายลิตเติลเทนชิ🤲🏻🤲🏻 )

( มาเมะจาง เบบิ้🤲🏻💗 )