" ... "

คาตามิมองเรย์จิ เรย์จิมองคาตามิ เรามองกันและกัน คาตามิก้มมองรองเท้าข้างสุดท้ายในตอนนี้

" ... มาครับ "

เขารับรองเท้ามาก่อนจะเริ่มง้างแขนเล็งดีๆ

* ฟิ้วววว *

* ตุ้บ *

" อ้ะ ... "

รองเท้าขึ้นไปซ้อนกันพอดิบพอดี ... สองพี่น้องเท้าเปล่าทั้งคู่ ...

" เรย์จิ ... พี่ ... "

" ขอโทษนะ ... "

หันมาพนมมือไหว้รุ่นน้องแล้วยกสะท่วมหัวอย่างรู้สึกผิด

คาตามิยืนลุ้นอยู่ก็ต้องชะงักไปตามๆกัน แหงนหน้าเงยมองรองเท้าสามข้างที่ติดอยู่บนต้นไม้อย่างสิ้นหวัง

" ... ยังเหลืออีกข้างนึง ... "

เขาค่อยๆหันมามองคนน้องพร้อมกับเม้มริมฝีปากของตนเอง

" ... ปา ... ต่อมั้ย ... เผื่อเราไม่ต้องปีน ... "

" ครับ -! "

เขาขานรับแล้วกระโดดลงไปหารูมเมทตัวเอง อย่างน้อยก็รู้มือกันระดับหนึ่งเลยไม่เจ็บตัว คาตามิกอดหมับเข้าที่คอของเพื่อนแล้วปล่อยยามที่ถูกพื้น

" ขอบคุณนะโคกะ ขอบคุณนะ~ "

โดดหยองแหยงไปมารอบตัวเพื่อนด้วยความดีใจ

" ฮือ ... ขอบคุณครับคุณพ่อ ... "

เขาก้มหัวให้อีกฝ่ายก่อนที่จะเริ่มหันไปปีนต้นไม้อย่างทุลักทุเล

จับพลาดบ้างเหยียบพลาดบ้างเกือบตกอยู่หลายครั้ง สุดท้ายก็ตะกายขึ้นไปจนถึงด้านบน

" โคกะะะะะ ... "

" พร้อมรับรึยังงง "

" ... "

จู่ก็ขาดความมั่นใจ กำลังจะยื่นมือออกไปรับแต่ก็ชักกลับมา

" ... พี่ .. พี่กลัวว่าจะปาติด ... "

ไม่รู้จะบอกยังไง ก็เลยมองๆก้มๆขอร้องให้น้องเป็นคนปาเอง

" ครับ - ... "

คาตามิขานรับ รีบใช้ไม้เขี่ยรองเท้าให้ร่วงลงมา ค่อนข้างห่างจากทั้งสองไปมากเพราะกลัวจะตกลงมาโดนอีกฝ่าย

ตุ้บ

" ฮา - ได้แล้วครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจริงๆ "

คาตามิจับไว้พลางกล่าวขอบคุณรอให้อีกฝ่ายย่อลงก่อนถึงค่อยลง

" ... "

" พี่ ... ยืมรองเท้าหน่อยได้มั้ย ... จะปาใส่ให้มันตกลงมา ... "

เขาเอ่ยขออย่างตรงไปตรงมา พยักหน้าแล้วก้มให้รุ่นน้องเบาๆ

" ... ขอร้อง ... นะครับ ... "

สภาพเท้าเปล่า มีแต่ถุงเท้า

" ขอ- .. ขออนุญาตนะครับ ... "

เขาก้มหัวอีกครั้ง ค่อยๆขยับตัวขึ้นไปขี่คอชายอีกคน

รู้จักก็ไม่รู้จัก ยังช่วยขนาดนี้ ... ต้องตอบแทนบ้างแล้ว ..

" ครับ ... ขึ้นแล้วครับ ... อา - ซ้ายนิดนึงได้มั้ยครับ ... "

เริ่มขยับมือดันไม้ขึ้นมาเขี่ยรองเท้าด้านบน

( เป็นอะไรไป )

“ … “

“ ผมขี่คอคุณได้มั้ยครับ … แบบว่า … อีกนิดนึงไม้มันจะถึงแล้ว .. ”

ก้มหน้าหงุงกุมมือตัวเอง เรียวนิ้วปาดวนขึ้นลงด้วยความกังวล

( โอ้ยน่ารัก555555555 )

" ฮา ... เข้าใจแล้วครับ "

เขาพยักหน้าเบาๆพร้อมกับผลิยิ้มก้มหัวขอบคุณน้องสาวตรงหน้าอีกครั้ง

" ขอบคุณอีกครั้งนะครับรุยจัง "

" ไหนๆแล้ว ไปหาอะไรกันกันต่อมั้ยครับ ? "

"- ... "

คาตามิออกแรงดันตัวเองขึ้นไปพร้อมกับประคองคนน้องที่อยู่บนคอไปด้วย พยายามไม่ล่วงล้ำจับขาเลยประคองไว้แค่ที่หัวเข่า

ขยับเดินหน้าถอยหลังเบี่ยงซ้ายขวาอยู่พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงรองเท้าตกลงมา

" !! รุยจังเก่งมากๆ ... ค่อยๆลงนะ .. "

ว่าจบจึงย่ตัวลง ประคองคนบนคอไม่ให้ร่วงลงมาเสียก่อนจะถึงพื้น ปลอดภัยทั้งคู่ ตนเดินไปหยิบรองเท้ามาให้คนน้องและสวมใส่

"ขอบคุณมากนะรุยจัง"

" เดี๋ยวพี่ให้รุยจีงขี่คอ แล้วรุยจังก็เขี่ยรองเท้าพวกเราลงมานะ "

" ทั้งสองคู่เลยนะรุยจัง ... "

หรี่ตาลงรีบวิ่งเท้าเปล่าออกไปหาไม้ ความยาวมันเกือบสองเมตรได้ วิ่งโร่กลับมาหาแล้วยื่นไม้ให้ถือพร้อมๆกับย่อตัวลง

" ถ้าล่วงเกินพี่ขอโทษนะรุยจัง แต่ถ้าเราไม่ต่อตัวแบบนี้ ... "

" คงได้เท้าเปล่ากลับหอกันแน่ๆ ... "

(*T^T)

" ... "

คาตามิทำหน้าหยึ๋ยเล็กน้อยก่อนจะคิดหาวิธีเอารองเท้าทั้งสองคู่ลงมา

" ... ถ้าพี่ดันรุยจังขึ้นไป ... ไม่ได้ ... อันตรายเกิน ... "

หรี่ตาขมวดคิ้ว อย่างไรก็ตามเดินไปเก็บบัตรนักเรียนสะก่อน เมื่อพลิกดูก็พบว่าไม่ใช่ของตนเองจึงถอนหายใจจนไหล่ห่อ

" ... รุยจัง ถ้าเราหาอะไรมาเขี่ยรองเท้าลงมาจะได้มั้ยนะ ... "

" ... "

ตัวของคาตามิยืนเท้าเปล่า เหม่อขึ้นไปมองรองเท้าที่ค้างเติ่งอยู่บนนั้น

" ... อา ... น้องครับ ... "

รู้สึกเหมือนมีคนมายืนมองจึงหันไปหาก็พบว่ามีอยู่จริงๆ เดชะบุญที่ตอนนี้ยังกลางวันแสกๆ

ออกปากเรียกพร้อมกับกวักมือสองสามครั้งเพื่อขอความช่วยเหลือ

" โคกะะะะะ แต่ว่า ฟืด แต่ว่า - ... "

พอเพื่อนพูดแบบนั้นก็รู้สึกกลัวขึ้นมา อาการขี้แงก็ออก รีบเข้ามาจับแขนเพื่อนที่สูงหว่าเขย่าไปมา ใบหน้าบู้บี้เบ้ปากกลัวจะถูกลงโทษ

" บันได้ ฮึก เอาจากไหนนน ฮือออ ... "

มือก็เขย่า พูดก็สะดุด จะเอายังไงก็ไม่แน่

" เชื่อมั่นในตัวพี่สิรุยจัง "

" ดูนี่นะ "

เขาทำทรงถอยขานิดหน่อยแล้วเอนตัวง้างมือออก ปารองเท้าอีดข้างขึ้นไปด้านบน

ฟิ้วววว ... ตุ้บ! ...

* แกร๊ก *

สิ่งที่ร่วงลงมา ไม่ใช่รองเท้า แต่เป็นบัตรนักเรียนแทน ...

" ... ทำไงดีรุยจัง ... "

ทำผิดเลยหันไปเกาะแกะน้องแทน

" ขอบคุณครับ "

" ... แล้วรองเท้าผมล่ะครับ ... "

ว่าแล้วจึงหันไปมองอีกฝ่ายหน้าเหว๋อๆก่อนจะก้มมองไปยังรองเท้าของคนตรงหน้า

" ... ผมขอยืมรองเท้าคุณหน่อยได้มั้ยครับ ... "

" ขอบคุณนะรุยจัง "

รับรองเท้ามาทั้งสองข้าง หยิบแยกออกมาข้างหนึ่งแล้วปาทันทีหลังจาที่รุ่นน้องพูดจบ

ฟ้าววว- ... ตุ้บ ...

" ... อ๊ะ .. ขอโทษที ... ติดอ่ะ ... "

ดันปาไปค้างอยู่ด้านบนจนได้

" แต่เหลืออีกข้างนะ ... "

ยกมือขึ้นให้ดูว่ารองเท้าอีกข้างของน้องยังอยู่ในมือตน

" ฮา - ... "

" -!! "

หลังจาดส่งรองเท้าให้ก็ตาโตกับสิ่งที่รูมเมททำ ยังดีที่รองเท้ามันหล่นลงมา แต่บัตรนักเรียนยังอยู่บนนั้น ทำไงดี

" ... โคกะซัง ยืมรองเท้าหน่อยสิ "

ว่าแล้วก็หันไปหา หาเรื่องเปลี่ยนมือ

" สวัสดีรุยจัง ... "

เขากล่าวทักทายก่อนจะหันไปแหงนมองดั่งเดิม

รองเท้า ของเขา ... ตอนนี้สภาพเท้าเปล่าอยู่

" ... นี่ รุยจัง พี่ยืมรองเท้าเธอหน่อยได้รึเปล่า ? "

หันไปถาม