( Full Pic )

แมวน้อยเห็นอาหารก็ยื่นหน้าตรงไปเลียอย่างตะกละตะกลาม คุริดูเป็นแมวที่เฉื่อยชา แต่เมื่อยามกินแสนจริงจังมาตรงหน้ามันก็รีบร้อนขึ้นมาทันที

เจ้าเหมียวกินอาหารที่ชายตรงหน้าให้ ในระหว่างที่มีเสียงกินจ๊อบแจ๊บก็มีเสียงPurr purrลอยคลอให้ได้ยิน

แน่เลยว่าขนมยามเช้าทำให้คุริพึงพอใจเป็นอย่างมาก

(ผปค. : ขออภัยที่ตอบช้าค่ะ เพิ่งว่าง TT)

เจ้าแมวนั้นมองตาละห้อย มันรอคอยการเจอกันครั้งถัดไปของกันและกัน เมื่อคราวหน้ามาถึงไม่แน่ว่าน้ำหนักตัวของเจ้าแมวอาจจะหนักขึ้นก็ได้

แต่แน่นอนว่าเจ้าแมวจะคิดถึงชายที่มาหา และจำได้เสมอเมื่อได้เจอกัน

[เจ้าแมวกระโดดออกจากบริเวณ]

ในช่วงหลังที่ผ่านมานั้น เจ้าแมวตัวอ้วนเริ่มถูกคุณหมอตำหนิแล้วว่าอ้วนเกินขนาด แต่อย่างไรก็ตามการที่ได้กินมันเป็นก็เป็นความสุขของเจ้าแมวจริงๆ

เมื่อได้ยินคำถาม มันเพียงแค่ตาใสมองคนตรงหน้าอย่างสนอกสนใจ
คล้ายว่าตนเองกำลังตัดสินใจ

ถ้าหากถามว่ามันชอบกินอะไร เจ้าแมวนั้นก็ยังไม่สามารถตัดสินได้
มันรู้แค่มันชอบกิน

"แง้ววว"
เจ้าแมวร้องรับ

จังหวะนี้จะเอาใบไม้มาให้มัน มันก็กิน

เจ้าแมวนั้นได้จดจำแล้วว่ามนุษย์คนนี้เป็นมิตร เมื่อเห็นว่าเป็นมิตรตนก็กระโดดลงจากกำแพง แล้วเดินไปถูไถที่ขาของชายที่มาเล่นตัว

ยืดตัวพึงพอใจกับสัมผัสเป็นอย่างมาก ก่อนเจ้าตัวจะค่อยๆนอนลงกับพื้น หงายพุงรอให้สัมผัสพุงนุ่มนิ่มของตนเอง

"แง้ววว"

(ไม่เป็นไร แม่รวย)

(ได้เวลาอาหารอย่อยๆ!)

(เพราะงั้นต้องเพิ่มน้ำตาลด้วยเปียกๆแน้วคับ)

กระทั่งบุคคลนี้--ก็แลดูจะมีกลิ่นอายประหลาดขมุกขมัวรายล้อม ทว่าเจ้าเหมียวนั้นยังไม่รับรู้ดีแท้ว่าคนตรงหน้ามาดีหรือร้าย มันจึงได้แค่นั่งจ้องหน้าแขกอาคันตุกะไม่ทราบชื่อเฉยๆ

หากบุคคลนี้นั้นเป็นคนใจร้าย สี่เท้าอุ้ยอ้ายก็พร้อมกระโจนหนีได้ทันที เช่นนั้นมันจึงไม่ได้ดูมีท่าทีตื่นกลัวให้เห็น

"แง้ว"
มันร้องอีกครั้ง ยกมืออ้วนๆมันขึ้นมาเลียทำความสะอาดไปด้วย

แมวตัวอ้วนกลมเชื่องช้าอืดอาดแทบจะเป็นขั้วตรงข้ามในทุกด้านกับคนตรงหน้ากระทั่งเรื่องสายพันธ์--ไม่ได้มีท่าทีตื่นกลัวหรือหวาดหวั่น มันเพิ่งรู้สึกสบายตัวจากการตากแดดแล้วแอบงีบรอใครสักคนมาทักทาย

เมื่อชายตรงหน้าขยับมาใกล้กว่าเก่า ... สัมผัสที่มันคุ้นเคยก็แล่นผ่านเข้ามา แมวตัวใหญ่นี้สามารถรับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่างที่ต่างไปของผู้คนมากหน้าหลายตาในเมือง

"แอ่ะ"
เจ้าแมวร้องเอ่ยตอบเสียงต่ำราวกับจะตอบรับคำฝากกาย เป็นนิสัยช่างพูดของเจ้าตัวที่มนุษย์เอ่ยสิ่งใด-มันก็จะจ้อวาทีกลับไป

เจ้าแมวนั้นไม่รับรู้ว่าวันนี้เป็นวันเปิดเทอม มันรู้เพียงวันนี้มนุษย์มาหา

หากมีมนต์ใดมาสื่อสารระหว่างมันกับนักเรียนมากมายได้ มันก็มีปรารถนาดีที่จะให้ทุกคนสมหวังตามใจฝัน อย่างน้อยๆก็ขอให้ไม่เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น

ทว่าหากหนักใจเมื่อใด ก็มาหามันเพื่อฮีลใจได้เสมอ

"แง้ว"

แมวตัวใหญ่อุ้ยอ้ายนอนอยู่บนกำแพงที่ไม่สูงมากนักทำให้ระยะของมันกับชายที่มาพานพบนั้นไม่ต่างกันมากนัก ในขณะที่แขกอาคันตุกะมายืนจับจ้อง...เจ้าแมวตัวอ้วนเพิ่งมารู้ตัวว่ามีคนอื่นมาหาก็ผ่านไปแล้วหลายนาที

เมื่อมันหันมาเห็น มันก็ชะงักไปสักครู่แล้วจึงค่อยๆบรรจงหยัดยืนอย่างเชื่องช้า แล้วหาวปากกว้าง

มันหันมาหาชายคนนั้น ใบหน้าแมวอุ้ยอ้ายง่วงนอนอย่างมาก

"แง้ว"

มันร้องราวกับจะเอ่ยทายทัก ..

คุริหูกระดิกยามที่ได้ยินเสียงเห่าของเพื่อนสรรพสัตว์

...จังหวะนั้นเองมันก็ได้ยินเสียงเครื่องจักรดังอึดอือดังมาจากในบ้านเป็นสัญญาณว่าได้เวลาอาหารเช้า

มันยืดตัวอีกครั้งและหาวปากกว้าง หันไปมองคิบะอย่างเอ่ยอำลา

ได้เวลาที่ต่างฝ่ายต่างต้องแยกย้ายไปทำภารกิจสำคัญ มนุษย์ต้องใช้ชีวิต ส่วนเจ้าแมวตัวใหญ่ก็ได้เวลาอาหารเช้าแสนอร่อย

"แอ๊ะ" มันเอ่ยลา ก่อนจะโดดจากไป

[แมวออกจากบริเวณแล้ว]

(แมวต้วนน! มาจับๆได้คับ นุ่มนิ่ม)

"แอ๊ะ-"
เจ้าแมวร้องเสียงเบายามที่ใบหน้าของมนุษย์แนบลงมาที่ขนนุ่มนิ่มของตนเอง มันไม่ได้ปฏิเสธอะไรกลับนอนอยู่แบบนั้นเพื่อให้มนุษย์เติมพลังยามเช้า

เพราะเจ้าคุรินั้นออกมานอนที่กำแพงตั้งแต่แสงแดดแรกของวัน ร่างกายฟูนุ่มของมันจึงหอมกลิ่นอุ่นไอของอาทิตย์ยามเช้า

เมื่อมนุษย์คนใดเอาหน้ามาซุกไซร้ก็ได้รับสัมผัสนุ่มเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เป็นการเติมพลังใจให้คนที่ตัดสินใจซุกอย่างแน่นอน

ขนของคุรินั้นนุ่มมือและมีกลิ่นหอมของแสงแดด เจ้าแมวเมื่อถูกมนุษย์สัมผัสมันก็หลับตาพริ้มและครางเครือในลำคอ purr purr...อย่างพึงพอใจ

"แอ้ะ"
เจ้าแมวร้องเบาๆ ก่อนจะเอาหัวตนเองถูกับมือของชายคนหน้าอีกครั้งราวกับเชื้อเชิญให้สัมผัสมากกว่านี้

เจ้าแมวตัวใหญ่จดจำเอาไว้แล้วว่ามนุษย์คนนี้นั้นเป็นมิตร

"แอ้ะ"
เจ้าแมวขานรับคำพูดมนุษย์มันเอาหัวตนเองถูกับมือของมนุษย์ตรงหน้าอีกสามสี่ครั้งแล้วจึงค่อยๆปรือตาขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

"แง้ะ"
มันร้องเบาๆ นั่นอาจจะเป็นการเรียกร้องความสนใจหรือการเอ่ยอวยพรก็ได้ แต่การเป็นแมวนั้นเป็นสิ่งที่แสนดีในโลกนี้ การได้พบเจอสิ่งแสนดีก็ไม่ต่างจากการอวยชัยในแต่ละวัน

และวันนี้เจ้าคุริก็อวยพรให้มนุษย์คนนี้โชคดี

ด้วยการเลียที่ฝ่ามือนั้นแผ่วเบาหนึ่งครั้ง

เจ้าแมวกำลังตากแดดยามเช้า ตอนนี้ขนหนานุ่มของมันมีกลิ่นหอมอ่อนๆของแสงแดดเจืออยู่
เมื่อเสียงฝีเท้าคุ้นเคยเข้ามาใกล้ แมวน้อยตัวใหญ่ก็กระดิกหูหันไปตามเส้นทางที่ได้ยินเสียงทันที

มันจำอีกฝ่ายได้ มนุษย์คนนี้มักจะแวะทักทายตนเองเสมอ...แน่นอนว่าพร้อมของที่มันชอบ

"แง้ว"
"แอ๊ะ แง้ววว"
มีขนม เจ้าแมวขี้เกียจก็เปลี่ยนเป็นแมวช่างจ้อทันที มันยันตัวขึ้นมาแล้วกระโดดลงไปหาที่พื้นทันที

"แง้ว-"

"ง้าวว"
เจ้าแมวน้อยร้องเสียงเบาตอบรับคำทักทาย ก่อนจะยันกายขึ้นแล้วยืดตัวสุด มันกระโดดลงมาจากกำแพงจากนั้นจึงลงไปพัวพันที่ขาของมนุษย์ที่สังเกตแล้ว- คนคนนี้เป็นมิตร

เจ้าแมวนั้นได้รับอาหารและขนมมาอย่างสมบูรณ์ มีหลักฐานเป็นชั้นไขมันหนานุ่มที่พอกพูนอยู่ ... บางทีการได้รับขนมเพิ่มในวันหน้าก็คงไม่เสียหายอะไร

เด็กๆหลายชีวิตเริ่มเร่งฝีเท้า บางคนใกล้กันก็รีบวิ่งเพราะใกล้เวลาเริ่มคลาสทุกทีและอีกหลายนาทีจากบ้านทันตแพทย์ทาจิบานะกว่าจะก้าวถึงบริเวณโรงเรียน
เจ้าแมวมองตาละห้อยแล้วลุกขึ้นยืน มันยืดกายบิดขี้เกียจ

ในเมื่อนักเรียนเริ่มจะไปเรียน มันเองก็ต้องไปเฝ้าราวตากผ้าบ้างแล้ว

"แง้ว"
มันเอ่ยลาโชเอ
คาดหวังว่าพรุ่งนี้มนุษย์หน้าใสคนนี้กับมันจะได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง

เจ้าแมวขนาดเกือบเท่าถังแก๊สขนาดย่อมๆนอนอยู่บนกำแพงไม่สูงมากนัก เมื่อฝีเท้าคนที่มันไม่รู้จักดังขึ้นใกล้ๆมันก็หันมาหาทันที คุริไม่ได้มีท่าทีตกใจหรือหวาดกลัวแต่ก็ยังดูตื่นตัวเอาไว้เผื่อมนุษย์แปลกหน้าผู้นี้จะเป็นคนใจร้าย

เจ้าแมวกระพริบตา ก่อนจะหาวปากกว้างหนึ่งที

แล้วร้องตอบ

"แง้ว"

"แง้ว"
เจ้าแมวร้องเบาๆยามที่ถูกบี้แก้ม แก้มมันบู้บี้ไปตามแรงมือ...ไขมันรอบแก้มผสมกับขนนุ่มของมันทำให้รู้สึกนุ่มนิ่มน่าหมั่นเขี้ยวเป็นอย่างมาก

มันไม่ได้หนีไปไหน มันยอมให้ชายตรงหน้าบุ้บี้อยู่แบบนั้น ก่อนเจ้าเหมียวจะปรือตาสีฟ้าของมันขึ้นมามองหน้าโชเอคล้ายจดจำว่ามนุษย์คนนี้เป็นมิตร

"แง้ววว"