“เอาไว้เจอกันใหม่ครับโชเอคุง ”
ชายหนุ่มยิ้มตาปิดโบกมือลาอีกฝ่ายเช่นกัน สายตาก็มองทางอีกฝ่ายจนลับตา
......
..
“เอาไว้เจอกันใหม่ครับโชเอคุง ”
ชายหนุ่มยิ้มตาปิดโบกมือลาอีกฝ่ายเช่นกัน สายตาก็มองทางอีกฝ่ายจนลับตา
......
..
เขาถามไปมองตาปริบๆ
”ห้องKครับ โชเอคุง“
เขาถามไปมองตาปริบๆ
”ห้องKครับ โชเอคุง“
“โอยะ ชิ้นนี้เหรอครับ?”
เขาก็มองผ้าปักที่อีกฝ่ายเอาให้ดู
“สวยดีนะครับ น่าเสียดายจังที่มีเจ้าของไปซะแล้ว”
“โอยะ ชิ้นนี้เหรอครับ?”
เขาก็มองผ้าปักที่อีกฝ่ายเอาให้ดู
“สวยดีนะครับ น่าเสียดายจังที่มีเจ้าของไปซะแล้ว”
“สาวๆน่ะ ชอบของสวยๆงามๆแบบนี้นี่นะครับ แบบนี้โชเอคุงมีลูกค้าจากในห้องมาก่อนด้วยสินะ?”
“เก่งมากๆเลยครับ ผมอยากเห็นผลงานของโชเอคุงเลยล่ะ”
เขาว่าไปสายตาก็มองมือของอีกฝ่ายไปด้วย เหมือนมองร่องรอยการใช้งานมือในการทำงานอดิเรกนี้?
“สาวๆน่ะ ชอบของสวยๆงามๆแบบนี้นี่นะครับ แบบนี้โชเอคุงมีลูกค้าจากในห้องมาก่อนด้วยสินะ?”
“เก่งมากๆเลยครับ ผมอยากเห็นผลงานของโชเอคุงเลยล่ะ”
เขาว่าไปสายตาก็มองมือของอีกฝ่ายไปด้วย เหมือนมองร่องรอยการใช้งานมือในการทำงานอดิเรกนี้?
“ผมเคยได้ยินมาว่าต้องใช้ทั้งความปราณีตและสมาธิไม่น้อยเลยนี่นะครับ ถึงจะสามารถทอปักออกมาให้สวยได้”
“ตอนปักลาย ท่าทางจะใช้ความคิดสร้างสรรค์น่าดูเลยนะครับ”
เขาว่าไปพลางจับคางครุ่นคิดไปด้วย
“ผมเคยได้ยินมาว่าต้องใช้ทั้งความปราณีตและสมาธิไม่น้อยเลยนี่นะครับ ถึงจะสามารถทอปักออกมาให้สวยได้”
“ตอนปักลาย ท่าทางจะใช้ความคิดสร้างสรรค์น่าดูเลยนะครับ”
เขาว่าไปพลางจับคางครุ่นคิดไปด้วย
เขาพยักหน้าเบาๆ
“อย่างนั้นเหรอครับ? อืม... ก็คงอย่างนั้นครับ คนที่ทำงานศิลปะส่วนใหญ่ก็ต้องการสมาธิ ใช้เวลากับตัวเองในการใช้ความคิดสร้างสรรค์นี่นา”
“เป็นปกติล่ะครับ ทอผ้าเองก็เป็นงานศิลปะเหมือนกันนี่นะครับ”
เขาพยักหน้าเบาๆ
“อย่างนั้นเหรอครับ? อืม... ก็คงอย่างนั้นครับ คนที่ทำงานศิลปะส่วนใหญ่ก็ต้องการสมาธิ ใช้เวลากับตัวเองในการใช้ความคิดสร้างสรรค์นี่นา”
“เป็นปกติล่ะครับ ทอผ้าเองก็เป็นงานศิลปะเหมือนกันนี่นะครับ”
หนุ่มว่าไปก็จับคางมองท่าทางของอีกฝ่ายประกอบ พยักหน้ารับเบาๆไปด้วย
“อย่างอื่นเหรอครับ?”
หนุ่มว่าไปก็จับคางมองท่าทางของอีกฝ่ายประกอบ พยักหน้ารับเบาๆไปด้วย
“อย่างอื่นเหรอครับ?”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆพลางโดนเขย่ามือขึ้นลงด้วยความดีใจของอีกฝ่าย เขาก็ไม่ได้มีท่าทีจะไปขัดใจอะไร นานๆจะมีคนทำแบบนี้กับเขาด้วย
“ผมอยู่ชมรมศิลปะครับ แต่กีฬาพอเล่นได้นิดหน่อย”
“คุณล่ะครับ โชเอคุง?”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆพลางโดนเขย่ามือขึ้นลงด้วยความดีใจของอีกฝ่าย เขาก็ไม่ได้มีท่าทีจะไปขัดใจอะไร นานๆจะมีคนทำแบบนี้กับเขาด้วย
“ผมอยู่ชมรมศิลปะครับ แต่กีฬาพอเล่นได้นิดหน่อย”
“คุณล่ะครับ โชเอคุง?”
“คุโจ คานาเมะครับ“
”ปี3ห้องK“
”ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ โชเอคุง”
😊
“คุโจ คานาเมะครับ“
”ปี3ห้องK“
”ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ โชเอคุง”
😊
“ก็ไม่รู้สินะครับ...?”
“แต่ถ้าหากฟังจากรายชื่อคนที่หายไปเมื่อครู่ คงใช่ล่ะครับ?”
เขาว่าไปก็เอียงคอมอง
“อาจจะชวนใจหายสักหน่อย แต่ว่า ขึ้นชั้นปีใหม่ หาเพื่อนคนใหม่แทนก็ได้นี่ครับ จริงมั้ย?”
“ก็ไม่รู้สินะครับ...?”
“แต่ถ้าหากฟังจากรายชื่อคนที่หายไปเมื่อครู่ คงใช่ล่ะครับ?”
เขาว่าไปก็เอียงคอมอง
“อาจจะชวนใจหายสักหน่อย แต่ว่า ขึ้นชั้นปีใหม่ หาเพื่อนคนใหม่แทนก็ได้นี่ครับ จริงมั้ย?”
เขาจึงยิ้มตาปิดให้ชูนิ้วชี้ขึ้นมา
“ก็นั่นเป็นรุ่นพี่ปีที่แล้วนี่ครับ?”
“เรียนจบไปแล้ว รายชื่อจะหายไปก็ไม่แปลกนี่นา?”
เขาเอ่ยออกมาตามตรง
“หรือว่าไม่ใช่ล่ะครับ?”
เขาจึงยิ้มตาปิดให้ชูนิ้วชี้ขึ้นมา
“ก็นั่นเป็นรุ่นพี่ปีที่แล้วนี่ครับ?”
“เรียนจบไปแล้ว รายชื่อจะหายไปก็ไม่แปลกนี่นา?”
เขาเอ่ยออกมาตามตรง
“หรือว่าไม่ใช่ล่ะครับ?”
เขาจึงหันมามอง ส่งยิ้มให้อีกฝ่ายกลับ
“หืม?”
”กำลังตามหาเพื่อนคนไหนอยู่ล่ะครับ?”“
เขาจึงหันมามอง ส่งยิ้มให้อีกฝ่ายกลับ
“หืม?”
”กำลังตามหาเพื่อนคนไหนอยู่ล่ะครับ?”“