เห็นว่าอีกคนมีท่าทีสนใจเลยขยับตัวเข้าไปกระซิบคำตอบใกล้ๆ ถ้าพูดดังไปคนอื่นอาจจะได้ยินจริงไหม ?

「แกล้งป่วยไงคะ เดี๋ยวฉันจะเป็นคนพาคุณรุ่นน้องไปห้องพยาบาลเอง」

ว่าจบก็เผยยิ้มออกมา ถึงจะไม่มั่นใจในการแสดงของอีกคน...แต่ของเธอก็คงพอหลอกได้อยู่ล่ะมั้ง ?

「สนใจไหมคะ ?」

(ขอโทษที่ตอบช้านะคะ TT)

มองไปตามปลายนิ้วของอีกคน ก่อนที่จะหันมาพยักหน้าตอบตกลง

「ได้แน่นอนค่ะ」

「คิดว่าบัตรจะอยู่ที่นั่นหรอคะ ?」

เอ่ยถามพลางเริ่มก้าวเดินไปทางลานจอดจักรยาน

ปรบมือให้แปะๆ

「คุณรุ่นน้องเก่งจังค่ะ สำหรับคามิแล้วแค่นี้ก็รู้สึกว่ายากนะคะ」

มองก้อนข้าวปั้นที่เหลืออยู่ครึ่งนึงบนมืออีกคน ก่อนจะมอบยิ้มหวานให้

「อิ่มแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะ」

ว่าจบก็เดินออกไปโดยทันที ปล่อยให้ข้าวปั้นที่ถูกเธอกินครึ่งนึงเอาไว้ให้อีกคนหาวิธีจัดการด้วยตัวเอง (...)

เธออ่านข้อความในกระดาษก่อนจะกลับมามองใบหน้าอีกคน

「หาเจอแล้วค่ะ ...มันซ่อนอยู่ที่เดิมกับปีที่แล้วเลยไม่ได้ต้องเดินไปไหนไกลค่ะ」

「คันยะซังยังหาไม่เจอสินะคะ ให้ฉันช่วยหาไหมคะ ?」♪

อย่างน้อยการมีอะไรทำก็ดีกว่าจะต้องนั่งอยู่เฉยๆ แล้วมองคนมากมายวิ่งวุ่นไปมา

ถึงอีกคนจะมีสีหน้าที่ต่างไปจากเดิมแต่เธอก็ยังคงรอยยิ้มไว้เช่นเคยราวกับว่าเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิด

「ไม่เอาค่ะ ถ้าถือเองมันเปื้อนมือนี่น่า」♪

ว่าแล้วก็กัดลงไปอีกคำ

「ทำเองหรอคะ ?」

รู้สึกได้ถึงแววตาที่มองมา เธอเลยหันไปหาพร้อมรอยยิ้มเป็นมิตรก่อนจะโบกมือทักทาย

「มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ ?」♪

เธอก้าวเดินไปหาอีกคนก่อนที่จะเอ่ยถามออกไป

เธอหัวเราะคิกคักออกมาอย่างเอ็นดู ก่อนที่จะยกมือขึ้นลูบศีรษะอีกคนเบาๆ

「นั่นสินะคะ ลงโทษรุ่นน้องที่น่ารักขนาดนี้ได้ไงกัน」♪

พลางคิดหาทางที่จะช่วยอีกคน แม้มันอาจจะลำบากทีหลังก็ตาม

「อ่ะ...จริงสิ...รุ่นน้องอยากหนีไหมคะ ? ฉันพอจะมีวิธีอยู่นะคะ」

กะพริบตาปริบๆ ก่อนที่จะพยักหน้าตกลง ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมอีกคนถึงคิดอย่างนั้นแต่ถ้าเป็นของฟรีก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว

ใบหน้าก้มลงเล็กน้อยกัดไปที่ก้อนข้าวปั้นบนมืออีกคน ก็ไม่อยากถือให้มือเปื้อนนี่น่า ♪

「อร่อยดีนะคะ」

มองตามเสียงเรียกก็พบคนที่คุ้นเคยเข้า แม้จะถึงเวลาที่ต้องไปเรียนคาบต่อไปแต่แวะหานิดหน่อยคงไม่เป็นไร

「ว่าไง ?」

「โดนทำโทษอยู่หรอคะ ?」♪